خوددرمانی کمردرد ممنوع

معاون آموزشی دانشکده توانبخشی از ابتلای درد پشت در بیش از 70% افراد برای یک بار در طی عمر خبر داد.

به گزارش به نقل از دانشگاه علوم پزشکی بابل، دکتر طالبی گفت: درد پشت، پس از مشکلات راه تنفسی فوقانی، به عنوان دومین علت مهم غیبت از کار معرفی شده و در گروه سنی 45 تا 64 سال بیشترین رواج را دارد و حدود 80 % درد پشت در ناحیه پائینی آن (ناحیه کمری – خاجی) اتفاق می افتد. گرچه آمار متفاوت است، اما تخمین زده می شود که تنها در حدود 5 تا 10% آسیب های دیسک نیاز به جراحی دارند.

معاون آموزشی دانشکده توانبخشی با بیان این نکته که بیش از 70% افراد در طی عمر برای یک بار به درد پشت مبتلا می شوند، بیان داشت: متاسفانه در سال های اخیر سن ابتلاء به آسیب دیسک کمر در ایران کاهش یافته و شیوع آن در جوانان رو به افزایش می باشد.

وی بیان داشت: کار های سنگین، بلند کردن اجسام، وضعیت های ساکن طولانی مدت (مثل نشستن یا ایستادن های طولانی مدت بدون حرکت)، خم شدن و پیچش های مکرر و ارتعاش از عوامل فیزیکی هستند که با افزایش خطر کمر درد همراه می باشند.

دکتر طالبی با اشاره به اینکه به طور کلی کمر درد به انواع مختلف تقسیم بندی می شود، گفت: شایع ترین نوع آن کمر درد مکانیکی نام دارد که می توان به مواردی مانند کشیدگی های عضلانی، آسیب های دیسک، آرتروز ستون مهره ای، تنگی کانال نخاعی، سر خوردگی مهره ای، کجی ستون فقرات و .... اشاره کرد.

وی یاد آور شد: اگر بیمار مبتلا به کمر درد علائمی مانند تب، کاهش وزن غیر عادی، درد مداوم و بدون تغییر، یا کم خونی داشته باشد به احتمال زیاد مشکل وی مربوط به کمر درد ساده مکانیکی نیست و باید حتما تحت معاینه پزشکی قرار گیرد تا علت اصلی کمر درد مشخص شود.

دکتر طالبی بیان کرد: رعایت اصول صحیح انجام کارها و نشستن مانند روش صحیح حمل و بلند کردن اجسام، پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین، پرهیز از حرکات مکرر خم شدن و پیچش کمر، پرهیز از نشستن و ایستادن های طولانی ساکن، حفظ آمادگی جسمانی مناسب، داشتن فعالیت فیزیکی مناسب مانند برنامه های پیاده روی، شنا، و ..، جلوگیری از اضافه وزن عوامل پیشگیری از کمر درد می باشد.

وی افزود: پس از تشخیص مشکل بیمار، برنامه درمانی تعیین می شود که می تواند شامل استراحت، استفاده از کمر بند های طبی، تعدیل کار و فعالیت، دارو درمانی، فیزیوتراپی، ورزش درمانی عمومی مثل راه رفتن در استخر، و گاه جراحی باشد.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل تصریح کرد: فیزیوتراپی یکی از درمان های غیر تهاجمی برای بسیاری از مبتلایان به کمر درد مکانیکی است و نقش فیزیوتراپیست ها در ارزیابی بیماران مبتلا به کمر درد شناسائی حرکات، فعالیت ها یا وضعیت های بدنی که احتمالا منجر به تشدید علائم و نشانه های کمر درد، ارزیابی راستا و انحنای و دامنه حرکتی ستون فقرات، ارزیابی طول، سفتی، قدرت و استقامت عضلات ناحیه کمری – لگنی، ارزیابی کیفیت الگوهای حرکتی فقرات کمری و شناسائی حرکات جبرانی نابهنجار در فقرات کمری و همچنین ارزیابی کنترل عصبی عضلانی فقرات کمری و ناپایداری فقرات کمری و ارزیابی عصبی می باشد.

وی در ادامه گفت: در فیزیوتراپی، درمانگر با استفاده از ابزار های مختلف اعم از حرارتی، تحریکات الکتریکی، امواج صوتی، امواج الکترومغناطیسی و ... سعی در کاهش درد، التهاب، تورم، شل سازی گرفتگی ها و اسپاسم عضله، افزایش جریان خون بافت ها، و تسهیل ترمیم بافتی می نماید.

دکتر طالبی با بیان اینکه مناسب ترین تمرینات یا ورزش های درمانی برای بیماران کمر درد به نوع مشکل بیمار، شدت ضایعه و یافته های اختصاصی معاینه بستگی دارد، گفت: در واقع تمرینات درمانی برای تشخیص های مختلف، متفاوت می باشد و هر یک برای هدف خاصی تجویز می شوند.

وی در همین راستا عنوان کرد: بهبود دامنه حرکتی و انعطاف پذیری ستون فقرات؛ کاهش سفتی و کوتاهی عضلات؛ افزایش استقامت و قدرت عضلات شکم و پشت؛ تصحیح بد شکلی ها و کجی های ستون فقرات؛ باز کردن کانال نخاعی و سوراخ بین مهره ای؛ برداشتن فشار از روی ریشه عصبی تحریک شده؛ کمک به بهبود بیرون زدگی های دیسک بین مهره ای؛ افزایش ثبات و کنترل عصبی عضلانی فقرات کمر به طور کلی از اهداف درمانی تمرینات فیزیوتراپی بوده است.

معاون آموزشی دانشکده توانبخشی گفت: عموما خود درمانی بیماران و انجام درمانهای غیر اصولی توسط افراد فاقد صلاحیت (مانند جا اندازی سنتی دررفتگی یا فتق دیسک یا ماساژ های نادرست) امری صحیح نبوده و اغلب منجر به تشدید مشکلات بیمار می شود.

دکتر طالبی تصریح کرد: تاکید می شود که مناسب ترین تکنیک های درمان دستی و تمرین یا ورزش درمانی برای هر بیمار متفاوت بوده و تنها پس از تشخیص پزشکی و یافته های معاینه، توسط فیزیوتراپیست ها انجام می شود.