به گزارش ایسنا، این داستاننویس و منتقد ادبی درباره واکاوی ژانر ادبیات داستانی انقلاب گفت: ژانر ادبیات انقلاب در سطح جهانی به تمامی انقلابها اختصاص دارد؛ یعنی تنها دگرگونی سیاسی را در بر میگیرد. اما انقلاب اسلامی ایران تفاوتهای اساسی با دیگر انقلابهای دنیا دارد. ویژگیهای نهفته در انقلاب اسلامی ایران آن را از دیگر انقلابهای جهان متمایز میکند؛ در نتیجه میتوان گفت که ژانر داستان انقلاب اسلامی ایران، ژانری اختصاصی است.
او ادامه داد: صحیح است که برخی ویژگیهایی که ادبیات انقلاب اسلامی ایران داراست در دیگر انقلابهای جهان وجود دارد. اما معمولا در دنیا جنبه سیاسی دارد. انقلاب ما فقط در بُعد سیاسی نبوده و دگرگونی در مبانی فرهنگی شکل گرفت.
پارسینژاد افزود: در انقلابهای دنیا فرهنگ ثابت میماند. اما در انقلاب اسلامی ایران فرهنگ دگرگون شد. برای مثال اعمالی که در دوره پهلوی رخ میداد امروزه طرد شده است. آنچه روزی در حکومت پهلوی بخشی از فرهنگ ایرانی را تشکیل میداد و به ناچار در برخی زندگی عمومی مردم هم رخنه کرده بود با خواست همان مردم از بین رفت و اخلاق جایگزین آن شد.
این پژوهشگر بیان کرد: ادبیات انقلاب اسلامی بازتابی از تغییر و تحولات ابعاد مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی-هنری و ... در کشورمان است.
پارسینژاد ادبیات داستانی انقلاب در زمینه کودک و نوجوان را ضعیف ارزیابی کرد و گفت: در حوزه ادبیات داستانی انقلاب برای کودک و نوجوان کمکاری کردهایم. بخشی از فعالیتهای مربوط به این گروه سنی مربوط به ادبیات جنگ و دفاع مقدس است. متاسفانه با آغاز و پایان دوران دفاع مقدس تمام هم و غم نویسندگان ما معطوف جنگ و مسائل پیرامون آن شد. این شرایط موجب فراموشی انقلاب شد. به نوعی دفاع مقدس جای ادبیات انقلاب در داستاننویسی را پُر کرد.
او افزود: اما آنچه هم در حیطه ادبیات انقلاب به نگارش داستان ختم شد، جوابگوی بازتاب انقلاب و ارزشهای آن نبود. اختصاص دادن داستان انقلاب به شعار و اعلامیه چسباندن و از این قبیل موثر نیست. باید بیشتر به علت قیام مردمی با سلاح هنر در قالب داستان پرداخت.
وی در ادامه گفت: دیدگاه نویسنده به انقلاب اسلامی ایران برای تبدیل به داستان باید از همه جوانب باشد و با ریشهیابی دلایل سیاسی اجتماعی، دینی، فرهنگی و ... به نوشتن داستان انقلاب بپردازد.
پارسینژاد اظهار کرد: برای پی بردن به جذابیتهای داستانی انقلاب در گروه سنی نوجوان و جوان، امروز باید سوالات و چالشهای آنها در مورد انقلاب اسلامی را بدانیم. نویسنده موفقِ داستان انقلاب، نویسندهای است که به تحلیل افکار جوانان امروزی در مورد انقلاب اسلامی بپردازد. دغدغههای جوانان ما درخصوص رویکرد انقلاب اسلامی ایران باید بررسی شود.
او با هشدار نسبت به فعالیتهای فرهنگی دشمنان خارجی انقلاب اسلامی ایران گفت: متاسفانه دشمنان انقلاب اسلامی بیکار ننشسته و مدام در شبکههای ماهوارهای و رسانههای خود به نمایش چهرهای زیبا از قبل پیروزی انقلاب اسلامی میپردازند. این تصاویر در شبکههای رسانه جمعی توسط دشمنان به دست جوانان ما میرسد. سیاست خارجه دشمنان است که از گذشته حکام مستبد شاهنشاهی قهرمان بسازند. مثل پخش فیلمهای جشنهای باشکوهی که با پایمال شدن حق و حقوق مادی و معنوی مردم توسط نظام شاهنشاهی پهلوی برگزار میشده است.
پارسینژاد افزود: سیاهنمایی حال امروز کشورهایی که همانند ما روی پای خود ایستادهاند و زیر بار حرف زور نمیروند، سیاست خارجه دشمنان آزادی و استقلال است تا با بزرگنمایی، جلال و شکوه دروغین گذشتههای دور را پتکی بر سر مردم کنند. چرا از دیکتاتوریهای آنان نمیگویند؟ چرا از خفقان اجتماعی و ظلمهای آنان نمیگویند؟ زندان و شکنجههای وحشیانه نظام شاهنشاهی پهلوی علیه آزادیخواهان انقلابی ما هیچگاه از رسانه های دشمنان خارجی ما پخش نشده و نخواهد شد.
وی در ادامه گفت: نویسندگان داستان انقلاب میتوانند به دور از شعارزدگی، منصفانه و با ریشهیابی انقلاب اسلامی، چهره واقعی دوران قبل از انقلاب را به نمایش بگذارند. برای مثال چهره ساواک را همیشه آدمهای خشن و بیرحمی نشان میدهند؛ در صورتی که واقعی جلوه نخواهد کرد. نیروهای ساواک میتوانند عادی باشند. نباید با هدف محکوم کردن موضوعی به بزرگنمایی غیرقابل باور آن بپردازیم.
پارسینژاد با آوردن مصداقی در بازتاب درست انقلاب اسلامی گفت: پرداخت درست و منطقی به این موضوع در فیلم سینمایی «سیانور» به وضوح لمس میشود. در داستان این فیلم پلیدیها به دور از مستقیمگویی بیان شده است. مستقیمگویی موجب شعار و شعار موجب دلزدگی مخاطب میشود.
او در پایان گفت: پیشنهاد میشود نویسندگان داستان انقلاب در حوزههای علوم انسانی و جامعهشناسی مطالعه و تحقیق داشته باشند. داستانها از حادثهمحوری بودن فاصله گرفته و به تحلیل تبدیل شود؛ نه اینکه داستان با نگرش سیاسی پیش رود.