روایتی تاریخی از دیدار مارگارت تاچر با فوتبالیست مشهور

 

مارگارت تاچر نخست وزیر سابق بریتانیا در سال ١٩٩٠ از بازیکنان تیم ملی انگلیس قدردانی کرده بود که در جام جهانی ایتالیا خود را برای فریب داور زمین نمی‌انداختند.

انتشار برخی اسناد طبقه‌بندی شده در آرشیو ملی بریتانیا نشان می‌دهد که دفتر نخست وزیری بریتانیا به خانم تاچر توصیه کرده بود از فرصت استفاده کند تا به این ترتیب مردم او را فردی ضد فوتبال ندانند.

در آن زمان فوتبال بریتانیا با معضل اراذل و اوباش روبرو بود و پنج سال بود که از رقابت‌های باشگاهی اروپا محروم شده بود. این محرومیت پس از ماجرای ورزشگاه هیسل در مسابقه بین لیورپول و یوونتوس اعمال شد که باعث کشته شدن ٣٩ نفر شده بود. مارگارت تاچر در آن زمان از هولیگانیسم در فوتبال این کشور و عملکرد مسئولان فوتبال انتقاد کرده بود.

نخست وزیر بریتانیا بعد از جام جهانی، تیم ملی انگلیس را به دفترش دعوت کرد و به اعضای این تیم گفت: "بر خلاف تیم‌های دیگر، بازیکنان ما دنبال این نبودند که فورا اسکار بهترین هنرپیشه را برای بازی لحظه مرگ ریچارد سوم دریافت کنند. "

خانم تاچر خواهان این بود که فقط کسانی که با ارائه کارت شناسایی مشخصاتشان ثبت شده در ورزشگاه‌ها حاضر شوند. دولت وقت بریتانیا حتی از ترس خشونت کنار کشیدن از جام جهانی ایتالیا را هم بررسی کرده بود.

این ایده البته رد شد و تیم بابی رابسون در گروه خود صدرنشین شد و پس از غلبه بر بلژیک و کامرون به نیمه نهایی رسید، این رقابت‌ها باعث شد پل گاسکویین ٢٣ ساله بدل به ستاره‌ای بین‌المللی شود.

مدارکی که بتازگی منتشر شده نشان می‌دهد مسئول روابط عمومی نخست وزیری به دلیل نمایش تیم ملی انگلیس توصیه کرد بود که از این دیدار فیلمبرداری شود چرا که "باعث تقویت این نکته می‌شود که شما با فوتبال ضدیت ندارید و فقط با اوباشگری مخالفید. "

 

یادداشت‌هایی که از آن زمان باقی‌مانده و امروز منتشر شده نشان می‌دهند که خانم تاچر می‌خواست از تیم ملی انگلیس قدردانی کند چرا که برنده جایزه بازی جوانمردانه شده بود و همیشه اول دست دوستی را به سوی بازکنان حریف دراز می‌کرد:

"شما با آرامش به بازی ادامه می‌دادید وهمیشه تصمیم داور را بدون اعتراض پذیرفتید. "

تیم ملی انگلیس در جام جهانی ١٩٩٠ ایتالیا تا نیمه نهایی بالا رفت، اما در ضربات پنالتی به آلمان غربی باخت و بعد در دیدار رده‌بندی هم دو بر یک به ایتالیا باخت و چهارم شد. بازی‌های بسیار خوب بازیکنانی مثل پل گاسکویین و گری لینکر و نمایش دلپذیر این تیم به سرمربی‌گیری بابی رابسون، سبب شد این جام جهانی یکی از بهترین جام‌های جهانی برای تیم انگلیس بعد از قهرمانی در جام جهانی ١٩٦٦ باشد.