محمود عزیزی بازیگر و کارگردان سینما، تئاتر و تلویزیون در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، درخصوص حضور بازیگران سینما در تئاتر امروز گفت: این قضیه را باید از دو سو بررسی کرد. گاهی برخی بازیگران سینما به تئاتر آمده و عدهای از تماشاگران را جذب آن اثر میکنند. در این نوع محصولات سرمایهگذار وارد شده و به دنبال کسب سود از محصول تولیدی خود است و جز سود به هیچ چیز فکر نمیکند.
وی در همین راستا ادامه داد: به همین دلیل از آوردن بازیگران سینما تا رقصنده و موسیقی، هرکاری میکنند تا با جذابیت ایجاد شده آن نمایش در چشم مخاطب آمده و بفروشد. البته بخشی از جامعه در این شاخه قرار میگیرند، بخشی که میتوانند هزینه گزاف بلیت آثاری این چنین را بپردازند و این دسته از آثار عموم مردم را شامل نمیشود.
بازیگر سریال ستایش قانونمندی در هنر تئاتر را لازمه عصر امروز دانست و ادامه داد: بحث دیگر که میتوان به آن پرداخت رسالت فرهنگی یک جامعه است. رسالت فرهنگی جامعه میبایست تابع قوانینی مدون باشد. قوانینی که متاسفانه از سوی هیچ نهادی تدوین نشده است. این قوانین اگر وجود داشته باشند باید با بازوی وزارت فرهنگ و ارشاد انجام شود.
وی در همین راستا اذعان کرد: در حوزه تئاتر مشکلات عدیدهای وجود دارد و همه آنها از سیستم مدیریت نشات میگیرد. در اولین گام مشکل بزرگ میزان بودجه تئاتر است. متوسط بودجه سالانه هنرهای نمایشی کمتر از یک سریال است و این نشان دهنده مشکل بزرگ اقتصاد و معیشت اهالی هنرمندان و مهمتر بیاهمیت بودن این عرصه برای مدیران است.
بازیگر فیلم بادیگارد درباره وضعیت بلاتکلیف برخی فارغ التحصیلان تئاتر اضافه کرد: اکثر فارغالتحصیلان نمایشی بالای لیسانس و فوق لیسانس هستند و ما ظرفیت بالایی برای شکوفایی و کشف استعداد داریم اما به دلیل مشکلات مالی سالنهای دولتی که باید آثاری هنری در خدمت عموم ملت تولید کنند و برای تولید این آثار از جوانان بهره بگیرند، به قشر خاصی از هنرمندان و جامعه اختصاص داده میشوند.
وی ادامه داد: وقتی هنرمندان سینما به تئاتر میآیند شاید وضعیت گیشه تغییر کند اما این تغییر به ضرر گروه های جوان و پایه تئاتر تمام خواهد شد زیرا آنها توانایی پرداخت هزینههای گزاف سالنهای خوب تئاتری را ندارند و از سویی حمایت دولتی هم نمیشوند پس نباید انتظاری به جز سرخوردگی نسل جوان را داشت.
عزیزی با نقد عملکرد سالنهای دولتی تئاتر خاطرنشان کرد: متاسفانه وقتی مدیریت فرهنگی برای اداره سالنها برنامهای اتخاذ نکرده، مسئول سالن برای حل مشکلات مالی و تامین بودجه به اجرای آثاری بفروش فکر میکند تا حداقل بتواند کمترین هزینههای اداره یک سالن را بپردازد پس لاجرم او هم قید جسارت و بها دادن به جوانان را زده و به فکر فروش به هر قیمتی میافتد.