رشادت سربازان دوران مقدس در پیکار کنار پل

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، نمایش پیکار کنار پل به نویسندگی علی میرزاعمادی و کارگردانی کیانوش احمدی پس از نزدیک به یک ماه اجرای خود در تماشاخانه ماه حوزه هنری را با استقبال تماشاگران به پایان رساند. 

این نمایش با محوریت قراردادن موضوع دفاع مقدس به شرح و بیان اتفاقات آن دوران و رشادت‌های سربازان در دفاع از حق علیه باطل پرداخت، اثری که بیش از شلوغ کاری با ساده ترین راه به طرح موضوع و ارتباط با مخاطب مشغول بود. 

سیامک زین الدینی، فرزاد آیتی، اصغر شیرزاد، محمدمهدی رضائیان بازیگرانی بودند که در این نمایش به ایفای نقش پرداختند، این بازیگران هر چند ورود تازه ای به تئاتر داشتند اما در خلق باورپذیر کاراکترها با هدایتی درست بدون مکث داستان اثر را به مخاطب انتقال می دادند. 

دفاع مقدس در عرصه تئاتر موضوعی است که می‌باید بسیار بیش از این‌ها به آن پرداخته شود، حوزه هنری یکی از مراکزی است که بیشتر به تولید آثار ارزشی و دفاع مقدس می‌پردازد و از این دست تولیدات حمایت می‌نماید.

نمایش" پیکار کنار پل" به لحاظ متن قصه‌ای را در آخرین روز‌های سال 1362 و در میدان جنگ تحمیلی نقل می‌کند. عراقی‌ها ادوات خود را در جایی از جبهه متمرکز کرده‌اند و قصد دارند ازپلی عبور کنند و شهر را تصرف کنند و در مقابل یک سرباز و یک فرمانده هم مراقبت از این نقطه را بر عهده دارند.

آن‌ها نباید اجازه دهند که نیرو‌های عراقی از این پل عبور کنند. در نهایت یکی از سربازان با دستگیری یک ستوان عراقی به عنوان اسیر فرمانده لباسش را می‌پوشد و به پل نزدیک شده و خود و پل و عراقی‌ها را منفجر می‌کند.

نمایشنامه داستان درستی را پیش می گیرد اما شخصیت پردازی های این اثر می توانست بسیار بهتر شکل گیرد. شاید لازم بوده قبل از نوشتن در خصوص احوالات، موقعیت‌ها، شخصیت‌ها و روابط رزمندگان در جبهه‌ها و در زمان جنگ تحقیقی صورت بگیرد و تنها با قوه تخیل به این امر پرداخته نشود.

کارگردان، اما سعی کرده با چیدمان میزان و حرکاتی که همسو با موقعیت و نوع پرداخت و روابط شخصیت‌ها ست نمایش را به پیش ببرد.

کارگردان اثر درباره این نمایش گفته است: نمایش "پیکار کنار پل" رشادت‌ها و قهرمانی‌های جوانان و شهدای این مرز و بوم مقدس را به صحنه می‌کشد؛ اینکه چگونه علیرغم همه کمبود‌ها برای پاسداری از تمامیت ارضی و ناموس و اعتقاد وایمان این کشور جان خویش را بی‌مهبا و خالصانه در طبق اخلاص نهادند تا ما امروز اینگونه امنیت داشته باشیم.