با اینکه در سال‌های گذشته مجموعه‌ی فیلم‌های ترسناک زیادی بر روی پرده آمده است، اما «احضار» The Conjuring سال 2013 جیمز وان James Wan بود که موفق شد دنیای سینمایی قابل قیاس با دنیای مارول Marvel را برای مخاطب خلق کند. «احضار 2» The Conjuring 2 سال 2016 راهبه‌ای شیطانی بی‌نهایت ترسناکی به نام والک Valek را معرفی کرد که به داستان این راهبه در «راهبه» The Nun پرداخته شده است. با اینکه این فیلم چندتا از ترسناک‌ترین صحنه‌ها را در خود دارد، اما ثابت می‌کند که گاهی ترسناک‌ترین فیلم‌ها آن‌هایی هستند که قابل به درک‌شان نیستیم.
همچنین بخوانید:
معرفی و بررسی Bad Times at the El Royale؛ این فیلم به بدی چیزی که به نظر می‌رسد نیست
کارگردان کورین هاردی Corin Hardy که برای فیلم ترسناک ایرلندی The Hallow ساخته‌ی 2015 مشهور شد، موفق شده است کابوس ترسناکی را خلق کند. همانطور که پدر برک Father Burke (دمیان بیچیر Demián Bichir) در فیلم توضیح می‌دهد، او به یک کلیسا فرستاده می‌شود تا تشخیص بدهد آیا هنوز این مکان مقدس است یا نه. از آن‌جایی که این عمارت به اندازه‌ی عمارت شرلی جکسون Shirley Jackson در «در چنگ ارواح» The Haunting سال 1963 شوم و عجیب و غریب است، جواب این سوال ساده است.
دلیل دیگر فرستاده شدن پدر برک به آن‌جا علاوه بر تعیین تقدس کلیسا، تحقیق در مورد مرگ راهبه‌ی جوانی است. فرنشی Frenchie (جوناس بلوکت Jonas Bloquet)، یک کشاورز محلی این راهبه را در حالی که خودش را بیرون این عمارت دار زده بود، پیدا کرده است. پدر برک در این عمارت با خواهر آیرین Sister Irene(تیسا فارمیگا Taissa Farmiga ) همراه می‌شود و بعد از یک مراسم تدفین مناسب برای راهبه، این دو برای پیدا کردن جواب‌سوال‌هایشان راهی این عمارت پرپیچ‌وخم می‌شوند.
در حین تماشای «راهبه» متوجه می‌شویم که گذشته ترسناک‌ترین شیطان‌هست. فرنشی توسط راهبه‌ی مرده‌ی جوانی که پیدا کرده بود، از نظر روحی و جسمی شکنجه می‌شود. پدر برک هم باید با عذاب وجدان کشتن پسربچه‌ی کوچکی به نام دنیل Daniel کنار بیاید. سال‌های پیش پدر برک در حین خارج کردن اجنه از بدن این کودک، منجر به مرگ او شده بود. دنیل در طول فیلم در مقابل پدر برک ظاهر می‌شود و این سوال را ایجاد می‌کند که اگر یک کشیش نتواند یک روح را از سرگردان شدن نجات دهد، چه امیدی برای بقیه‌ی بشریت هست؟
«راهبه» همانند سایر فیلم‌های
«احضار» پر از صحنههای ترسناک است، بعضی از آن‌ها با این که از قبل احتمالش را می‌دهید اما باز هم حسابی شما را می‌ترسانند. فیلم‌بردار
ماکسیم الکساندر Maxime Alexandre ماهرانه به کمک تفاوت تاریکی و روشنایی، تصاویر ترسناک مذهبی خلق کرده است که شما را به یاد بهترین صحنههای
«جن‌گیر 3» The Exorcist III می‌اندازد.
اما
«راهبه» در خودش گم می‌شود و دلیل ساده‌ای برای حضور شیطان فیلم ارائه می‌کند که به دنبال آن راه‌حل ساده‌ای هم برای از بین بردن آن پیدا می‌شود، در نتیجه والک کمتر از قبل ترسناک به نظر می‌رسد.
طرفداران
«احضار» اگر بدانند که
«راهبه» به داستان اصلی این فیلم‌ها برمی‌گردد، قطعا خوشحال خواهند شد. با اینکه فیلم ارتباط مشخصی با فیلم‌های
«آنابل» Annabelle ایجاد نمی‌کنند اما طرفدران تیزبین باید تصویر راهبه‌های عمارت بر روی دیوار اتاق خواهر آیرین که مشابه تصویری در
«آنابل:آفرینش» Annabelle: Creation است را تشخیص داده باشند.
در حالی که
«راهبه» یک فیلم مستقل و ترسناک در دنیای
«احضار » است، اما امیدواریم که آخرین این مجموعه باشد. هدف
«راهبه» این بود که توضیحی برای این اتفاقات شیطانی ارائه کند، اما چیزی که شیطان را ترسناک می‌کند این است که توضیح درستی برای علت وجود آن‌ها نداشته باشد. درست همانند شیطان‌های گذشته‌ی پدر برک، بعد از خاموشی چراغ‌ها این پازهای حل‌نشده‌ی زندگی هستند که ذهن را ما درگیر خود می‌کنند.
و حالا نظر سایر منتقدین در مورد این فیلم:
بیلج ابیری Bilge Ebiri منتقد رولینگ استون نیز درنقدش آورده است:
“پدر برک از کشتن پسربچه‌ای در حین جن‌گیری عذاب وجدان دارد، اما فیلم از این حسرت او هیچ استفاده‌ای نمی‌کند، این کودک به سادگی تبدیل به یک کلیشه‌ی ماورایی دیگر می‌شود تا قهرمان ما را در راهرو‌های این عمارت دنبال کند. حال و هوای ترسناک و عجیب و غریبی که «راهبه» موفق می‌شود در صحنههای اولیه خلق کند هم دوامی ندارد: بعد از اینکه همه وارد عمارت شدند، فیلم به سادگی روحش را فراموش کرده و دست به هر حقه‌ی ترسناک رایجی می‌زند. دست‌ها از میان درها به افراد چنگ می‌زنند، صلیب‌ها به طرز جادویی برعکس می‌شوند، راهبه‌ها به این طرف و آن‌طرف می‌روند و یا به آتش کشیده می‌شوند. با اینکه استفاده از برخی از این حقه‌ها می‌تواند بسیار ترسناک باشد اما زیاده‌روی در استفاده از آن‌ها اصلا جالب به نظر نمی‌رسد.”
مایکل رافمن Michael Roffman منتقد کانسیوکوئنس آو ساوند Consequence of Sound نوشته است:
“مشکل «راهبه» این است که از همان اول شانسی برای موفقیت نداشته است. آخرهای «احضار 2» شیاطین این فیلم‌ها ترسناکی خود را از دست داده و تبدیل به ارواحی شده بودند که سربه‌سر مردم می‌گذاشتند. با این حال نباید از بازی‌های خوب فیلم چشم‌پوشی کرد. سه چهره‌ی اصلی فیلم بیچیر، فارمیگا و بلوکت سعی کردند فیلم را نجات دهند. به ویژه فارمیگا که سعی کرده است جا پای خواهرش ورا Vera بگذارد، بازی خوبی از خود به یادگار گذاشته است. واقعا این بازیگران برای این فیلم مزخرف زیادی هستند و آخرهای فیلم تقلای آن‌ها برای تبدیل فیلم به اثری بهتر مشهود است.”
کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.
Post Views:
12
