بررسی فیلم Damsel: داستانی عجیب، فوق‌العاده با صحنه‌هایی خیره‌کننده

«دوشیزه» Damsel با حال‌وهوای وسترنی شبیه به نمایش «انتظار برای گودو» Waiting For Godot، آغاز می‌شود: دو مرد در صحرا در انتظار کالسکه‌ای هستند که می‌دانیم هیچ‌وقت به مقصد نخواهد رسید. یکی از این دو مرد کشیشی (با بازی رابرت فورستر Robert Forster) است که در پایان این صحنه برهنه به سمت افق می‌دود.
این تصویر کوتاه که یکی از بهترین صحنه‌هایی است که امسال در سینما دیدم، کم‌وبیش فیلم «دوشیزه»، این ساخته برادران زلنر Zellner Brothers (که در نقش‌های مکملی در فیلم خود نیز بازی می‌کنند) را خلاصه می‌کند. داستان فیلم از جهات زیادی غیرقابل‌پیش‌بینی، عجیب و بسیار زیباست و با آنچه فکر می‌کنید بسیار متفاوت است، هم ازنظر سرعت داستان و همین‌طور ازنظر سبک و موضوع آن. به نظر من بهتر است اول این فیلم را ببینید و دوباره برگردید و این نقد را بخوانید تا خودتان متوجه عنصر غافل‌گیر کننده داستان شوید.رابرت پتینسون Robert Pattinson، در ادامه مسیر بازی در فیلم‌های بی‌شباهت به «گرگ‌ومیش» Twilight، در نقش ساموئل آلاباستر Samuel Alabaster خندان، بازی بسیار دیدنی از خود به نمایش می‌گذارد که ما را به یاد بازی جیک جیلنهال Jake Gyllenhaal در «اوکجا» Okja می‌اندازد. ساموئل از آن مرد‌هایی است که همیشه خیلی کم الکل می‌خورد چراکه معده‌اش را اذیت می‌کند، مردی است که گوش هرکسی را که گیر می‌آورد، به کار می‌گیرد تا شعر عاشقانه‌ای که برای نامزدش گفته است را برایش بخواند. می‌توان گفت او نمونه‌ای اولیه‌ای از انسانیت است که در قابی مدرن به تصویر کشیده شده است. مهم‌ترین ویژگی گاهی آزاردهنده مردانگی، قدرت فیزیکی نیست، بلکه احساس بر حق بودن است.
میا واشیکوفسکا Mia Wasikowska دختر باهوشی است، البته این دوشیزه نیازی به قهرمانی برای نجات دادنش ندارد. طنز داستان در درون آن نهفته است، پتینسون در حال عبور دادن اسب کوچکی از میان چمنزار است و در اینجا آن ترانه عاشقانه‌ای که از آن یادکردیم را می‌خواند. اگر هر صحنه «دوشیزه» این‌قدر زیبا و مسحور‌کننده نبود، احتمالاً می‌گفتم که بهتر بود داستان «دوشیزه» به‌جای فیلم، به نمایش‌نامه‌ تبدیل می‌شد. بااین‌حال نمی‌توانم به‌درستی در چارچوب‌های معمول نقد فیلم، این فیلم را نقد کنم، چراکه برای نقد فیلم باید از A تا F یک رتبه به آن بدهم درحالی‌که ازنظر من حق این فیلم یک Q وارونه است.
ترانه فوق‌العاده گروه الکترونیکی “پروژه اختاپوس” The Octopus Project، نقطه اوج فیلم است. اگر نمی‌توانید تم داستانی وسترن را با موسیقی الکترونیکی کنار هم قرار دهید، از این فیلم لذت نخواهید برد. بااین‌حال ازنظر من مخاطبانی که حوصله‌شان از ژانرهای موجود سر رفته و یا کسانی که به دنبال چیز جدیدی هستند از این فیلم لذت خواهند برد (به نظرم حد وسطی وجود ندارد.) «دوشیزه» با وجود پیام‌های اخلاقی زیادی واضح، سرعت پایین روایت داستان در قسمت‌هایی، به‌هیچ‌عنوان فیلم بی‌نقصی نیست، بااین‌حال توانسته داستانی جاه‌طلبانه و فوق‌العاده سرگرم‌کننده را روایت کند.
این مطلب از نوشته دانا اشوارتز Dana Schwartz در سایت Entertainment Weekly گرفته شده است.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.