نابود کردن یک سیارک برای حفاظت از زمین شاید ایده هیجان انگیزی برای پرده نقره ای سینما باشد اما تحقیقات جدید نشان می دهند که منفجر کردن این اجرام آسمانی احتمالاً به این راحتی ها ما را از برخورد نجات نخواهد داد.
محققان در هفته های اخیر یک سیارک را در منظومه شمسی یافتند که ممکن است با زمین برخورد کند. یکی از راه هایی که برای جلوگیری از برخورد مطرح می شود، هدف قرار دادن و نابود کردن آن است. ناسا حتی از برنامه هایی برای نابود کردن سیارک دوتایی 65803 Didymos و قمر آن با ارسال یک فضاپیما به سمت آن دارد.
اما مشکل آنجا است که تاکنون فرصت های متعددی برای بررسی سیارک ها از نزدیک فراهم نشده و به همین دلیل به طور دقیق نمی دانیم ساختار آنها چگونه است یا چطور باید نابودشان کرد. این گونه به نظر می رسد که سیارک های بزرگ تر، به دلیل ضعیف تر بودن احتمالاً آسان تر نابود می شوند. اگر یک جرم آسمانی این چنینی، کره خاکی ما را تهدید کند چه باید بکنیم؟
آیا بهتر است آن را به قطعه های کوچکتر خرد کنیم یا مسیر حرکتش را تغییر دهیم؟ و اگر قرار باشد گزینه دوم را در نظر بگیریم، چه مقدار نیرو برای منحرف کردن نیاز است؛ بدون اینکه آن را تکه تکه کنیم؟ این سوال از «چارلز ال میر» نویسنده ارشد یک پژوهش از دانشگاه جانز هاپکینز پرسیده شده است.
محققان این پژوهش برخورد سیارک ها را با کامپیوتر شبیه سازی کرده اند. در این شبیه سازی یک سیارک هدف با قطر 25 کیلومتر در نظر گرفته شد و یک جرم با قطری در حدود یک کیلومتر که با سرعت 18 هزار کیلومتر در ساعت حرکت می کرد با آن برخورد کرد. مدل های قبلی نشان داده بود که با این برخورد، سیارک نابود می شود اما محققان دانشگاه جان هاپکینز با نتیجه کاملاً متفاوتی مواجه متوجه شدند.
بر اساس مدل سازی های آنها سیارک پس از برخورد، در کسری از ثانیه تا حد زیادی خرد می شود و به شدت آسیب می بیند. اگرچه تا بعد از یک ساعت پس از برخورد هم در حال تکه تکه شدن به قطعات کوچکتر است اما در نهایت پس از چند ساعت قطعات پخش شده به سمت هسته آسیب دیده سیارک باز می گردند. دلیل این موضوع تحت تأثیر قرار گرفتن جاذبه است.
به گفته ال میر تصور می شد که اجرام بزرگ تر به دلیل اینکه ضعف های بیشتری دارند راحت تر تکه تکه می شوند: «اما یافته های ما نشان داد سیارک ها مستحکم تر از آن هستند که تصور می کردیم و نیاز به انرژی بیشتری برای نابودی کامل دارند».
قدرت سیارک برای مقاومت در برابر چنین برخوردهایی به آن این امکان را می دهد که کشش گرانشی خود را حفظ کند. به این ترتیب اگر یک راکت را به صورت کور کورانه به سیارکی شلیک کنیم ممکن است نتیجه، خلاف آن چیزی شود که انتظار داریم و در واقع این جرم آن طور که باید، از هم نپاشد. در این صورت نیاز به انرژی بیشتری داریم تا از نابود شدن اجرام اطمینان پیدا کنیم.
چنین مطالعاتی به محققان این امکان را می دهد که برای محافظت از زمین در صورت نزدیک شدن سیارک های بزرگ در آینده، تصمیم صحیح را بگیرند.
