این شاعر پیشکسوت در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ارزیابی‌اش از نمایشگاه بین المللی کتاب تهران اظهار کرد: نمایشگاه فرصت خوبی است تا نویسنده‌ها با ناشران آشنا شوند؛ ناشرانی که ما نمی‌دانیم کجا هستند اما کتاب‌های خوبی هم چاپ کرده‌اند. همچنین کتاب‌ها به صورت تجمیعی در آن‌جا وجود دارد و ممکن است کتاب‌هایی را که مدت‌ها به دنبالش بوده‌اید آن‌جا پیدا کنید. در نمایشگاه فرهنگ‌های مختلف وجود دارند که این بسیار خوب است، اما در مدت معدودی که دارد نمی‌شود همه‌جایش را گشت.
او افزود: مشکل بزرگ نمایشگاه این است که رفت‌وآمد به آن‌جا مشکل است. با ماشین شخصی نمی‌شود رفت چون مشکل پارکینگ وجود دارد و باید چند خیابان آن‌طرف‌تر تر ماشین را پارک کرد که برای شخصی به سن من سخت است. به نظرم علاقه‌مندان واقعی کتاب آدم‌های چابک و فرزی نیستند و یا مانند من سن‌شان زیاد است که این رفتن به آن‌جا را مشکل می‌کند. اشکال عمده نمایشگاه این است. باید وسایل حمل و نقل مخصوصی برای رفت و آمد وجود داشته باشد. در میدان ونک که کمی به نمایشگاه نزدیک است هیچ ماشینی حاضر نیست به خاطر شلوغی آن‌جا برود، تاکسی هم با پول آن‌جا نمی‌برد.
مفتون امینی با اشاره به ازدحام جمعیت در مواقعی از روز در نمایشگاه کتاب، بیان کرد: عده‌ای برای سرگرمی به نمایشگاه می‌آیند تا رفقای‌شان را ببیند و بگردند. به نظرم برای این‌که نمایشگاه پاتوغ فرهنگی شود بد نیست آن را پولی کنند و بلیت بفروشند. در واقع برای آمدن مردم محدودیتی قائل شوند. با این پول هم می‌توانند خرج سالانه نمایشگاه را تأمین کنند یا به سمت امور مربوط به زیرساخت‌ها بروند. البته برای دانشجویان و پژوهشگران بلیت رایگان بدهند. همچنین استراحتگاهی کافی‌شاپ مانند درست کنند برای این‌که افراد غذایی بخورند و استراحت کنند و کتاب بخوانند. با این کار به نمایشگاه سر و سامان می‌دهند.