این داستان‌نویس در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ارزیابی‌اش از مراسم رونمایی کتاب و جشن امضا اظهار کرد: خیلی طرفدار این مراسم نیستم، به‌ویژه در شرایط فعلی، زیرا ادبیات داستانی ما با رکود و قهر مخاطب مواجه است و فکر نمی‌کنم این‌گونه مراسم بتواند به این وضعیت کمک کند.
او با بیان این‌که این نوع مراسم هیچ تأثیری در صنعت نشر ما ندارد، افزود: مراسمی که برپا می‌شود عملا با حضور دوستان و آشنایان نویسنده است، در نتیجه نمی‌تواند کاری انجام دهد؛ بیشتر حالت دورهمی و مهمانی کوچک دارد، و کسانی که در این مراسم شرکت می‌کنند، کتاب را نمی‌خوانند. از کسانی که شرکت می‌کنند انتظار می‌رود حداقل کتاب را بخوانند و نظرشان را بگویند و نقدشان را منتشر کنند تا به گسترده‌تر شدن دایره مخاطبان کتاب کمک کنند؛ اما این اتفاق نمی‌افتد.
رضایی‌زاده خاطرنشان کرد: چیزی که عملا در این‌گونه مراسم و رونمایی‌ها می‌بینیم یک دورهمی ساده است، که دوستان و آشنایان نویسنده می‌آیند، دیداری با هم تازه می‌کنند، گپ و گفتی می‌زنند و بعد هم نویسنده و کتاب را به امان خودش رها می‌کنند.
او با بیان این‌که رونمایی و جشن امضا به تنهایی تأثیرگذار نیست، اظهار کرد: در کنار این مراسم باید تبلیغات مناسبی انجام شود. خیلی از ناشران بعد از انتشار کتاب عملا کتاب را رها می‌کنند و خود نویسنده است که به مبلغ کتاب خود تبدیل می‌شود. اگر در کتاب‌فروشی‌ها، فضاهای فرهنگی، کافه‌ها، وبلاگ‌ها، سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی تبلیغات مناسبی انجام شود، می‌تواند به صنعت نشر و کتاب کمک کند.
این نویسنده در پاسخ به این‌که چرا مردم تمایلی برای شرکت در این مراسم ندارند، اظهار کرد: اگر فضای فرهنگی پررونق داشته باشیم، طبیعی است که اقبال مردم به کارهای ادبیات داستانی بیشتر شود و علاقه‌مندان در این مراسم شرکت کنند. البته تبلیغات و اطلاع‌رسانی‌ها نیز در این امر مهم و مؤثر است؛ مثلا درباره کسانی که در رونمایی‌ها قرار است شرکت کنند اطلاع‌رسانی کنند زیرا خیلی از مردم برای دیدن نویسنده مورد علاقه‌شان می‌آیند. ممکن است یکی از سخنرانان مراسم رونمایی، یک آدم مطرح و دوست‌داشتنی باشد و خود این فرد، مخاطبانی را به جمع اضافه‌کند.
او با تأکید بر این‌که فضای عمومی عرصه فرهنگی در جذب مخاطب خیلی مؤثر است، افزود: متأسفانه الان سرخوردگی و بی‌تفاوتی در جامعه حاکم شده و این اتفاق در چند سال اخیر افتاده است، البته دو سال است وضعیت دارد بهتر می‌شود، اما اشتیاقی که قبلا داشتیم، دیگر وجود ندارد.
رضایی‌زاده خاطرنشان کرد: نه در خود مراسم و نه بعد از مراسم شما نتیجه‌ای را که به درد کتاب و فضای فرهنگی کشور بخورد، نمی‌بینید. انتظار می‌رود اگر در مراسم رونمایی پنج منتقد، چهار تا روزنامه‌نگار و یا 15 نویسنده شرکت می‌کنند، حداقل پنج - شش یادداشت و بازبینی راجع به کتاب منتشر شود. خودمان باید به این وضعیت کمک کنیم.
این داستان‌نویس افزود: به نظرم کسانی که در این مراسم شرکت می‌کنند، کتاب‌ها را نمی‌خوانند و یا اگر می‌خوانند، به خاطر حفظ روابط، منفعت‌طلبی و یا این‌که مبادا کسی را ناراحت کنند، از انتشار نظرات‌شان امتناع می‌کنند، که این موضوع عملا ما را وارد یک دایره محدود می‌کند و نتیجه می‌شود همین چیزی که می‌بینید.
