به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، نمایش "پل" به نویسندگی و کارگردانی "مهربان انصاری" این شب‌ها در تماشاخانه آژمان روی صحنه رفته و تا آخرین روز از تیر ماه روی صحنه می‌رود.
این نمایش به بیان مشکلات کودکان بی سرپرست و مشکلات خانواده‌هایی می‌پردازد که برای فرزندخواندگی به دنبال ایجاد شرایط مناسب هستند، این نمایش نخستین تجربه انصاری در عرصه کارگردانی محسوب می شود.
البته انصاری در این نمایش علاوه بر نویسندگی و کارگردانی، تهیه کنندگی، طراحی لباس و بازیگری اثر را نیز بر عهده دارد، بخش هایی که هر کدام به طرز عجیبی مهمترین نقاط ضعف این اثر نمایشی محسوب می‌شود.
نمایشنامه پل نقطه ضعف اصلی این اثر است، نمایشنامه مشخصاً از لحاظ ساختاری به شدت مشکل داشته و نه به ساختار مرسوم ارسطویی وفادار است و نه اثری ساختارشکنانه و مدرن محسوب می‌شود، فارغ از ساختار غیراستاندارد متن، موضوع به شدت کلیشه بوده و هیچ نقطه اوجی ندارد.
از سویی کاراکترهای نمایش به واسطه نبود متن مناسب به هیچ وجه تعریف مشخصی از خود ارائه نمی دهند، شخصیت‌ها بدون پیشینه بوده و بیشتر به ادای کلمات و جملات نویسنده اثر می پردازند.
همچنین ضعف نمایشنامه در ضعف دو چندان بازی بازیگران تکرار شده و نمایش پل به اثری خسته کننده مبدل می شود، بازیگران این اثر به طور حداکثری با اولین و پایه‌ای‌ترین اصول بازیگری هم بیگانه بوده و از لحاظ بیان و بدن مشکلات اساسی دارند.
کارگردانی نمایش هم در ادامه همین اتفاقات پیش می رود، اثر به طور کلی کارگردانی خاصی در خود نمی بیند، کارگردانی اثر از سبک و ساختار مشخصی تبعیت نکرده و در هدایت بازیگران هم کاملاً ناکام مانده است، البته شاید بتوان این اتفاق در تجربه اول کارگردان دانست اما با توجه به سابقه حضور چند ساله وی در عرصه تئاتر نمیتوان این حد از مشکلات را توجیح کرد.
بدون شک اثری همچون پل در تماشاخانه‌ای که برای مخاطب احترام حداقلی را هم قائل نیست به کسالت ختم می شود، مخاطبی که اثری این چنین را باید در اتاقی کوچک و در بسته بدون سیستم سرمایی و تنها با یک پنکه پشت سر بگذارد.
در این میان نکته اصلی جایگاه شورای ارزشیابی تئاتر است، مشخص نیست اعضای این شورا آیا واقعا نمایش پل را به تماشا نشسته اند؟، آیا این نمایش از نگاه آنها ملاک‌های اولیه را برای روی صحنه رفتن داراست، مهمتر اینکه آیا سالن آژمان از دیدگاه آنها سالن مناسبی برای تماشای تئاتر است؟.
چرخیدن چرخ تئاتر خصوصی تماشاخانه های ریز و درشت شهر تهران یکی از نقاط مشترک تمامی اهالی تئاتر است اما آیا باید برای حرکت این چرخ همه چیز را فدا کرد؟ و این میان مخاطبی که از هر لحاظ فریب خورده باید به چه کسی مراجعه کند؟.
