مولف کتاب های «دیالکتیک چشم ها» و «تئوری های فیلمنامه در سینمای داستانی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: من بسیار متأسفم از اینکه در یک کشوری که نزدیک به 80 میلیون نفر جمعیت دارد کتاب ها با تیراژهای هزار تا و حتی بعضاً زیر آن منتشر می شوند و حتی تعدادی از آن ها روی دست ناشر می ماند و به فروش نمی رسد.
مدرس رشته فیلمنامه نویسی در دانشگاه های «هنر و معماری» و «سوره» خاطرنشان کرد: متأسفانه وضعیت فقدان مطالعه و عدم کتاب خوانی تنها در مردم عادی دیده نمی شود و بسیاری از هنرمندان ما که باید همواره کوششی جدی در راستای تحقیق، مطالعه و پژوهش داشته باشند نیز حتی در طول سال کتابی را تورق نمی کنند چه برسد به آنکه بخواهند مطالعه ای عمیق و جدی داشته باشند. ما با وضعیتی در کشورمان روبرو هستیم که در بهترین شرایط برخی از سینماگران و هنرمندان کتاب را خریداری می کنند و از آن برای دکور کردن دفاتر و منازل شان استفاده می کنند.
شهبازی سپس با بیان اینکه امروزه هنرمندان و مدیران فرهنگی نیازی به مطالعه در خود نمی بینند اظهار داشت: ما در جامعه فرهنگی دچار تغییر فرمول شده ایم؛ این روزها متأسفانه هیچ فردی احساس نیاز نمی کند که روی مطلبی عمیق شود چرا که به دست آوردن ثروت برای همگان راحت شده است. دیگر هیچ فیلمسازی به خود زحمت نمی دهد تا فیلم های عمیق و مفهومی بسازد و برای ساخت یک فیلم مدت ها وقت بگذارد و مطالعه کند و در نهایت هم فیلمش فروش نکند. این روزها همه چیز سردستی و ساده انگارانه شده و متأسفانه مدیران فرهنگی کشور مسببان اصلی این وضعیت شوم و ناراحت کننده هستند.
کارگردان فیلم داستانی «در میان دیوارها» تأکید کرد: اگر مسئولان و مدیران فرهنگی بخواهند می توانند سطح سلیقه مردم را ارتقا دهند؛ راه چاره این اتفاق آن است که از این پس به فیلم های بی هویت و پوچ و تکراری و سبک اجازه تولید و پخش داده نشود و در عوض آن مسئولان از هنرمندان و سینماگرانی حمایت کنند که دارای مطالعه فراوان هستند، تحصیل کرده اند و ضمناً دغدغه رشد و تعالی فرهنگ و هنر کشور را دارند.
این فارغ التحصیل دانشگاه هنرهای تجسمی کالسروهه آلمان تصریح کرد: در حوزه فرهنگی کشور ما رسماً روابط جای ضوابط را گرفته است و به همین علت است که ما شاهد حضور فرهیختگان در عرصه های فرهنگی و هنری نیستم. این در حالی است که سال ها قبل حضور در سینما بسیار دشوار بود. فیلمسازان ما همگی افرادی خردمند، اندیشمند و دارای مطالعه بودند و کتاب و کتاب خوانی بخش اصلی زندگی های شان بود و از سوی دیگر مدیران فرهنگی آن روزگار هم افرادی باتجربه و باسواد بودند اما این اتفاق به طور کل از بین رفته و همه چیز در حوزه فرهنگی کشور سردستی جلو می رود.
وی در خاتمه این گفتگو با اشاره به اینکه عمیق بودن یک اثر فرهنگی ارتباط مستقیمی با میزان مطالعه، کتاب خوانی، فیلم دیدن و... افراد دارد اظهار داشت: هنرمندان ما اگر می خواهند فیلمی عمیق بسازند بایستی در کنار تجربیات و غریزه های شان که می تواند در فیلم ها ایجاد صمیمیت کند، کمی مطالعه داشته باشند تا آثارشان عمیق شده و در طول تاریخ بتواند به ماندگاری برسد.
