این نویسنده با بیان این‌که در حال نوشتن یک داستان کوتاه با مضمون عاشورا است، به ایسنا گفت: همیشه فکر می‌کردم من درباره همه موضوعات داستان نوشته‌ام اما برای امام حسین (ع) چه کار کرده‌ام. این انگیزه‌ای شد تا به خودم بیایم و خودم را وادار کنم تا حتما کاری در این زمینه انجام بدهم. مدت‌ها در ذهنم بود تا این خلأ و کبود را جبران کنم. پارسال در جلسه قصه‌خوانی و شعرخوانی انجمن شاعران ایران این تلنگر بیشتر شد و این کمبود بیشتر در ذهنم جای گرفت تا این‌که بالاخره امسال موفق شدم این کار را انجام بدهم.
او با بیان این‌که هنوز نامی برای داستان خود انتخاب نکرده است، اظهار کرد: این داستان ادای دینی است که من نسبت به این خلأ حس می‌کردم. ما در ادبیات داستانی‌مان کمتر به امام حسین (ع) و عاشورا پرداخته‌ایم، اما به‌نظرم هر داستان و اثر هنری بوی آزادگی بدهد، غیرمستقیم در ادبیات عاشورایی ریشه دارد، پس نگران این نباشیم که اسم امام حسین (ع) در یک کار باشد یا نباشد.
فراست در ادامه خاطرنشان کرد: هرچند جاهایی آدم در دلش می‌گوید باید نزدیک‌تر شوی که این نگاه با نگاه حکومتی فرق می‌کند؛ نگاه حکومتی می‌گوید حتما اسم دین، آیه و حدیث باشد. من خیلی موافق این نگاه نیستم. به نظرم هر اثر هنری و یا داستان حتما نباید ظواهر دینی داشته باشد؛ مهم نتیجه داستان و اثری است که داستان به مخاطب منتقل می‌کند. اگر اثر و نتیجه دارای ریشه‌های معنوی باشد و در ساحت قدسی ریشه داشته باشد یقین دارم که آن کار کارِ معنوی و دینی است.
