فیلم‌های ترسناک موردعلاقه‌ی ۳۲ کارگردان برتر سینما

به دنبال انتخاب فیلم ترسناکی برای تماشا می‌گردید؟ چطور است از پیشنهادات بهترین کارگردانان امروزی سینما و استادان ژانر وحشت استفاده کنید. در این متن از فیلم‌های ترسناک مورد‌علاقه‌‌ی 32 کارگردان محبوب سینما نوشته‌ایم.

همچنین بخوانید:
فیلم های ترسناک آزاردهنده ای که برای بار دوم تماشایشان نخواهید کرد

رابرت اگرز، Nosferatu

رابرت اگرز در مورد فیلم کلاسیک ترسناک صامت سال 1922 فریدریش ویلهلم مورنائو گفته است:” این فیلم در زمان خودش فیلمی کاملا نو و خلاقانه به نظر می‌آمد. با اینکه نقص‌هایی هم داشت اما باز هم یکی از بهترین و ترسناک‌ترین فیلم‌های ساخته شده در سینما است. با اینکه نسخه‌های رنگی جدید آن بسیار تحسین‌برانگیز هستند اما من همان نسخه‌‌های سیاه و سفید که از تصاویر 16 میلی‌متری تشکیل شدند را ترجیح می‌دهم. این نسخه‌ها یک حالت رازآلودی دارند که به باور اینکه ماکس شرک یک خون‌آشام واقعی است کمک زیادی می‌کنند.”

ژوزفین دکر، Suspiria لوکا گوادانینو

بازتولید فیلم ترسناک کلاسیک داریو آرجنتو، «سوسپریا» سال 1977 برای خیلی از طرفداران این ژانر ایده‌ی بدی به نظر می‌آمد، اما لوکا گوادانینو اثری کاملا جدید و بی‌نهایت ترسناک را در اقتباس سال 2018 خودش از این داستان ترسناک خلق کرد. ژوزفین دکر در مورد این فیلم گفته است:” فیلم هزاران راه مختلف را در پی می‌گیرد و من بعد از گذشت چند ماه هنوز هم نمی‌توانم از فکر کردن به آن دست بردارم. «سوسپریا» از آن فیلم‌هایی است که حتی با پایان فیلم هم تمام نمی‌شود و در ذهن مخاطب باقی می‌ماند.”

گیرمو دل تورو، Eyes Without a Face

فیلم ترسناک ایتالیایی-فرانسوی ژٰرژ فرانژو «چشمان بدون چهره» با بازی پیر براسور در نقش جراح پلاستیکی که بعد از اینکه دخترش از تصادف وحشتناکی جان سالم به در می‌برد، به انجام عمل پیوند چهره بر روی او معتاد می‌شود. ایندی‌وایر از این فیلم به عنوان یکی از ترسناک‌ترین فیلم‌های سینما یاد کرده و دل تورو نیز از آن به عنوان یکی از فیلم‌های مورد علاقه‌ی خودش یاد کرده است. دل تورو در این مورد گفته است که شخصیت اصلی فیلم او را تحت تاثیر قرار داده است، چرا که تقابلی میان زیبایی و خشونت را به تصویر کشیده است. تصاویر ترسناک و مجذوب‌کننده‌ی فیلم به تنهایی به اندازه‌ی کافی قوی هستند، چه برسد به اینکه و به این ترکیب آهنگ فوق‌العاده‌ی فیلم را هم اضافه کنید!

کوئنتین تارانتینو، Audition

از «آزمون بازیگری» ترسناک سال 1999 تاکاشی میکه به عنوان یکی از آزاردهنده‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما یاد می‌شود. ریو ایشیباشی در این فیلم در نقش بیوه‌ای به نام شیگهارو آئویاما بازی می‌کند که آزمون‌های بازیگری را برای مردان برگزار می‌کند، به این امید که از میان آن‌‌ها همسری جدید و یا یک شریک زندگی پیدا کند. آئویاما عاشق آسامی (آیهی شینا) می‌شود، اما گذشته‌ی تاریک او عواقب غیرمنتظره و خشنی را به دنبال دارد. تارانتینو این فیلم را به عنوان یکی از فیلم‌های موردعلاقه‌اش از زمانی که کارگردانی را شروع کرده است یاد می‌کند و در مصاحبه‌ای در سال 2009 از آن به عنوان یک شاهکار واقعی یاد کرده است.

مارتین اسکورسیزی، The Innocents

معمولا از فیلم ترسناک روانشناسانه‌ی سال 1961 جک کلیتون، «بی‌گناهان»، به عنوان یکی از ترسناک‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما یاد می‌شود، عبارتی که اسکورسیزی نیز با ‌آن موافق است. این کارگردان از «بی‌گناهان» به عنوان یکی از فیلم‌های مورد علاقه‌اش یاد کرده است:” این اقتباس جک کلیتون از “سخت‌تر شدن اوضاع” یکی از فیلم‌های کمیابی است که به کتاب هنری جیمز وفادار بوده است. بازی‌ها و کارگردانی فیلم فوق‌العاده است و به طرز تحسین‌برانگیزی فیلم‌برداری شده است و واقعا ترسناک است. “این فیلم از فیلم‌های مورد علاقه‌ی کارگردانان دیگری مثل گی‌یرمو دل تورو نیز است.

ادگار رایت، Dead of Night

ادگار رایت لیستی از 100 فیلم ترسناک موردعلاقه‌اش را در اکتبر 2017 منتشر کرد. یکی از آن فیلم‌های آن لیست که از فیلم‌های موردعلاقه‌ی مارتین اسکورسیزی نیز به شمار می‌آید، Dead of Night است. این فیلم ترسناک از چهار فیلم کوتاه به کارگردانی آلبرتو کاوالکانتی، چارلز کریچتون، رابرت هیمرو بیزیل دی‌یردن تشکیل شده است. اسکورسیزی در مورد این فیلم گفته بود:” یک کلاسیک بریتانیایی: چهار داستان که توسط چهار غریبه روایت شده که به طرز عجیبی در یک خانه‌ی گرد هم جمع شده‌اند و هر کدام از این داستان‌ها بی‌نهایت نگران‌کننده و هیجان‌انگیز هستند و المان‌‌هایی مشترکی را در خود دارند.”

دیوید لاوری، Hereditary

دیوید لاوری در مصاحبه‌ای گفته بود:” اولین فیلم کارگردان اری استر یکی از ترسناک‌ترین فیلم‌هایی است که تابحال دیده‌ام. من موفق شدم در یکی از اکران‌های اولیه‌ آن در ونکوور ببینم و آن شب در هتل از ترس با چراغ‌های روشن خوابیدم، کاری که از سال 2002 به بعد نکرده بودم. خیلی ترسیده بودم. به این فکر کردم که شاید فیلم زیادی خشن بوده است. تنها راه برای مطمئن شدن این بود که وقتی چند هفته‌ی بعد به اکران عمومی رسید گروهی از دوستام برای برای تماشای آن همراه خودم ببرم. شاید به خاطر فریاد‌های دوستانم از ترس بود اما این بار نمی‌توانستم جلوی خنده‌ام را بگیرم. عجب فیلم عجیبی است. نمی‌توانم برای دیدن دوباره‌ی آن تا اکتبر، که رسم هرساله‌ی من شده است، صبر کنم.

جوردن پیل، Misery

پیل در مورد این اقتباس سال 1990 استیون کینگ راب راینر گفته بود:” «میزری» فیلمی است که در آن شخصیت منفی غیرمعمولش به یکی از ترسناک‌ترین شخصیت‌های منفی تبدیل می‌شود”. کیتی بیس به خاطر ایفای نقش فوق‌العاده‌اش در نقش آنی ویلکز جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر زن را از آن خود کرد. علاقه‌ی شدید آنی نسبت به نویسنده‌ی مشهور پال شلدون (جیمز کان) نتایج دلخراشی را به دنبال داشت. پیل گفته است:” این فیلمی است که در آن بازی‌ها، فیلم‌‌نامه و دیالوگ‌ها قسمت ترسناک فیلم هستند و من این تکنیک را خیلی دوست دارم.”

جنیفر کنت، The Texas Chainsaw Massacre

جنیفر کنت در مصاحبه‌ای در مورد فیلم‌های ترسناک مورد علاقه‌اش گفته است:” من به فیلم‌های قدیمی مثل «کشتار با اره برقی در تگزاس» را یک شاهکار می‌دانم. این فیلم در مورد انسانیت حرفی برای گفتن دارد. برای من مثل حسی است که یک حیوان باید در کشتارگاه داشته باشد. برخی این حس را با دیدن Leatherface پیدا می‌کنند ولی من با قربانیان این فیلم این حس را پیدا می‌کنم.در این فیلم چیزی بی‌نهایت خشن وجود دارد که به زیبایی به تصویر کشیده شده است. این فیلم اثری کاملا هوشمندانه است و هنوز هم مخاطب را شوکه می‌کند.”

لوکا گوادانینو، The Fly

کارگردان «سوسپریا» ، لوکا گوادانینو در مصاحبه‌ای کلاسیک ترسناک دیوید کراننبرگ «مگس» را یک شاهکار همیشگی خواند. او گفت:” قسمت ترسناک فیلم برای من در آخر آن بود، وقتی که فهمیدم شخصیت جف گلدبوم و جینا دیویس همدیگر را به شدت دوست دارند اما قرار نیست با هم بمانند. قسمت ترسناک فیلم برای من غیرممکن بودن عشق میان این دو بود.”

سم ریمی، Night of the Living Dead

سم ریمی امسال در مصاحبه‌ای در مورد تماشای کلاسیک زامبی جورج رومرو گفت:” تا به حال هیچ وقت تا این حد نترسیده بودم. جیغ می‌زدم و از ترس می‌لرزیدم و به خواهرم التماس می‌کردم مرا به خانه ببرد و او تلاش می‌کرد مرا ساکت کند. هیچ‌وقت فیلم ترسناکی را مثل این ندیده بودم. خیلی واقعی به نظر می‌آمد. هیچ‌گاه یک فیلم سیاه و سفید را در سالن سینما ندیده بودم، درست مثل یک مستند است. هیچ‌چیز هالیوودی در مورد فیلم وجود نداشت و فقط تصاویری دیوانه‌وار و بسیار ترسناک داشت.”

آنا بیلر، Peeping Tom

وقتی از کارگردان فیلم «جادوگر عشق» آنا بیلر در مورد فیلم ترسناک مورد علاقه‌اش پرسیده شده بود او فیلم ترسناک روانشناسانه‌ی 1960 مایکل پاول را انتخاب کرده بود. در این فیلم کارل بوم در نقش یک قاتل زنجیره‌ای که از یک دوربین برای تصویربرداری از قتل‌‌هایش استفاده می‌کند، به ایفای نقش پرداخته بود.” فیلم ترسناکی است اما چیزی که برای من هیجان‌انگیز این است که درون‌مایه‌ی سینما را در خود دارد و نشان می‌دهد چطور همه‌ی ما وقتی که برای دیدن یک فیلم می‌رویم در حال چشم‌چرانی هستیم.”

کریستوفر نولان، Alien

ریدلی اسکات هم مثل استنلی کوبریک از آن دسته فیلم‌سازانی بود که تاثیر زیادی بر روی کریستوفر نولان گذاشت. نولان در مصاحبه‌ای گفته بود:” کارگردانی که من همیشه از طرفداران بزرگ او بودم ریدلی اسکات است، به خصوص وقتی بچه بودم شیفته‌ی او بودم. «بیگانه» و «بلید رانر» مرا شیفته‌ی خود کردند چرا که دنیاهای بی‌نظیری را خلق کردند. “

اندی موشیاتی، Near Dark

اندی موشیاتی بعد از کارگردانی داستان دو قسمته‌ی «آن» به یکی از برترین کارگردانان فیلم‌های ترسناک هالیوود تبدیل شده است، فیلم‌هایی که قسمت اول آن به پرفروش‌ترین فیلم ترسناک در سطح جهانی تبدیل شد. موشیاتی از «تاریکی نزدیک» کاترین بیگلو به عنوان فیلم خون‌آشامی محبوبش یاد کرده است. “این فیلم موفقیتی چشم‌گیر بود. شخصیت‌های فیلم خون‌آشام‌هایی بودند که سوار بر یک ماشین آٰروی این طرف و آن‌طرف می‌رفتند. تابه حال چیزی مثل آن ندیده بودم و طنز تاریک و مبهم زیادی در این فیلم بود. طوری که این خون‌آشام‌ها با قربانیان خود بازی می‌کردند واقعا ترسناک بود.”

جیمز وان، The Others

فیلم ترسناک «دیگران» با بازی نیکول کیدمن یکی از بهترین پیچش‌های داستانی در تاریخ را دارد و تاثیر زیادی بر روی کارگردان فیلم‌های «توطئه‌آمیز» و «احضار» جیمز وان گذاشته است.” فیلم الخاندرو آمنابار با بازی نیکول کیدمن فیلمی بسیار خوش‌ساخت ‌است. یکی از بهترین داستان‌های ارواحی ویکتوریایی است که در قالب یک فیلم ساخته شده است.”

آنا لیلی امیرپور، Antichrist

لارس فون تریه به عنوان خالق آزاردهنده‌ترین فیلم‌‌های سینما شهرت دارد اما «ضدمسیح» فیلمی است که آثار این کارگردان ا به سمت ترسناک متمایل کرد. آنا لیلی امیرپور در مصاحبه‌ای گفته است که «ضد مسیح» در میان فیلم‌های مورد علاقه‌ی او قرار دارد: “دختری در تاریکی به سمت خانه‌اش قدم می‌زند. وقتی این فیلم بیرون آمد صحبت‌‌های زیادی در مورد یکی از صحنه‌های این فیلم همه جا به گوش می‌رسید و وقتی من فیلم را تماشا کردم آن صحنه‌ی خاص برای من از بقیه فیلم ترس کمتری را به همراه داشت. صحنه‌ای که دفو در حال زدن یک کلاغ و در تلاش برای کشتن او بود، من را یاد یکی از رویاهای عجیبی که دیده بودم انداخت و برای من چیزی مثل یک دژاوو از احساسات خودم بود. وقتی تاریکی وجود خودتان را در سیاهی وجود یک نفر دیگر می‌بینید واقعا ترسناک است.”

بو بورنهام، Raw

کارگردان فرانسوی ژولیا دوکورنو با اولین تلاشش برای کارگردانی، «خام»، در عرصه‌ی جهانی بر سر زبان‌‌ها افتاد. این فیلم ترسناک در مورد یک دختر گیاه‌خوار جوان است که بعد از اینکه برای اولین بار طعم گوشت را می‌چشد معتاد گوشت بدن انسان‌ها می‌شود. بورنهام گفته است:” این فیلم را سه بار در سینما دیدم و باورم نمی‌شود که اولین فیلم یک کارگردان باشد. به نظر من فقط افراد حرفه‌ای می‌توانند مخاطب را صحنه به صحنه‌ی فیلم تحت تاثیر قرار دهند. مخاطب این حس را می‌کند که تحت کنترل شخص دیگری قرار گرفته است .. و خودش را به دست کسی می‌سپرد که به خوبی می‌تواند او را کنترل کند.”

الی راث، Creepshow

برای الی راث فیلم کلاسیک ترسناک 1982 «نمایش مورمور» آن‌قدر خاص بود که سه سردمدار ژانرهای مختلف را گرد هم آورد: کارگردان جرج ای. رومرو، فیلم‌نامه‌نویس استیون کینگ و هنرمند خلق گریم‌های خاص تام ساوینی. راث در مصاحبه‌ای گفته بود:” این فیلم در پنج داستان مختلف طوری طراحی شده است که مثل یک کتاب کمیک به نظر می‌آید اما عجیب است و البته حال‌بهم‌زن. اما واقعا جالب است. از آن‌جایی که چند داستان را روایت می‌کند اگر قسمتی را دوست نداشته باشید 10 دقیقه‌ی بعد داستانی دیگر را خواهید دید. بازیگران و فیلم‌نامه‌ی فیلم و گریم بازیگران فوق‌العاده است. این فیلم ترسناک خیلی خوبی است که کاملا دست‌کم گرفته شده است و من تضمین می‌کنم با تماشای آن زمان خوبی را سپری خواهید کرد.”

بن ویتلی، Eraserhead

بن ویتلی یک بار در مورد دیوید لینچ از او به عنوان ارباب تاریکی فیلم‌های نیمه‌شب یاد کرده است. او گفت:” فیلم‌های لینچ آنقدر ترسناک هستند که فیلم‌های ترسناک امروزی به پای آن‌ها نمی‌رسند. او به طور مستقیم با کودک درون من صحبت می‌کند، کابوس‌هایی که من هفت‌ساله داشتم را به یادم می‌آورد. یک تجربه‌ی سینمایی خاص است.”

ویلیام فریدکین، Funny Games

کارگردان «جن‌گیر» در صحبت در مورد 13 فیلم ترسناک موردعلاقه‌اش از «بازی‌های مسخره» به عنوان ترسناک‌ترین آن‌‌ها یاد کرد:” احتمالا ترسناک‌ترین فیلم بر روی لیست من است، چرا که داستان دو جوان در یک روستا است که خانواده‌ی را در خانه‌شان اذیت می‌کنند. این همان چیزی است که این روزها در اخبار زیاد می‌بینید. فیلمی است که احتمال وقوع داستان آن زیاد است و به طرز بی‌نظیری تصویربرداری شده است.”

جیمز گان، Green Room

جیمز گان کارگردان «نگهبانان کهکشان» و «خزیدن» لیستی از 50 فیلم ترسناک از نظر خودش را در سال 2017 بر روی توییترش منتشر کرد. با اینکه اولین فیلم لیست او «آرواره‌ها» استیون اسپیلبرگ بود اما حضور فیلم ترسناک و هیجان انگیز سال 2015 جرمی سالنی‌یر در رتبه‌ی ششم اتفاقی قابل توجه بود. در این فیلم آنتون یلچین در نقش رهبر گروهی است که هدف نئو‌نازی‌های بی‌رحم می‌شود. پاتریک استوارت نیز بازی زیبایی در نقشی کمتر معمول به عنوان رهبر این گروه نژادپرست دارد.

گاسپار نوئه، Un Chien Andalou

«سگ اندلسی» لوئیس بانوئل و سالوادور دالی فیلم سورئالیستی کوتاهی است که در پس‌زمینه‌ی آن ترس و وحشت حس می‌شود. این فیلم تا مدت‌های طولانی فیلم‌سازان زیادی را تحت تاثیر خود قرار داده بود که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به فیلم‌ساز فرانسوی گاسپار نوئه اشاره کرد. نوئه در مصاحبه‌ای گفته بود:” صحنه‌ی آغازین فیلم که بونوئل چشم زنی را می‌برد آن‌چنان شما را شوکه می‌کند که آرزو داشتم می‌توانستم میان تماشاگران این فیلم در سینما بودم. فقط اگر می‌توانستم واکنش آن‌ها را ببینم، مطمئنم هیچ‌ بار دیگری تماشاگران به اندازه‌ی مخاطبینی که برای اولین بار این فیلم را دیدند شوکه نشدند.”

جان کارپنتر، The Exorcist

فیلم «هالووین» جان کارپنتر در ژانر فیلم‌های اسلشر پیشگام بود و وقتی بحث انتخاب فیلم‌ ترسناک مورد علاقه‌ی این کارگردان ‌رسید او فیلم کلاسیک «جن‌گیر» ویلیام فریدکین را انتخاب کرد. همان‌طور که کارپنتر در مصاحبه‌ای گفته بود:” می‌دانید چه چیز «جن‌گیر» ترسناک است؟ همه می‌دانند چه چیزی در مورد این فیلم ترسناک است! شیطان است. اولین بار که این فیلم را دیدم با خودم گفتم برای این که این فیلم ترسناک باشد مخاطب باید به نیرویی ماورایی باور داشته باشد. اما از آن موقع به بعد این فیلم را همان‌طور که هست می‌پسندم. اخیرا دوباره آن را نگاه کردم و تعجب کردم که چقدر فیلم ترسناکی است. کارهایی که آن‌‌ها آن زمان با این دختر کوچک کردند عجیب بود، آن‌ها تابوهای زیادی را زیر پا گذاشتند.”

کارین کوساما، Habit

کارگردان فیلم «دعوت» کارین کوساما در مصاحبه‌ای گفته بود که فیلم خون‌آشامی سال 1997 لری فسندن، «عادت»، یکی از فیلم‌های ترسناک موردعلاقه‌ی اوست:” یادم می‌آید وقتی این فیلم برای اولین بار در اواسط دهه‌ی 90 میلادی بر روی پرده رفت آن را تماشا کردم و درگیر روایت‌های دوگانه‌ی آن شده بودم: داستان مردی که احتمالا درگیر ماجرایی عاشقانه با یک خون‌آشام شده و داستان مردی که دچار اعتیاد به الکل شده بود. این فیلم از نظر هنری کاملا با فیلم «اعتیاد» آبل فرارا هم‌خوانی دارد و تصویری غمگین و دقیق از زندگی‌ای است که از کنترل خارج می‌شود.”

پاتریک برایس، Jacob’s Ladder

پاتریک برایس با فیلم‌های محبوب‌اش Creep و Creep 2 ، که در هر دوتای این فیلم‌ها مارک دوپلاس بازی کرده است، در دنیای فیلم‌های ترسناک برای خودش اسم و رسمی به هم زد. برایس از «نردبان یعقوب» به عنوان فیلم ترسناک موردعلاقه‌اش نام برده است، فیلمی که به گفته‌ی او یکی از جواهرات نادیده‌گرفته‌ شده‌ی ژانر ترسناک است. در این فیلم ترسناک روانشناسانه‌ی سال 1990 کارگردان آدریان لین، تیم رابینز در نقش سرباز کهنه‌کار جنگ ویتنام که دچار توهم شده است بازی می‌کند.” لحظاتی در این فیلم وجود دارد که از جلوه‌های کاربردی و جلوه‌‌های ویژه‌ی فیلم‌برداری استفاده شده است تا مخاطب را بترساند، که درک این صحنه‌ها‌ بسیار سخت است. به یاد می‌آوردم که در بعضی صحنه‌ها فیلم را به عقب برمی‌گرداندنم و از خودم می‌پرسیدم که چطور آدرین لین توانسته است این حقه‌ها را درست از آب درآورد و جالب این که این تنها فیلم ترسناک این کارگردان است. “

آندره اوردال، Poltergeist

فیلم‌ساز نروژی آندره اوردال به خاطر فیلم‌هایش Trollhunters، The Autopsy of Jane Doe و فیلم پرفروش تابستان امسالش Scary Stories to Tell in the Dark از صداهای جدید دنیای وحشت سینما شناخته می‌شود. اوردال در مصاحبه‌ای از «ارواح خبیثه» به عنوان فیلم ترسناک مورد علاقه‌اش نام برده است.” این فیلم فلسفه‌ای پشتش دارد و فقط به دنبال ترساندن مخاطب در هر صحنه نیست. این فیلم به شخصیت‌هایش خیلی نزدیک است، به طوری که شما آن‌‌ها را شناخته و به آن‌ها اهمیت می‌دهید، در نتیجه خیلی سریع و با قرار گرفتن آن‌ها در موقعیتی خطرناک می‌ترسید. به نظر من کارگردانی این فیلم بسیار هوشمندانه است و داستانی را روایت می‌کند که به طرز شگفت‌آوری پر از طنز است، که همین موضوع آن را ترسناک‌تر و واقعی‌تر از قبل می‌کند.”

تیم برتون، The Wicker Man

تیم برتون درباره‌ی فیلم افسانه‌ای ترسناک سال 1973 «مرد حصیری» رابین هاردی گفته است:”این فیلم یک فیلم موزیکال عجیب است. در حقیقت در میان فیلم‌هایی که کریستوفر لی در آن‌ها بازی کرده است، یکی از فیلم‌های مورد علاقه‌ی خود این بازیگر «مرد حصیری» است. با اینکه این فیلم در زمان اکرانش موفقیت چندانی دست نیافت اما به نظر من فیلم فوق‌العاده‌ای است. مثل یک رویای عجیب است. بعضی از این فیلم‌ها را من نمی‌توانم برای بار دوم نگاه کنم چرا که در ذهن مثل یک رویا عمل می‌کنند. مرا به یاد بزرگ شدن در بربانک می‌اندازد. به نظر من این فیلم ترکیبی عجیبی از المان‌هایی بسیار عجیب است.”

پدرو آلمودوار، Rapture

واضح بود که هنگامی که از پدرو آلمودوار خواسته می‌شود از 13 فیلم اسپانیایی که بیش از همه او را به عنوان یک کارگردان تحت تاثیر قرار دادند نام ببرد، فیلم ترسناک سال 1979 ایوان سولوئتا Rapture را نیز نام می‌برد. فیلم در مورد یک کارگردان فیلم‌های ترسناک است که درگیر کارگردانی حرکات خودش در حین ضبط خودش در دوران اعتیادش به مواد مخدر است. به گفته‌ی آلمودوار این فیلم یک فیلم نفرین‌شده است که در آن زمان هیچ‌کس متوجه آن نشد و الان به یک فیلم کلاسیک مدرن تبدیل شده است.

جیم جارموش، American Psycho

در مصاحبه‌ای جیم جارموش از «روانی آمریکایی» ماری هرون به عنوان فیلم مورد علاقه‌اش یاد کرده است:” اقتباسی استادانه از کلمات به سینما که توسط ماری هرون خلق شده است، یک کارگردان و نویسنده‌ی آمریکایی مهم”. این فیلم از روی رمان سال 1991 برت ایستون الیس ساخته شده است که داستان آن در دههه‌ی 80 میلادی روایت می‌شود.
“این فیلم الان نسبت به 20 سال گذشته، مفهوم و معنی عمیق‌تری دارد. بازی کریستین بیل بی‌نظیر است و سایر بازیگران فیلم مثل ویلم دفو، کلویی سونی، ریس ویترسپون و جرد لتو همگی واقعا خوب هستند.”

تی وست، The Shining

کارگردان «خانه‌ی شیطان» تی وست در مصاحبه‌ای گفته بود که «درخشش» نه تنها فیلم ترسناک موردعلاقه‌ی اوست بلکه فیلم موردعلاقه‌ی او در تمام ژانرها به حساب می‌آید:” اولین فیلمی بود که وقتی بچه بودم مرا مجذوب خود کرد. فکر می‌کنم چیزی که در مورد این فیلم عالی است این است که فقط یک فیلم ترسناک نیست. فیلم بیشتر در مورد مرد معتاد به الکلی است که از خانواده‌اش متنفر است و بعد از آن به عنوان یک فیلم ترسناک در نظر گرفته می‌شود. به نظر من همه‌ی فیلم‌های ترسناک خوب، قبل از اینکه یک فیلم ترسناک باشند یک فیلم معمولی خوب هستند.”

راب زامبی، 28 Days Later

کارگردان «خانه‌ی 1000 جسد» راب زامبی، فیلم زامبی ترسناک «28 روز بعد» دنی بویل را بسیار دوست دارد. او در مصاحبه‌ای گفته بود که به نظرش این فیلم عالی بوده است:” موضوعی که در مورد این فیلم دوست دارم این است که، و البته نمی‌دانم که دنی بویل چقدر این موضوع را به خودش ارتباط می‌دهد، اما وقتی تب فیلم های زامبی داغ شد همه همان کاری که جورج رومرو انجام می‌داد را تقلید می‌کردند و بویل اولین کسی بود که با دیدگاهی جدید نسبت به این ژانر فیلم خودش را بر روی پرده بود.”
این مطلب برگرفته از نوشته‌ی زک شارف در سایت www.indiewire.com است.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.