۱۵ فیلم‌ برتر جشنواره بین‌المللی فیلم برلین ۲۰۲۰

با شروع جشنواره‌ی فیلم برلین 2020، بار دیگر شور و هیجان خاصی در این مراسم که بزرگ‌ترین مراسم فیلم دنیا به حساب می‌آید، دیده می‌شود. با اینکه در جشنواره امسال همچون گذشته کارهای جدیدی از کارگردانان مطرح دنیای سینما به چشم می‌خورد، چهره‌هایی تازه‌نفس نیز از سراسر دنیا در این جشنواره به رقابت می‌پردازند. از 15 فیلم برتری که در جشنواره بین‌المللی فیلم برلین امسال به رقابت خواهند پرداخت، نوشته‌ایم. جشنواره برلین 2020 از 20 فوریه تا یکم مارچ برگزار خواهد شد.

همچنین بخوانید:
ساندنس 2020 – لیست پیشنهادی تماشای 20 فیلم و سریال مهم جشنواره امسال

Charlatan (آگنیشکا هولاند)

کارگردان لهستانی نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار، آگنیشکا هولاند («اروپا اروپا») یک سال بعد از «آقای جونز» با زندگی‌نامه‌ی دیگری به جشنواره‌ی فیلم برلین برمی‌گردد. این فیلم داستان دکتر اهل چک ژان میکولسک (ایوان تروجان) را دنبال می‌کند، دکتری که با استفاده از گیاهان پزشکی به درمان بیماران می‌پردازد اما در نهایت به خاطر هنرهای درمانی‌اش از مقام پزشکی کنار گذاشته شده، طرد شده و در نهایت زندانی می‌شود. داستان شخصی هولاند وجه تیره‌ی مبارزه‌ی میلکولسک را برای به تعادل رساندن وجدانش به تصویر می‌کشد.

All the Dead Ones (مارکو دوترا و کائتانو گوتاردو)

زمانی که رئیس جمهور عوام‌فریب، ژائیر بولسونارو با حمله به مهم‌ترین فیلم‌سازان کشور، دموکراسی برزیل را تهدید می‌کرد، یکی از حساس‌ترین و با اهمیت‌ترین دوران برای سینمای این کشور بود. شاهکارهایی مثل «قوش شب» نشان می‌دهد که کارگردانان برزیلی تمایلی به “تسلیم شدن بدون مبارزه” ندارند، و فیلم‌های جدید مثل «همه‌ی مردگان» مارکو دوترا و کائتانو گوتاردو نیز مهر تاییدی برای اثبات وجود موج سیاسی حاکم در سینمای این کشور است. این فیلم داستان دو خانواده را دنبال می‌کند که در کشوری که به سرعت در حال تغییر است، به دنبال ثبات می‌گردند.

High Ground (استیون مکسول جانسون)

سایمون بیکر («منتالیست») در اولین تلاش استیون مکسول جانسون برای کارگردانی که یک فیلم وسترن دهه‌ی 30 میلادی با گره‌های داستانی است، بازی می‌کند. بیکر نقش یک کهنه‌سرباز جنگ جهانی اول را بازی می‌کند که مهارت‌‌های تک‌تیراندازی او را به استرالیا‌ی شمالی کشانده است، جایی که او به طور تصادفی درگیر قتل‌عام یک قبیله‌ی بومی می‌شود.
سال‌ها بعد، تراویس که هنوز در حال کنار آمدن با این تجربه‌ی تراژیک است، به ازای دریافت پول افراد را به قتل می‌رساند. او برای ماموریت‌هایش از تنها بازمانده‌ی این قتل‌عام کمک می‌گیرد. اما این هم‌گروه شدن در نهایت به برملا شدن حقیقت و ایجاد موقعیتی برای انتقام گرفتن منجر می‌شود.

Gunda ( ویکتور کاساکوفسکی)

مستند‌ساز جاه‌طلب روسی ویکتور کوساکوسکی بعد از مستند Aquarelaاش حالا با فیلم محیط‌‌زیستی که بر روی گروهی از حیوانات مزرعه، از جمله یک خوک به نام گوندا، دو گاو و یک مرغ یک‌پا تمرکز کرده است، در جشنواره فیلم برلین حضور می‌یابد. کاساکوفسکی تصمیم داشته است فیلمی بسازد که با تماشای آن افراد دیگر هیچ‌وقت گوشت نخورند و با توجه به تصاویر این فیلم به نظر می‌رسد موفق به انجام این کار شده باشد.

The Intruder (ناتالی متا)

دومین فیلم کارگردان آرژانتینی (بعد از «مرگ در بونس‌آیرس) هم یک فیلم نوآر دیگر است که این بار یک گره داستانی فراطبیعی را در خود دارد. فیلم داستان یک خواننده‌ی کر و هنرمندی دوبلور را دنبال می‌کند که تارهای صوتی‌اش دچار مشکل شده و صدایی عجیب ساطع می‌کنند. این فیلم بر اساس رمان ترسناکی به نام The Lesser Evil ساخته شده است.

Irradiated (ریتی پانه)

فیلم‌ساز اهل کامبوج، ریتی پانه (که اولین نامزدی اسکار را برای کشورش با فیلم The Missing Picture و در بخش بهترین فیلم خارجی سال 2014 به همراه آورد) بار دیگر توجه‌اش را به تاثیر جنگ بر روی مردم معطوف کرده است. این فیلم‌ساز نوشته است:” معنای بازمانده بودن را نمی‌توان با کلمات بیان کرد. اینکه زنده بمانی و با عوارضی ناشناخته و عجیب دست و پنجه نرم ‌کنی، کار سختی است.”

Minyan (اریک استیل)

این فیلم از درون چشمان دیوید (ساموئل ایچ. لوین) ، نوجوانی مهاجر که با پدربزرگش (ران ریفکین) هم‌خانه می‌شود، دنبال می‌شود. به مرور زمان این شخصیت از رسم و رسومی که در آن بزرگ شده است فاصله می‌گیرد و وارد دنیایی جدید می‌شود و تمایلات خود را نسبت به همجنس‌گرایی کشف می‌کند.
نکته‌ی جالب Minyan این است که بدون اینکه که از خط اصلی داستان خارج شود، به زیبایی به موارد زیادی می‌پردازد. فیلم پر از صحنه‌های تاثیرگذار است که به کمک آهنگ‌سازی بی‌نظیر در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند.

Pinocchio (ماتئو گارونه)

فیلم جدید ماتئو گارونه (پس از «داگمن») تا همین جای کار هم در زادگاه این کارگردان، ایتالیا، فیلم موفقی بوده و فروشی 16 میلیون دلاری داشته است. این فیلم برداشتی سیاسی از داستان کلاسیک پینوکیو است. روبرتو بنینی در این فیلم به عنوان اسباب‌بازی‌ساز تنها به نام ژپتو بازی می‌کند. ژپتو بعد از تماشای یک نمایش عروسکی تصمیم می‌گیرد پسربچه‌ای را از چوب درست کند. پینوکیوی کوچولو تلاش می‌کند تا پسر خوبی باشد، اما شخصیت‌های بدجنس دائما او را گول می‌زنند. تا به اینجای کار این فیلم نقدهای قوی زیادی دریافت کرده است.

Rizi (تی‌سای مینگ-لیانگ)

فیلم جدید بی‌کلام کارگردان محبوب تایوانی، تی‌سای مینگ-لیانگ داستان زوجی عجیب را روایت می‌کند که در خلال ملاقاتی غیرمنتظره به یکدیگر نزدیک می‌شوند. در این فیلم نیز بازیگر مورد علاقه‌ی مینگ-لیانگ، لی کانگ-شنگ، در نقش مردی با دردی ناشناخته، بازی کرده است. بازیگر تازه‌کشف شده، آنونگ هونگه‌اوناگسی نیز در نقش یک تازه‌وارد تنها به بانکوک که او نیز شیاطین مخصوص به خودش را دارد، بازی کرده است.

The Roads Not Taken (سالی پاتر)

سالی پاتر بی‌نظیر («اورلاندو») با ستاره‌ی Ginger & Rosa ال فانینگ در فیلم The Roads Not Taken همکاری کرده است. در این فیلم این بازیگر در نقش دختر مردی (خاویر باردم) بازی می‌کند که در طی یک سفر 24 ساعته به سرزمین مادری‌اش با تمام زندگی‌هایی که ممکن بود الان داشته باشد، مواجه می‌شود. لارا لینی و سلما هایک هردو به عنوان معشوقه‌های احتمالی از دنیاهای موازی این فیلم بر سر راه این مرد قرار می‌گیرند. The Roads Not Taken، پاتر را برای نهمین بار به جشنواره فیلم برلین برمی‌گرداند.

The Salt of Tears (فیلیپ گرل)

دهه‌هاست فیلیپ گرل در ساخت داستان‌های صمیمانه و شخصی درباره‌ی هویت فرانسوی موفق بوده است، داستان‌هایی که عموما ریشه در رابطه‌های عاشقانه‌ی دردناک داشته است و تصاویری سیاه و سفید نیز از عناصر اصلی آثار او به شمار می‌رود. The Salt of Tears نیز به نظر می‌رسد درست به هدف می‌زند، چرا که داستان نجاری را روایت می‌کند که میان علاقه‌اش به زنان و زندگی شهری گیر کرده است، چرا که هردوی این‌ علاقه‌ها او را در مسیرهای جدیدی پر از شک و تردید وارد می‌کنند. گرل با The Salt of Tears بار دیگر به مرکز توجه بازگشته است، جایی که به آن تعلق دارد.

Siberia (آبل فرارا)

یکی از جذاب‌ترین ترکیب‌های بازیگر-کارگردانی مدرن سینما، طبق معمول شگفتی‌های زیادی را رقم می‌زند. کارگردان آبل فرارا که روزی پادشاه داستان‌های بزرگ نیویورکی بود، این بار با همکاری ویلم دفو فیلمی صمیمانه‌تر را جلوی دوربین برده است.
«سایبریا» یکی از بلندپروازانه‌ترین تلاش‌های این زوج کارگردان-بازیگر تا به این‌جای کار است- داستان انتزاعی مردی (دفو) که از یک غار فرار می‌کند تا با رویاها و شرایطی غیرمعمول روبه‌رو شود.

Time to Hunt (یون سونگ-هیون)

درست چند هفته بعد از موفقیت‌های تاریخ‌ساز «انگل» در اسکار، یکی از ستاره‌های این فیلم با یک فیلم مهیج کره‌ای دیگر باز می‌گردد. چوی وو-شیک در Time to Hunt که داستان آن در آینده‌‌ای نزدیک روایت می‌شود، به ایفای نقش پرداخته است. او در نقش مردی که از یک زندان سه‌ساله آزاد شده است و با اقتصاد ضعیف کره‌ی جنوبی مواجه می‌شود بازی کرده است. او که تصمیم دارد به هاوایی فرار کند، یک سرقت پر ریسک را عملی می‌کند که باعث می‌شود گانگسترهای زیادی به دنبالش بیفتند. در حقیقت چیزی که کارگردان یون سونگ-هیون ساخته است، در عین حال نیم‌نگاهی هم به جامعه‌ی کره دارد، نگاهی جدید به فیلم‌های دزد و پلیسی است.

Undine (کریستین پتزولد)

قهرمان محلی کریستین پتزولد- که جایزه‌ی بهترین کارگردان را با فیلم «باربارا» در جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم برلین از آن خود کرده بود، با «ترانزیت» در سال 2018 به رقابت برگشت. این فیلم جایگاه پتزولد را به عنوان کارگردانی اروپایی که فیلم‌هایش در آمریکا مخاطبان زیادی دارد، تثبیت کرد. این کارگردان این بار با Undine بازگشته است و در این فیلم نیز بازیگران اصلی «ترانزیت»، فرانز روگوسکی و پائولا بیر، حضور دارند. بیر نقش آنداین، راهنمای موزه‌ شکست‌خورده که با دیدن یک غواص حرفه‌ای (روگوسکی) در یک کافه، جذب او می‌شود بازی کرده است. اثر جدید پتزولد رابطه‌ی میان گذشته و حال، شیفتگی و سقوط را بررسی می‌کند.

The Woman Who Ran (هونگ سنگ-سو)

سوق‌ دادن طرفداران جدید بونگ‌ جون هو و «انگل‌» به سمت یکی دیگر از کارگردانان محبوب کره جنوبی کار سختی است- تصور کنید به یکی از طرفداران جدید سینمای آمریکا بگویید اگر استیون اسپیلبرگ را دوست دارند کارهای کلی ریچاردت را نیز ببینند. با این حال هر چه قدر طرفدارانی که پیش از این خود را محدود به سینمای آمریکا کرده بودند بیشتر جذب سینمای بین‌الملل می‌شوند، تعداد بیشتری از آن‌ها جذب آثار هونگ سنگ-سو خواهند شد.
سنگ-سوی خستگی‌ناپذیر برای جدیدترین فیلمش در جشنواره برلین که بیست و چهارمین فیلم این کارگردان نیز است، بار دیگر از بازیگر مورد علاقه‌اش کیم مین-هی استفاده کرده است. این بازیگر در نقش گام-هی، کسی که در مدتی که همسرش دور است به دیدار دوستان قدیمی‌اش می‌رود بازی کرده است. به نظر می‌رسد در هر برخورد و ملاقات گام-هی، درام و خاطرات احساسی زیادی نهفته است.
این مطلب برگرفته از نوشته‌ی دیوید ارلیچ، اریک کوهن، آن تامپسون، کیت اربلند و جو درای در سایت indiewire.com است.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.