به گزارش پایگاه خبری «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: «نشستن ایالات‌متحده در کنار طالبان پای میز مذاکره، تنها برای تحقق اهداف داخلی یا خارجی آمریکاست؛ در داخل افغانستان، آمریکا به‌دنبال کاستن از حملات رعب‌آور این جنبش علیه نیروهای آمریکایی و جلوگیری از وارد آمدن خسارت‌های سنگین است و در ادامه، ایالات‌متحده درصدد تحقق اهداف استراتژیک خود از جمله بهره بردن از ثروت‌های عظیم افغانستان است که در همین راستا تلاش می‌کند اینگونه وانمود کند که قصد دارد افغانستان را آباد کند.»
اما در خارج، آمریکا می‌خواهد خود را به‌عنوان یک کشور طرفدار صلح نشان دهد؛ حال آنکه در واقعیت، ایالات‌متحده در باتلاقی در افغانستان گرفتار شده است که خروج از آن برایش دشوار است و تلاش می‌کند به جهان ثابت کند که خواهان ادامه جنگ نیست. به‌نظر می‌رسد آمریکا برای نشستن پای میز مذاکره، جز زبان زور، چیزی نمی‌شناسد؛ همانطور که اگر قدرت‌نمایی طالبان نبود، مذاکره‌ای صورت نمی‌گرفت. این سناریوی مذاکره در تعامل با ایران، تاکنون تا اندازه‌ای با مخالفت آمریکا مواجه شده است و چه بسا پس از حمله ایران به عین‌الاسد، آرام‌آرام آمریکا مجبور به ارائه درخواست مذاکره با ایران شود؛ به‌ویژه پس از آنکه قدرت ایران در دفاع از خود مشخص شده و آمریکا را بر آن داشت تا در محاسبات خود در تعامل با ایران تجدیدنظر کند. علاوه بر اینکه آمریکا در ایجاد شکاف در دیوار ایرانی دشواری زیادی در برابر خود می‌بیند؛ درحالی‌که طالبان را روزنه‌ای برای رسیدن به خواسته‌های خود در افغانستان یافته است.»
