بررسی فیلم ریک پسر سفید پوست White Boy Rick &#۸۲۱۱; داستان واقعی یک خبرچین قاچاق مواد مخدر

در ابتدا به نظر می‌رسد که با یک داستان تک‌بُعدی و معمولی که درباره‌ی یک مأمور مخفی اف‌بی‌آی FBI دچار اوج و فرود می‌شود روبرو هستیم، اما ریک پسر سفید پوست White Boy Rick خیلی زود به چیزی فراتر تبدیل می‌شود. این فیلم، یک معرفی عالی برای چهره‌ی جدید آن ریچی مریتبه‌حساب می‌آید. داستان فیلم بر اساس زندگی ریچارد ورشه جونیور Richard Wershe Jr که در نوجوانی با دولت آمریکا در صحنه‌ی قاچاق مواد مخدر در دیترویت همکاری کرد، ساخته شده است. فیلم جدید یان دمانژ کارگردان «71» 71 زمانی که روایت داستان پدر و پسر را در اوج فیلم متوقف می‌کند، همراه با زمانی که سیاست‌های مبارزه با مواد مخدر آمریکا را زیر سؤال می‌برد، بسیار عالی می‌شود.
اکران این فیلم در آمریکا از 14 سپتامبر آغاز شده و در بریتانیا از 7 دسامبر خواهد بود. از جذابیت‌های محصول جدید سونی، می‌توان به حضور متیو مک‌کانهی در نقش پدر ریک به همراه بازیگران دیگر ازجمله بل پاولی و جنیفر جیسن لی اشاره کرد.

احتمالاً شباهت‌های ظاهری این فیلم به فیلم‌های جنایی دیگر مثل «رفقای خوب» Goodfellas که بر اساس واقعیت ساخته شده‌اند، کنجکاوی‌هایی را از سوی مخاطب برمی‌انگیزد. بااین‌حال، ممکن است این داستان کم حاشیه زیاد در جذب مخاطب موفق نباشد و فروش متوسطی را به دنبال داشته باشد.
داستان ریک پسر سفید پوست White Boy Rick در طی چندین سال در دهه‌ی 80 میلادی می‌گذرد و برگرفته از داستان زندگی ریچارد ورشه جونیور (مریت) است که لقب افتخاری ریک را از دوستان آفریقایی-آمریکایی‌اش در محله‌ی ویرانی در دیترویت برای خودش انتخاب کرده است. پدر مجرد ریک، سر ریچارد (مک‌کانهی) یک پدر بی‌خیال و بی‌مسئولیت است که سعی دارد با فروش اسلحه در صندوق عقب ماشینش، ریک و خواهر سرکشش دان (پاولی) را حمایت کند؛ اما یک بار که ریچارد از دست عده‌ای از مأموران اف‌بی‌آی (لی و روری کوچرین) فرار می‌کند، ریک مجبور می‌شود در برابر آزادی پدرش به‌عنوان خبرچین برای اف‌بی‌آی کار کند.

هیجان داستان ریک پسر سفید پوست White Boy Rick از دنبال کردن ریک که در یک گروه هندی دلال‌های قدرتمند مواد مخدر با رهبری جانیخوش‌برخورد (جاناتان میجرز) گیر افتاده است، نشئت می‌گیرد. صحنه‌های این قسمت کمی آشنا به نظر می‌رسند؛ فیلم‌های جنایی که در آن‌ها شخصیت‌ اصلی‌ داستان با موقعیت‌های متفاوتی مثل کسب قدرت، زن زیبا یا مهمانی‌های اشرافی اغفال می‌شوند؛ اما دمانژ بالاخره از چنین صحنه‌های اجباری می‌گذرد و یک شهر درهم‌شکسته را به تصویر می‌کشد که به‌شدت ویران است. در دیترویت از‌هم‌پاشیده ‌شده که فرصت‌های اقتصادی بادوام زیادی وجود ندارد، قاچاق مواد مخدر و سایر فعالیت‌های غیرقانونی بسیار جذاب به نظر می‌رسند ــ حتی اگر رفاه و آسایش آن جامعه را خدشه‌دار کنند (و درعین‌حال، این فیلم دقیقاً نشان می‌دهد که سیستم قضایی نژادپرستانه چطور با یک مجرم سیاه‌پوست در مقایسه با یک مجرم سفید‌پوست با تبعیض برخورد می‌کند.)
مریت به‌خوبی نقش یک نوجوان جذاب، بی‌خیال و مغرور که به‌سادگی به یک دنیای خطرناک وارد شده را به نمایش می‌گذارد؛ اما در صحنه‌های دیگری که با مک‌کانهی بازی دارد، حساسیت و دردی را نشان می‌دهد که می‌بینیم چطور او هم عاشق پدرش است و هم از شکست او شرمنده شده است.

ریک پسر سفید پوست White Boy Rick گاهی در پافشاری‌های سیاسی و احساسی که به خرج می‌دهد (که اتفاقاً از بخش‌های مهم فیلم نیز هستند)، باعث شده جنبه‌ی داستانی فیلم ضعیف شود؛ اما زمانی که دمانژ روی موقعیت بد ریک به‌عنوان یک جاسوس تمرکز می‌کند، به یک تصویر ناراحت‌کننده از موضع قانونی آمریکا در مورد مواد مخدر می‌رسد که چطور آسیب‌های آن از سود آن بیشتر می‌شود. لی به‌خوبی از پس بازی در نقش سیندر مأمور اف‌بی‌آی برآمده است. او نسبت به نوجوان قصه حس همدردی دارد، اما این حس به‌اندازه‌ای نیست که اجازه دهد احساساتش مانع انجام کارهای ریک شود.
ریک پسر سفید پوست White Boy Rick از نمایش شکوه و جلال گانگستری که در فیلم‌های دیگر مثل «صورت‌زخمی» Scarface اثر برایان دی پالم دیده شده بود، طفره رفته است. در عوض، به سوگ زندگی‌ها و خانواده‌هایی که در جریان جنگ مواد مخدر ازهم‌پاشیده شده‌اند می‌نشیند. آوای خفه‌شده‌ی این فیلم نمی‌تواند خشم پنهانی درونش را با چهره‌ی دیگری نشان دهد.
این مقاله برگرفته از نوشته‌ی تیم گریرسان Tim Grierson در سایت screendaily.com است.

نظر سایر منتقدان درباره‌ی این فیلم چیست؟

تاد گیلکریست Todd Gilchrist ؛ د رپ TheWrap

نقش بسیار اصیل مریت در ریک پسر سفید پوست White Boy Rick که به‌عنوان یک نوجوان با نیتی مثبت سعی در بهتر کردن زندگی‌اش و درنتیجه داشتن خانواده‌ای بهتر دارد، بسیار تأثیرگذار و با انرژی است.

جانی اولکسینسکی Johnny Oleksinski ؛ نیویورک پست New York Post

دمانژ کارگردان فرانسوی ریک پسر سفید پوست White Boy Rick  یک داستان شسته‌رفته تحویل ما نمی‌دهد. او حتی همسایه‌ی آزاردهنده‌ی داستان را دل‌نشین نکرده است. فیلم در حالتی نگران‌کننده، روراست و زمخت می‌ماند. سبک بازی بی‌آلایش مریت به یکی از بهترین بخش‌های فیلم تبدیل شده است. در همین حال، مک‌کانهی نگرانی‌های به‌جای یک پدر را در شخصیت معمولی‌ همیشگی‌اش نمایش می‌دهد.

کریس ناشاواتی Chris Nashawaty ؛ اینترتینمنت ویکلی Entertainment Weekly

چیزی که ریک پسر سفید پوست White Boy Rick را یکی دو پله از فیلم‌های مشابهش متمایز می‌کند، گروه بازیگرانش است. شخصیت مک‌کانهی که آدم بی‌سروپا با قلب مهربانی است در کنار بازی عالی و طبیعی از چهره‌ی جدیدی به نام ریچی مریت از ویژگی‌های مثبت این فیلم هستند.

راجر مور Roger Moore ؛ مووی نیشن Movie Nation

این فیلم به‌اندازه‌ی «کوکائین» Blow، «گانگستر آمریکایی» American Gangster یا حتی «ساخت آمریکا» American Made داستان اخلاقی جدی‌ای ندارد؛ اما ریک پسر سفید پوست White Boy Rick یک یادآوری بی‌شیله‌پیله از این است که چطور در دهه 80 به‌راحتی غرق در شعار دولتی «فقط بگو نه» Just say no در جنگ با مواد مخدر شدیم.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.