این شاعر ظنزپرداز در گفت‌وگو با ایسنا، درباره وضعیت ادبیات در سال 98 و تاثیر وقایع اجتماعی بر آن اظهار کرد: هر موضوعی که بتواند جامعه را درگیر خود کند به نوعی می‌تواند حرف اول را در رفتارهای اجتماعی بزند. می‌توانم بگویم سوژه کرونا که در سال 98 حادث شد، می‌تواند یکی از سوژه‌های برتر اجتماعی باشد چون تمام مردم و جامعه غرق در حاشیه‌ها و متن آن هستند که برای مقابله با آن چه کار کنند. این جایی است که هنوز فرمان ایست به ادبیات داده نشده است. ادبیات می‌تواند در کنار این راه، کارهای خودش را نشان بدهد، همان‌طور که دیده‌ایم شاعران و هنرمندان ما برای گذر از این مرحله فعالیت می‌کنند.
او افزود: من امیدوارم هرچه زودتر با اتحادی که هنرمندان، شاعران و تمام اهل ادب دارند، بتوانیم این بیماری بزرگ را از جامعه ایران دور کنیم و باز در کنار هم یک جامعه بسیار خوب و یک‌دل داشته باشیم. بزرگ‌ترین پیام کرونا به مردم این بود که ثابت کرد در روزهای خطرناک می‌توان با همفکری و اتحاد خیلی زود سایه خطر را از روی سر برداشت.
اکسیر سپس با بیان این خواهش که با این سوژه بسیار حیاتی که نه به طنز می‌آید و نه به جد، عاقلانه رفتار کنیم، گفت: هیچ‌وقت با شایعات و شوخی‌های بی‌مزه تزلزل اجتماعی پدید نیاوریم تا بتوانیم عاقلانه از این مرحله عبور کنیم. عبور از این مرحله، یک پیروزی بزرگ برای کشور و مردم ماست که در آستانه نوروز بزرگ تمام اجتماعات خود را فدای سلامتی می‌کنند.
این شاعر درباره وضعیت نقد شعر در سال 98 بیان کرد: در سالی که گذشت، شعر هم جزء هنرهایی بود که نتوانست خودش را زیاد نشان بدهد. در حالی‌که نقد همیشه پشت سر شعر خودش را نشان می‌دهد. نقد همیشه باید از ذهن و شعر جلوتر باشد، اما در سال 98 نبود آرامش برای تولید کتاب، هم از نظر کاغذ و هم نبود مشتری، شعر ما را به حاشیه راند و در قبال آن نقد هم دست و پایش را جمع کرد. گرانی کاغذ و نبود امنیت شغلی یا اصلا یک نوع گرفتگی مخاطب خودش توانست سال ویژه‌ای را برای ما تدارک ببیند. قبل از این‌که کرونا بیاید، کرونای نبود مخاطب، گرانی کاغذ و نبود نمایشگاه‌هایی که همیشه بسیار پرسر و صدا می‌شد، بود؛ برای همین ما کرونای فرهنگی را به طور خاموش گذراندیم تا به کرونایی که واقعا از چین به این‌جا وارد شد برسیم.
اکبر اکسیر که معتقد است سال 98، سال سردرگمی ادبیات بود اظهار کرد: کتاب‌های من که حداقل هر چند سال یک‌بار تجدید چاپ می‌شدند، دو سال است که اصلا خبری از فروش‌شان نیست و هیچ ناشری هم نمی‌تواند ریسک کند و برای چاپ شعر پا جلو بگذارد. این است که وقتی کتابی برای چاپ و علاقه‌مندی ناشران به چاپ کتاب‌های جدید نباشد نقد هم به حاشیه می‌رود.
او در پایان گفت: امیدوارم سال جدید نه کرونایی داشته باشیم، نه گرانی کتاب و نه نابه‌سامانی چاپ و نشر، تا بتوانیم با شکوفایی خاص ادبیات همیشه مبارز و شوخ و شنگ خود را به جامعه بشری ارائه کنیم.
