پیش از این مطالعه های جالب توجهی در زمینه استفاده از نانوتیوب های کربنی برای بهینه سازی محاسبات رایانه ای انجام شده بود اما هم اکنون دانشمندان MIT موفق شده اند از مواد مذکور در پزشکی و مهندسی شیمی استفاده کنند.
بر اساس مقاله ای که در ژورنال نانوتکنولوژی Nature به انتشار رسیده، مهندسین MIT موفق شده اند ساختار نانوتیوب های کربنی را به گونه ای تغییر دهند که بتوان از آنها برای تولید ابزارهایی با حساسیت بسیار زیاد استفاده کرد؛ سنسورهایی که میتوانند حتی یک مولکول پروتئین که توسط سلول پنهان شده را نیز شناسایی کنند.
نانوتیوب های کربنی به صورت طبیعی قادر هستند که به هنگام قرار گیری در معرض نور لیزر، شروع به پخش نور یا فلورسان شدن، کنند. اما تیم تحقیقاتی مذکور برای استفاده از آن ها به عنوان حسگر، ابتدا نانوتیوب ها را با موادی پوشاندند که بتوانند به مولکول های مورد نظر متصل شوند.
دانشمندان در این مطالعه نانوتیوب ها را با زنجیره های DNA به نام آپتامتر پوشاندند. زمانی که مولکول های مورد هدف به زنجیره های DNA متصل می شوند، پخش نور نانوتیوب ها به گونه ای تغییر می کند که قابل اندازه گیری است.
گفتنی است «آرایه سنسور» می تواند روی لام میکروسکوپ قرار گیرد و زمانی که باکتری، مخمر و یا سلول انسان در داخل آرایه قرار می گیرد، حضور پروتئین مورد نظر را تشخیص دهد.
لازم به ذکر است با وجود آنکه محققان تا به حال روش مورد بحث را تنها روی دو پروتئین مختلف آزمایش کرده اند اما معتقد هستند که این روش می تواند در درمان های زیست دارویی نیز شگفت انگیز ظاهر شود.
