علیرضا طبایی - شاعر و ترانه‌سرای پیشکسوت - که از اعضای پویش مشاهنر (همراهی هنرمندان با مردم در قرنطینه خانگی) است، در ویدیویی که در اختیار ایسنا قرار گرفته، با تبریک فرا رسیدن سال نو به تمامی ایرانیان و ایرانی‌تبارها، آرزو کرده است که همگی به یاری هم، از این مرحله‌ی تلخ و دشوار عبور کنیم و روز و روزگاری شادی‌آفرین و سرشار از امیدواری را شاهد باشیم:
علیرضا طبایی همچنین یکی از غزل‌های خود را با عنوان «برای بهاری که... گم شد!»، تقدیمی به مردم ایران خوانده است:
چه میدانی از من، بهار من، ای مژده‌ی سالهای بهاری!
که اینگونه مشتاق، در صحن من، این زمستان خاموش پا می‌گذاری!
بهاری تو، سرشاری از شوق میلاد و شور شکفتن، ولی من!... چه گویم؟
مرا دیده‌ای هیچ و از جای پای زمستان، نشانی بر این خاک داری؟
شبی بادها، گرمی رویش و سهم لبخند را از کفم در ربودند
نمیروید این خاک، ای ابر بخشنده، هرچند بر این سترون بباری!
ببین میشناسی کسی را که در قاب تنهایی خویش پوسیده اینجا؟
ببین پای زنجیریام را، بگو تا کجا با من این راه را، می‌سپاری؟
تو از نسل شیرین و رودابه‌ای، از تبار بهاری، تو را می‌شناسم!
مرا پر کن از خویش، ای روح آیینگی، ای بهاری که آیینه‌واری
به‌سوی تو وا میشود این دریچه، صدا می‌کنم ای بهار جوان، عشق!
تو، ای آرزوی محال، این زمان، مثل من، برگ تقویم را میشماری؟
