کرونا و افزایش خشونت‌های خانگی

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از فارس، با هجوم مردم در سراسر کشور برای خرید دستمال توالت و غذاهای کنسروی اضافه، میلیون ها تن از آنها مجبورند مجموعه اضافه ای از استرس های دیگر را نیز تحمل کنند: نگرانی از اجبار به ماندن در خانه و ناتوانی از دور شدن از کسی که با آنها بدرفتاری می کند.
این احتمالات را در نظر بگیرید:
میلیون ها آمریکایی از بد رفتاری های خشونت آمیز در خانه در امان نیستند. اما اکنون دولت های فدرال، ایالتی و محلی به همه می گویند - برای ایمنی خودشان - در خانه بمانند.
برای عده ای رفتن به سر کار ممکن است تنها  راه گریز آنها از سوء استفاده های عاطفی و خشونت باشد. اما اکنون به آنها گفته شده که کار خود را از خانه انجام دهند.
برای عده ای دیگر تنها مکانی که کودکانشان از سوء استفاده مصون هستند مدرسه است. اما اکنون به این کودکان گفته شده که در خانه به تحصیل خود ادامه دهند.
اگر شخصی که مورد بدرفتاری قرار داشته برنامه ای برای ترک خانه ریخته باشد، امکان دارد مخفیانه  برای ترک خانه پولی کنار گذاشته باشد اما اکنون ممکن است آنها برای تامین سایر هزینه های زندگی به این پول نیاز پیدا کنند، چرا که مشاغل اندکی از سقوط اقتصادی ناشی از بحران ویروس کرونا به طور کامل در امان هستند.
چه می کنید اگر تنها فرصت کمک خواستن شما زمانی باشد که فرد بدرفتار از خانه خارج می شود یا در اینترنت دیده باشید که برای چنین موقعیتی چطور یک برنامه حفاظتی برای خود ترسیم کنید، اما اکنون ببینید که آن فرد هیچ گاه از خانه بیرون نمی رود؟
این ها انواع مشکلاتی است که با تعطیلی کشور، من و پژوهشگران خشونت خانگی همکارم را نسبت به وضعیت میلیون ها آمریکایی نگران کرده است.

یک تهدید فزاینده
حتی پیش از این همه گیری به طور میانگین در هر دقیقه 20 نفر در ایالات متحده خشونت خانگی فیزیکی را تجربه می کردند. تحقیقات نشان می دهند که از هر 4 زن بزرگسال آمریکایی یک نفر و از هر 7 مرد بزرگسال یک نفر نوعی از خشونت شدید را تجربه کرده اند؛ از جمله  ضربه خوردن با شیئی سخت، لگد خوردن یا مورد ضرب و شتم قرار گفتن یا سوزانده شدن از روی عمد به دست یک شریک زندگی نزدیک و صمیمی.
بلایا – چه گردبادها و زلزله ها  باشند و چه همه گیری هایی چون ویروس کرونا- محیط های اجتماعی و فیزیکی را برای گروه های بزرگی از مردم مختل می کنند. این تغییرات، آسیب پذیری های خانواده ها را در برابر خشونت خانگی دستخوش تغییر می کنند.
برای مثال بعد از توفان کاترینا در سال 2005 محققان متوجه افزایشی یک سومی در میزان سوء استفاده های عاطفی و افزایشی نزدیک به دو برابری در سوء استفاده های فیزیکی در میان زنانی شدند که خشونت خانگی را تجربه کرده بودند.
به دنبال توفان هاروی در سال 2017 «شورای خشونت های خانوادگی تگزاس» دریافت که  با پیشرفت بحران توفان، سازمان های واکنش نسبت به خشونت های خانگی تماس های بیشتری را به نسبت میانگین معمول هفتگی و ماهانه شان دریافت کرده اند. به طور خاص آنها شاهد افزایش در خشونت های شدید نظیر فشردن گلو، لگد زدن، ضرب و شتم، چاقو زدن و دیگر جراحت ها با سلاح بودند.
ناظران تاکنون یک الگوی افزایش خشونت  های خانگی در سراسر جهان را که مرتبط با زمان بندی  تعطیلی ها و فاصله گذاری های اجتماعی است مشاهده کرده اند.
گزارش های اولیه از چین نشان دهنده دست کم سه برابر شدن خشونت های خانگی است. شهرهایی در سراسر اروپا و بریتانیا نیز افزایش شدیدی را در تعداد تماس های مرتبط با خشونت خانگی گزارش می کنند.
ایالات متحده نیز شاهد الگوی مشابهی است. برای مثال در سیاتل، یکی از اولین شهرهای آمریکا که شاهد یک شیوع بزرگ بود، پلیس شاهد افزایشی 21 درصدی در گزارش های مربوط به خشونت خانگی در ماه مارس بوده است. در تگزاس در طول ماه مارس قاضی ناحیه مونتگومری کانتی شاهد افزایشی 35 درصدی در موارد خشونت های خانگی بوده است. پلیس در سراسر کشور در حال  تنظیم و تعدیل طرح های واکنش به خشونت خانگی خود برای آمادگی در برابر افزایش مورد انتظار این موارد و ایجاد این اطمینان خاطر در قربانیان است که حتی با وجود ممنوعیت های جاری در جابه جایی های اجتماعی، می توانند درخواست کمک کنند.
موضوع به قدرت و کنترل مربوط می شود
هم اکنون عوامل مختلف زیادی دست به دست هم داده اند تا این احساس را در آمریکاییان – و مردم در سراسر جهان- به وجود آورند که گویی زندگی شان تحت کنترل خودشان قرار ندارد.
امور روزمره معمول در طول هفته، تحصیل، ورزش، سرگرمی و معاشرت های اجتماعی همگی مختل شده اند. میلیون ها تن شغل خود را از دست داده اند یا از ساعات کاریشان کم شده یا دستمزدشان کاهش داشته است. کسانی که  شرایط پزشکی خاصی دارند هم بیشتر آسیب پذیر هستند و هم کمتر قادر به جستجو برای درمان لازم هستند.
وقتی مردم در یکی از حوزه های زندگی شان احساس بی قدرتی کنند، اغلب به دنبال تثبیت قدرت بیشتر در دیگر حوزه ها می روند. این به خصوص در وضعیت های خشونت خانگی خطرناک است، به این دلیل که خشونت خانگی در بطن خود تلاشی است از سوی یک شریک زندگی برای سلطه و تثبیت  کنترل فیزیولوژیک، عاطفی، فیزیکی و جنسی بر شریک دیگر زندگی.
از آنجا که روشن نیست چه تعداد از مردم نیاز به انزوای نسبی دارند یا چه وقت قادر به کار کردن خواهند شد و معاشرت های اجتماعی یا کنترل بر زندگی شان را از نو به دست خواهند آورد، وضعیت فعلی ناشی از ویروس کرونا ممکن است حتی دشوارتر از دیگر بلایا و وضعیت های اضطراری باشد. این وضعیت سوء استفاده در خانه های آسیب پذیر را که ممکن است ناسالم بوده اند اما هنوز به مرحله خشونت نرسیده بوده اند افزایش خواهد داد و سطوح خشونت را در خانه هایی که تا پیش از این نیز خشونت در آنها وجود داشته بیشتر خواهد کرد.
حتی سالم ترین افراد روزگار دشواری را در انزوا برای مدت های طولانی تجربه خواهند کرد. بسیاری از سوء استفاده گران فاقد منابع عاطفی یا مهارت های لازم برای کنترل خود به منظور کنار آمدن با فشارهای موجود هستند. 
سوء استفاده گرانی که در روند درمان مشکل خشونت خانگی قرار دارند یا تلاش دارند مشکلات خود را به گونه ای حل و فصل کنند نیز ممکن است با دشواری های مواجه شوند، چرا که دسترسی به گزینه های حمایتی آنها – نظیر حضور در جلسات مشاوره ای، دیدن یا حرف زدن با درمانگر خود یا ترک خانه برای دیدار از یک دوست یا ورزش کردن- اکنون محدودتر است.
یک جنبه دیگر همه گیری ویروس کرونا نیز وضعیت موجود را وخیم تر می کند: خطوط تلفنی ویژه خشونت خانگی در حال پاسخگویی به تماس قربانیانی هستند که سوء استفاده گرانشان به این بهانه که به این ویروس مبتلا می شوند، به آنها اجازه ترک منزل را نمی دهند و تهدید می کنند که اگر از خانه خارج شوند در را به رویشان قفل خواهند کرد.
چند راه حل وجود دارد
مردم از تشدید این مشکل مطلعند: قانون فدرال کرز برای کمک های 2 تریلیون دلاری شامل کمک به سازمان های غیرانتفاعی نیز می شود که حمایت های لازم را از قربانیان خشونت های خانگی فراهم می کنند و به آنها اجازه می دهد برای وام های کسب و کار ثبت نام کنند و کسری  حقوق دریافتی شان را بپردازند.
سازمان های سلامت روانی در حال ثبت درخواست هایی برای کمک به خانواده ها به منظور کاستن از عدم اطمینان و استرس در خانه هستند.
در فرانسه کسانی که از خشونت های خانگی رنج می برند می توانند با مراجعه به یک داروخانه - از جمله کسب و کارهایی که همچنان در میانه این تعطیلی باز هستند- کمک دریافت کنند و از یک کلیدواژه برای درخواست کمک استفاده کنند. متل های نیوزیلند در حال  در نظر گرفتن اتاق های خالی خود به عنوان پناهگاه برای کسانی هستند که لازم است از خانه های ناامن خارج شوند، البته بدون زیرپا گذاشتن خط مشی های فاصله گذاری اجتماعی.
مردم عادی نیز می توانند کمک کنند و با عزیزانشان در تماس بمانند و زمان های مشخصی را برای خبر گرفتن تعیین کنند و حتی  کلیدواژه هایی را برای مواقعی در نظر بگیرند که اگر در خانه بحرانی به وجود آمد و آنها نیازمند کمک شدند، با ذکر آن واژه به طرف مقابل خبر دهند. این همه گیری وضعیت چالش انگیزی را به وجود آورده و ماندن در خانه کار دشواری است اما کمک نیز در دسترس قرار دارد.