به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، یک گروه بینالمللی از دانشمندان موفق شدهاند با همکاری یکدیگر، یکی از پیشرفتهترین دستهای بیونیک را که تاکنون ساخته شده، ارائه دهند. سیستم ورای این فناوری که با عصبهای بیماران ادغام میشود، به آنها امکان میدهد تا دست مصنوعی را مانند دست طبیعی، تنها با فکر خود حرکت دهند؛ بدین ترتیب احساس لمس کردن تنها با فکر کردن به آن، به مغز منتقل میشود. در حال حاضر، سه بیمار برای چندین سال با این فناوری زندگی کردهاند.
این فناوری جدید، مستقیما با عصبها و عضلات کاربر در ارتباط است؛ در نتیجه کاربر میتواند آن را با ذهن خود کنترل کند. به گفته پژوهشگران، احساس کردن با این دست مصنوعی آن قدر شبیه به احساس کردن با دست واقعی است که شرکتکنندگان حتی نیازی به آموزش استفاده از آن نداشتند.
این دست جدید، با کمک جراحی به استخوان بخش باقی مانده از اندام بیمار متصل میشود تا ثبات داشته باشد. الکترودهایی نیز در عضلات و عصبها قرار میگیرند؛ در نتیجه کاربر میتواند دست خود را باز کند و ببندد و بازخورد حسی داشته باشد.
در مرحله دوم، حسگرهای نیرو روی انگشت شصت قرار میگیرند تا به سنجش تماس و فشار بپردازند. اطلاعات به دست آمده، به مغز فرستاده میشوند و به کاربر امکان میدهند تا هنگام لمس کردن اجسام، آنها را احساس کند و فشار را تشخیص دهد. همه این اطلاعات کمک میکنند تا دست مصنوعی مانند دست طبیعی به نظر برسد.
به گفته پژوهشگران، در حال حاضر سه بیمار سوئدی، بین سه تا هفت سال با این فناوری زندگی کردهاند و عملکرد آن تاکنون ایمن، باثبات و کارآمد بوده است.
یکی از شرکتکنندگان در مورد تجربه خود با این فناوری گفت: این دست مصنوعی، تغییر قابل توجهی در زندگی من ایجاد کرده است. دستهایی که پیشتر استفاده کرده بودم، فقط یک ابزار بودند اما این دست جدید، مانند بخشی از بدن خودم است. من همه روز از آن استفاده میکنم؛ در نتیجه مانند یک دست طبیعی به نظر میرسد.
سیستم حسی این فناوری میتواند به ابزار مصنوعی متفاوتی متصل شود. با توجه به موفقیت این پروژه، پژوهشگران امیدوارند که بتوانند از این سیستم در ساخت اندامهای دیگر نیز استفاده کنند.
"مکس اورتیز کاتالان"(Max Ortiz Catalan)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: در حال حاضر فقط بیماران سوئدی در حال استفاده از این سیستم حسی هستند. ما انتظار داریم که این سیستم تا دو سال آینده، بیرون از سوئد نیز در دسترس باشد و ما پیشرفت آن را در پای مصنوعی نیز ببینیم.
این پژوهش، در مجله "New England Journal of Medicine" به چاپ رسید.