دکتر فاطمه بابائی‌سرور به مناسبت بزرگداشت روز ملی حکیم ابوالقاسم فردوسی و پاسداشت زبان فارسی در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه مهمترین مشکل این روزهای زبان فارسی، بقا و اصالت آن است، افزود: این اتفاق در داخل و از طریق مردم فارس زبان در داخل ایران در حال وقوع است چراکه مردم به علت بی توجهی به زبان و فرهنگ به بهانه درگیری با مشکلات معیشتی هر روز نسبت به ادبیات و زبان، کم توجه تر می شوند و نتیجه این کم توجهی و بی توجهی، به شکل نشر اکاذیب، نسبت دادن اشعار به افراد غیرمرتبط، ارزش دادن به نوشته های کوچه بازاری، ابداع قوانین خودساخته چه در دستور زبان، چه رسم الخط، چه صحیح نویسی و ...، کمرنگ شدن کاربرد واژگان فاخر، استفاده بی قانون از واژگان غیرفارسی، املای غلط و مشکلات عدیده دیگر شده است.
وی با بیان اینکه باید در هر زمان در تلاش برای حفظ زبان فارسی در جامعه و در بین مردم بود، تأکید کرد: اگر کسانی فکری به حال زبان نکنند و درصدد آگاه سازی مردم نباشند، بیم آن است که به این زودی زبان فارسی در بعضی زوایا از اصل بیفتد و این بار دیگر نمی توانیم تقصیر را به گردن کشورهای دیگر، حمله و ... بیندازیم. این بار خودکرده ای است که از درون آغاز شده و به تبع تدبیری برای آن نخواهد بود. ما بیشتر از اینکه به فکر ورود واژگان بیگانه به زبان فارسی باشیم، این روزها باید ببینیم خود در مواجهه با زبان چه رویکردی داریم و من به شما می گویم «هیچ» چراکه این نابسامانی در عرصه ادب فارسی با جنگ های داخلی و جناح بندی های مغرضانه در میان اهالی شعر و ادب، تنها حاصلی که خواهد داشت، نابودی زبان است.
بابائی سرور با اشاره به اینکه فرهنگستان زبان و ادب فارسی با تصویب واژگان نامتعارف و گاه طنزآمیز، موجب سلب اعتماد مردم از مقوله زبان و دایره واژگان شده است، خاطرنشان کرد: متأسفانه فضای مجازی همچون تلگرام و اینستاگرام، رادیو و تلویزیون هم به این نابسامانی ها دامن زده اند. به علت کارشناس نبودن برخی از مجریان و به بهانه ساختن تکیه کلام مختص به خود، گاهی دست به یک تغییرات کلامی می زنند که به علت پرمخاطب بودن برنامه هایشان، به زودی بر سر افواه می افتد و همه گیر می شود همچنین در بخش خبر این موضوع به راحتی قابل تشخیص است.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: از سوی دیگر آنقدر در کتاب های درسی از جنگ و خونریزی حرف زدیم که جوان امروزی هیچ انگیزه ای برای خواندن شاهنامه که از بزرگترین و معتبرترین منابع ادب فارسی است، ندارد این در حالیست که شاهنامه به منزله دایرة المعارف ادبیات کهن ماست و اصالت منحصربفردی دارد. اگر ما به علاقمندی افراد امتیاز می دادیم امروز یک فرد بی انگیزه، در محیط مدرسه شاهنامه تدریس نمی کرد که در دانش آموز به جای رغبت و علاقه، نفرت و انزجار بپروراند تاحدی که تا پایان عمر از شاهنامه و نام آن دوری کند.
وی با تأکید بر اینکه باید بدانیم شاهنامه تنها، کارنامه زندگی شاهان نیست، افزود: رزم و بزم، عشق و عرفان، اخلاق و اهریمن خویی، طبیعت و سبک معاش و ... همه و همه در شاهنامه به گونه ای ساخت و سامان یافته اند که سبک نگرش و زندگی اصیل قرون گذشته به نمایش گذاشته شده است. ما شاعر در تاریخ خود فراوان داریم اما انگشت شمار هستند، شاعرانی که حکمت می دانند و فردوسی حماسه پرداز بی همتایی در میان این حکیمان است و بالطبع گفتارش سراسر حکمت است، همچنان که خود یادآور می شود «بر این نامه بر عمرها بگذرد، همی خواندش هر که دارد خرد» یعنی شاهنامه نه شرح قساوت ها و جنگ ها که شرح خردورزی هایی است که باید بیاموزیم.
این استاد زبان و ادبیات فارسی مؤسسه آموزش عالی عمران و توسعه با بیان اینکه کاش به دور از تمام شهرت پرستی ها افراد خوش بیان وآگاهی را بر می گزیدیم، گفت: این امر موجب آن می شود تا برای آحاد مردم از زیبایی ها و پندآموزی های شاهنامه سخن بگویند و این دروازه حکمت را به روی افکار می گشودند چراکه باور دارم هر کس شاهنامه را بخواند و بداند، درک سایر اشعار برایش سهل و ممکن خواهد شد.
