گروه سیاست فردا: هرچه خودش ساکت است، استعفایش پر سر و صدا بود. محمدرضا عارف، رئیس شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان و رئیس فراکسیون امید در مجلس دهم که بارها به خاطر سکوت و عدم موضع‌گیری‌های صریح و به موقع مورد انتقاد فعالان و بدنه اجتماعی جریان متبوع خود بوده است؛ بالاخره استعفا داد. استعفایی که از لابه‌لای یک گزارش استنباط و بعد هم رسانه‌ای شد.
حرف‌وحدیث‌ها درباره استعفای عارف بعد از آن شروع شد که موسوی لاری از شورای سیاستگذاری استعفا داد و تلویحا به شکست و عدم موفقیت این سازوکار اشاره کرد. آن زمان اما نزدیکان عارف به تکذیب پرداخته و زیر بار نرفتند که استعفایی در کار است. کمی بعد از آن اما با توجه به اظهارت علی صوفی، فعال سیاسی اصلاح طلب معلوم شد که برخی در درون این جریان خواهان استعفای عارف هستند و به وی پیشنهاد کرده‌اند که چنین کنند. هنوز این حرف‌ها ادامه داشت که خبرگزاری ایسنا در گزارشی از فرصت یا تهدید بودن استعفاها در شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان نوشت و از عارف و موسوی لاری سخن گفت.
همین شد که روزنامه اصلاح طلب اعتماد هم در گزارشی به این موضوع پرداخت و از این نکته پرده برداشته که عارف حتی دو ماه قبل از موسوی لاری یعنی در اسفند ماه به فکر کنارگیری افتاده و استفعای خود را نوشته بوده است. بر این اساس و « بنابر گزارشی که در این رابطه در اختیار «اعتماد» قرار گرفته، عارف پس از انتخابات مجلس یازدهم که دوم اسفندماه 98، درپی ردصلاحیت گسترده اصلاح‌طلبان در غیاب لیست شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان و با کمترین مشارکت تاریخ انتخابات جمهوری اسلامی رقم خورد، متن استعفای خود را به داود محمدی، دبیرکل انجمن اسلامی معلمان تحویل داده بود تا از این طریق به اطلاع اعضای شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان برسد.»
گفتنی است، علیرضا خامسیان، از چهره‌های نزدیک به عارف که قبلا خبر استفعا را تکذیب می‌کرد، بعد از این جار و جنجال‌ها به «برنا» گفت: « در اسفند ماه سال گذشته، عارف نامه‌ای را خطاب به داود محمدی، دبیرکل انجمن اسلامی معلمان، نوشت و از سمَت خود در شورای عالی سیاستگذاری کناره‌گیری کرد. این موضوع به اسفندماه بازمی‌گردد. محمدی قرار بود در اولین جلسه شورای هماهنگی جبهه اصلاحات، این موضوع را مطرح کند. در واقع شورای هماهنگی جبهه اصلاحات، پیشنهاد داد شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان تشکیل شود و اکثریت احزاب تشکیل دهنده آن نیز عضو شورای هماهنگی جبهه اصلاح‌طلبان بودند. به همین دلیل قرار بر این بود که محمدی، دبیرکل انجمن اسلامی معلمان، این موضوع را در اولین جلسه شورای هماهنگی جبهه اصلاح طلبان مطرح کند که گویا این موضوع را به صورت شفاف و روشن مطرح نکرد».
خامسیان تصریح کرد: «البته برگزاری این جلسات تحت الشعاع وضعیت کرونا قرار گرفت و جلسه‌ای هم به آن معنا تشکیل نشد نه شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان و نه شورای هماهنگی جبهه اصلاحات. هرچند دو، سه هفته پیش، شورای هماهنگی اصلاحات، جلسه‌ای تشکیل داد که ظاهرا قضیه استعفا به آن معنا مطرح نشد.»
گذشته از اینکه چرا عارف به جای هیات رئیسه شورای عالی استعفای خود به داود محمدی دبیرکل انجمن اسلامی معلمان داده و چرا وی در رساندن و رسانه‌ای کردن موضوع چهار ماه تعلل کرده است، حتی گذشته از اینکه چرا استعفای عارف طبق روال در عالم سیاست طی یک خبر رسمی و روشن بیان نشد، باید به این سوال فکر کرد که عارف بعد از استعفا از شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان چه خواهد کرد و به دنبال چیست؟
این همه تاخیر در استعفا و بعد هم استعفا در لفافه این گمانه را به ذهن می‌رساند که عارف بیش‌تر درصدد بازیابی جایگاه خود در بین اصلاح طلبان است. به نظر می‌رسد که محمدرضا عارف با این سبک از استعفا به دنبال آن است که اصلاح طلبان درصدد دلجویی از او برآیند. البته گمانه دیگر و جدی‌تر این است که عارف چون می‌داند اصلاح طلبان در انتخابات 1400 از وی حمایت نخواهند کرد، راه را برای ورود مستقل به این کارزار باز کرده است.
