دانشمندان ثابت کردند که بارانی از الماس‌های واقعی بر سطح نپتون و اورانوس می‌بارد. آتمسفر این سیارات عمدتا از هلیوم و هیدروژن تشکیل شده است. در لایه‌های فوقانی دمای هوا تقریبا 200 درجه زیر صفر است. در لایه‌های تحتانی عناصر و مواد سنگین‌تر ظاهر می‌شوند. از جمله متان و دما و فشار هوا افزایش می‌یابد.
منشاء این الماس‌ها متان است، با توجه به فشار و حرارت درونی زیاد در این دو سیاره مولکول‌های متان ابتدا مى شکنند و به اتمهاى کربن و هیدروژن تبدیل مى شوند. سپس اتمهاى کربن به هم مى پیوندند و الماس را مى سازند. این الماس‌ها تحت تاثیر جاذبه سیاره به صورت بارانى از کریستال فرود آیند.
سیارات اورانوس و نپتون گاز گونه که قطر هر یک به حدود 50000 کیلومتر مى رسد در فاصله 2.8 و 4.5 میلیارد کیلومترى به دور خورشید مى چرخند.
اورانوس هفتمین سیاره از نظر نزدیکی به خورشید و چهارمین سیاره از نظر اندازه و سومین سیاره از نظر جرم است. در جو آن هیدروژنبه شکل H2 و 12 درصد هلیوم و 2 درصد متان وجود دارد، اما از آنجایی که متان به شدت نور قرمز را جذب می‌کند این سیاره به رنگ آبی مایل به سبز دیده می‌شود.
برررسی مادون قرمز حاکی از آن است که دمای این سیاره برابر 58 درجه کلوین است. به نظر می‌رسد این سیاره دارای یونیسفر قوی باشد. بیشتر باد‌های این سیاره برخلاف دیگر سیاره‌های مشتری‌گون منظومه شمسی از شرق به غرب می‌وزند نه از شمال به جنوب.
در ارتفاعات بالایی دما 64 کلوین (با تلورانس 5 کلوین) می‌گردد و در این ارتفاعات آن باد‌هایی با سرعت 300 تا 400 متر می‌وزند و البته گردباد‌هایی نیز در آن وجود دارند که به شکل لکه‌هایی دیده می‌شوند.
نپتون آخرین سیارهٔ منظومه شمسی است. این نام به عنوان خدای دریا و همزاد اورانوس نامگذاری شده است بر طبق تحقیقات حضور مقادیری متان نیز در این سیاره تایید شده است. در کل، ترکیبات جو این سیاره به مانند سایر سیارات غول پیکر گازی شامل 85 تا 90 درصد هیدروژن و 10 تا 15 درصد هلیوم می‌باشد.
نپتون با لایه‌ای ضخیم از ابر‌هایی که به سرعت در حال حرکتند پوشیده شده است. وزش باد، حرکت این ابر‌ها را به 1100 کیلومتر در ساعت می‌رساند. ابر‌هایی که در فاصله دورتری از سطح سیاره قرار دارند عمدتا متان یخ زده می‌باشند. دانشمندان معتقدند که ابر‌های تیره‌تر نپتون که در زیر ابر‌های متان قرار گرفته اند سولفات هیدروژن‌اند.
منبع: اسپوتنیک
