به گزارش ایسنا، عادت کرده‌ایم وقتی مسئولان روی واژه‌ای بیش از حد تاکید می‌کنند، عکس معنای آن واژه عملی شود. وقتی قرار شد مسابقات فوتبال در ایران از سر گرفته شود، در مصاحبه مسئولان سازمان لیگ و فدراسیون و تیم هایی که موافق برگزاری لیگ بودند، "دستورالعمل‌های بهداشتی" بیش از هر کلمه و عبارت دیگری تکرار شد. با رعایت همین دستورالعمل ها بود که عده ای از اعضای تیم ها پیش از شروع مسابقات و عده ای هم در همین دو هفته‌ای که از مسابقات گذشت به ویروس کرونا مبتلا شدند!
بارها گفته شد که لیگ برتر ایران ظرفیت و امکانات لیگی مثل بوندس لیگا را ندارد تا بتواند مسابقات را بدون کوچک ترین مشکلی به پایان برساند. لالیگا دستور می دهد بازیکنان تیم ها فقط با یک ماشین مشخص می توانند رفت و آمد کنند و نمی توانند هر بار با یک ماشین متفاوت به تمرین تیمشان بروند اما این جا کسی روی تعداد نفراتی که باید در یک اتاق هتل اسکان یابند هم نظارت نمی کند.
دو روز پیش وقتی دو باشگاه فولاد و استقلال اعلام کردند که بعضی از اعضای تیم فوتبالشان به ویروس کرونا مبتلا شده اند سوال ها بلافاصله شروع شد.
"از کجا معلوم راست می گویند؟" "تکلیف بازی‌هایشان چه می‌شود؟" "کل تیم به قرنطینه می‌رود یا فقط مبتلایان؟"
طبق معمول از آنجایی که فوتبال ایران ملوک الطوایفی اداره می شود، هر مسئولی حرف خودش را زد. سازمان لیگ گفت که "ما وظیفه نداریم مسابقات را لغو کنیم و این بر عهده ستاد مبارزه با کروناست." ستاد هم می گوید "سازمان لیگ اشتباه می‌کند، وظیفه خودشان است." یک نفر گفت فولادی و استقلالی ها باید دوباره تست بدهند. سرپرست فولاد گفت تیمشان برابر نساجی حاضر نمی شود. یکی مصاحبه کرد و گفت اگر حاضر نشوند بازی 3 بر صفر می شود. دوباره سرپرست فولاد گفت با بازیکنان مبتلا به کرونا به زمین می روند. از آن طرف افاضلی، سرمربی پارس هم گفت تیمش آماده مسابقه است و در روز دیگری به جز زمان مقرر شده برابر استقلال قرار نمی‌گیرد.
دست آخر استقلال و فولاد به زمین مسابقه نرفتند اما حریفانشان برای محکم کاری در زمان تعیین شده خودشان را به ورزشگاه رساندند و آماده شروع مسابقه شدند. حالا هم که پرونده این دو مسابقه به کمیته انضباطی رفته است و مسئولان این دو تیم و همچنین نساجی و پارس جنوبی می خواهند با مصاحبه‌هایشان این کمیته را برای صدور رای به نفع خودشان تحت فشار بگذارند. هر دستوری هم که کمیته انضباطی بدهد دوباره جنجال‌ها آغاز می شود.
قصه کاملا تکراری است
بله قصه تکراری است و سوال ها همان سوال های همیشگی. چرا سازمان لیگ از ابتدا فکری برای این موضوع نکرد؟ چرا با چند آزمایشگاهی که مورد تایید بود قرارداد امضا نکرد تا همه تیم‌ها همان جا تست بدهند تا دیگر نیازی به اثبات آزمایش ها در کمیته انضباطی نباشد؟ چرا هیچ‌کس وظیفه خودش را به درستی انجام نمی دهد؟ چرا در مواقع خوشی، مدیران خودشان را قهرمان نشان می دهند اما در این مواقع همه از زیر بار مسئولیت شانه خالی می کنند؟ و چرا به جای بازیکن و مربی خارجی برای یک بار هم که شده مدیر خارجی نمی آوریم؟
