خبرگزاری ایسنا: در حالی که کشور‌های سراسر جهان با شیوع کووید-19 دست و پنجه نرم می‌کنند، چین با یک تهدید جدید رو به رو شده است. این تهدید، ویروس جدیدی موسوم به "SFTS" است که تاکنون حدود هفت قربانی گرفته و حداقل 60 نفر را آلوده کرده است. این آمار موجب شده که کارکنان حوزه سلامت چین، هشدار دادن را آغاز کنند.
به گزارش رسانه‌های محلی، بسیاری از این موارد در شرق چین در استان‌های جیانگسو و آن‌هوئی دیده شده‌اند. در اوایل سال جاری، 37 مورد ابتلا در استان جیانگسو دیده شد و مدتی بعد نیز 23 نفر در آن‌هوئی به این ویروس مبتلا شدند.
با این که SFTS به واسطه نیش نوعی از کنه‌سانان به انسان منتقل می‌شود، ویروس‌شناسان چین هشدار داده‌اند که نمی‌توان انتقال انسان به انسان را رد کرد. در هر حال، این ویروس برخلاف کووید- 19، نخستین بار نیست که انسان را آلوده می‌کند؛ بلکه موارد اخیر ابتلا صرفا نشان دهنده ظهور مجدد آن هستند.
ویروس SFTS چیست؟
ویروس SFTS، به خانواده ویروس‌های "بانیاویریدا" (Bunyavirus) تعلق دارد و به واسطه کنه‌ها به انسان منتقل می‌شود. این ویروس بیش از یک دهه پیش توسط گروهی از پژوهشگران چینی شناسایی شد. نخستین موارد ابتلا، در سال 2009 در نواحی روستایی استان‌های هوبئی و هنان چین دیده شدند.
پژوهشگران با آزمایش نمونه خون افرادی که نشانه‌های مشابهی داشتند، این ویروس را شناسایی کردند. گزارشی که در مجله Nature منتشر شده نشان می‌دهد که این ویروس تاکنون حداقل 30 نفر از افراد مبتلا را به کام مرگ کشانده است. گزارش اخیر "مرکز کنترل و پیشگیری بیماری چین" (China CDC)، میزان مرگ و میر ناشی از SFTS را تقریبا بین 16 تا 30 درصد عنوان می‌کند.
ویروس SFTS به خاطر سطح گسترش و میزان مرگ و میر ناشی از آن، به یکی از ویروس‌های خطرناکی تبدیل شده که "سازمان جهانی بهداشت" (WHO) در مورد آن هشدار داده است.
چه کسانی نسبت به SFTS، آسیب‌پذیرتر هستند؟
کشاورزان، شکارچیان و افرادی که حیوان خانگی دارند، آسیب‌پذیری بیشتری نسبت به این ویروس دارند، زیرا دائما در تماس مستقیم با حیواناتی هستند که شاید ناقل باشند. گزارش‌ها نشان می‌دهند که این ویروس، بیشتر از حیواناتی مانند بز، گاو، گوزن و گوسفند به انسان منتقل می‌شود. حیواناتی که به این ویروس مبتلا می‌شوند، معمولا هیچ نشانه مرتبطی نشان نمی‌دهند.
نشانه‌های ابتلا به SFTS
گزارشی که گروهی از پژوهشگران چین در سال 2011 انجام دادند، نشان می‌دهد که دوره نهفتگی، بین هفت تا 13 روز پس از آغاز بیماری است. افراد مبتلا به این ویروس معمولا نشانه‌هایی از جمله تب، خستگی، لرز، سردرد، تورم غدد لنفاوی، بی‌اشت‌هایی عصبی، حالت تهوع، درد عضلانی، اسهال، استفراغ، درد‌های شکمی، خونریزی لثه و مواردی از این دست را بروز می‌دهند.
برخی از نشانه‌های ابتدایی هشداردهنده، تب شدید، کاهش تعداد پلاکت‌های خون یا "ترومبوسیتوپنی" (thrombocytopenia) و کاهش تعداد گلبول‌های سفید در گردش خون یا "لوکوپنیا" (leukopenia) هستند.
از پیامد‌های خطرناکی که در چندین بیمار مشاهده شد، می‌توان به نارسایی چندین اندام، بروز بواسیر و نشانه‌هایی در سیستم عصبی مرکزی اشاره کرد.
ابتلا به SFTS در خارج از چین
ویروس SFTS به کشور‌های آسیای شرقی از جمله ژاپن و کره جنوبی نیز انتقال یافته است. از زمان نخستین کشف ویروس، تعداد موارد ابتلا به صورت قابل توجهی افزایش داشته است. گزارش مجله Nature نشان می‌دهد که تعداد مبتلایان کره جنوبی در سال 2013، 36 مورد گزارش شد، اما این آمار در سال 2017 به 270 نفر رسید. چین در سال 2010، 71 مورد و در سال 2016، 2600 مورد ابتلا داشته است. تعداد مبتلایان ژاپن نیز بین سال 2016 تا 2017، تا 50 درصد افزایش یافته است.
افزایش موارد ابتلا در این سه کشور، مقامات سلامت عمومی را بر آن داشت تا پزشکان محلی و شهروندان معمولی را در مورد خطرات ناشی از نیش کنه‌ها آموزش دهند. دانشمندان باور دارند که اگر افراد بیشتری مراقب این ویروس و بیماری ناشی از آن باشند، میزان مرگ و میر به صورت قابل توجهی کاهش خواهد یافت.
چگونه SFTS درمان می‌شود؟
اگرچه هنوز واکسنی برای پیشگیری از ابتلا به این ویروس ساخته نشده است، اما مشخص شده که داروی ضد ویروس موسوم به "ریباویرین" (Ribavirin) می‌تواند در درمان آن موثر باشد.
بسیاری از مقامات دولتی از جمله مراکز کنترل و پیشگیری بیماری چین به مردم هشدار می‌دهند تا هنگام قدم زدن در میان زمین چمن، جنگل و یا هر محیطی که در آن امکان انتقال وجود دارد، لباس مناسب به تن داشته باشند و از پوشیدن لباس‌هایی مانند شلوار کوتاه بپرهیزند.
منبع: ایندین اکسپرس
