سالن‌های ورزشی در دوران کرونا خطرناک هستند؟!

 

با افزایش شیوع کرونا و زیاد شدن شمار مبتلایان به کووید-19 سالن‌های ورزشی در نقاط مختلف جهان بار دیگر در‌های خود را به روی مراجعه‌کنندگان بسته‌اند. سالن‌های ورزشی در موج اول کرونا هم برای مدت طولانی تعطیل بودند.

اما دلیل علمی بسته شدن سالن‌های ورزشی چیست؟ آیا آن‌ها در همه‌گیری و شیوع کرونا از فروشگاه‌ها و رستوران‌ها خطرناک‌ترند؟و چطور دولت‌ها که با افزایش موارد ابتلا به ویروس کرونا توصیه می‌کنند مراقب سلامت جسم و روان خود باشیم، باشگاه‌های ورزشی را می‌بندند؟

علم در این مورد چه می‌گوید؟
پروفسور جاناتان بال، ویروس‌شناس دانشگاه ناتینگهام است. او می‌گوید: "به طور معمول افراد با شدت و نیرو ورزش می‌کنند یعنی عمیق‌تر و تند‌تر نفس می‌کشند. پس احتمال دارد ذرات و آئروسل‌هایی پخش کنند که افراد دیگر را بیمار کند".

او همچنین اشاره می‌کند که در سالن‌های ورزشی افراد دستگاه‌ها را لمس می‌کنند، مثل دستگیره وسایل و بعد دست خود را به صورت‌شان می‌زنند. در اینجا یک، اما وجود دارد. پروفسور بال می‌گوید این خطر با کار‌هایی مثل تهویه خوب هوای سالن، تمیز کردن مرتب دستگاه‌ها، فاصله‌گیری اجتماعی و ضد‌عفونی دست‌ها به طور چشمگیری کم می‌شود.

"با توجه به اطلاعاتی که از اداره بهداشت عمومی انگلستان دریافت کرده‌ام فکر نمی‌کنم که فضای سالن‌های ورزشی کانونی برای ویروس‌ها باشد. اگر قرار باشد سالن‌های ورزشی تحت نظارت بیشتری قرار بگیرند بسیار مهم است که دولت و پژوهشگران، اطلاعات و داده‌هایی که منجر به چنین تصمیم‌گیری و محدودیت‌هایی شده را توضیح دهند".

او اضافه می‌کند: "من فکر می‌کنم دولت و مقامات محلی مکان‌های مختلف را از جهت کاهش میزان انتشار ویروس ارزیابی و بررسی می‌کنند، اما جنبه‌های اقتصادی شرایط را هم در نظر می‌گیرند".

"در نتیجه ما ظاهر ماجرا را طور دیگری می‌بینیم، بعضی افراد محدود‌یت بعضی فعالیت‌ها را غیر‌منصفانه می‌بینند در حالی که برای مثال رفتن به بار و رستوران هم‌چنان مجاز است.

 

ممکن است مناطق و فعالیت‌های خاصی را در نظر بگیریم، چون به طور مشخص در این فعالیت‌ها خطر انتشار بیماری بیشتر از فعالیت‌های دیگر نیست. از طرفی هم اثرات اقتصادی ماجرا را ممکن است کم‌اهمیت تلقی کنیم، اما می‌دانید که این تصمیمات سیاسی است و به همین دلیل ممکن است باعث سردرگمی خیلی از ما شود".

 

تنها اطلاعات موجود دولت در مورد باشگاه‌های ورزشی از گزارش ناظران اداره بهداشت عمومی انگلستان به دست آمده است که بر مبنای اطلاعات و داده‌های سیستم خدمات بهداشت ملی بریتانیا (ان اچ اس) تهیه شده است. در هفته منتهی به 11 اکتبر، تماس‌های 73،561 نفر از کسانی که آزمایش ویروس کرونای آن‌ها مثبت بود، ردیابی شد. از این تعداد، 20،776 نفر در هفت روز گذشته جایی بوده‌اند که حداقل یک فرد مبتلا را ملاقات کرده‌اند.

حدود 620 نفر از این تعداد گفتند که به باشگاه‌های ورزشی رفته‌اند. ما نمی‌دانیم که آن‌ها بیماری را در باشگاه ورزشی گرفته باشند فقط می‌دانیم که آن‌ها به باشگاه ورزشی هم رفته‌اند. آیا این تعداد زیاد است؟ نمی‌توان به راحتی تعیین کرد، برای این کار باید در نظر بگیرید چند نفر به طور معمول به سالن ورزشی می‌روند و برای مثال آن را با تعداد افرادی که به سوپرمارکت می‌روند مقایسه کنید.

نکته اینجاست که در آمار آخرین هفته، حضور در سالن‌های ورزشی به مورد ششم در فهرست مکان‌های عمومی رسیده بود. حتی بالاتر از کسانی که به دانشگاه می‌رفتند یا کسانی که در آسایشگاه‌ها کار می‌کردند و کسانی که برای خرید لباس به فروشگاه‌ها می‌رفتند؛ و دولت هم بی‌تردید به این نکته توجه کرده است.

گروه مشاوران علمی دولت بریتانیا گفته است که تعطیلی سالن‌های ورزشی و مراکز تفریحی به طور بالقوه می‌تواند عدد آر (تعداد متوسط افرادی که هر فرد بیمار می‌تواند مبتلا کند) را کاهش دهد، اما تعیین و تخمین آن "بسیار دشوار" است.

مراجعه‌کنندگان باشگاه‌های ورزشی چه می‌گویند؟
ناتان پنمن، مربی ورزش می‌گوید: "من واقعاً از این ماجرا گیج و سردرگم و آشفته شده‌ام". "احساس عجیبی در باشگاه است. همه کسانی که اینجا هستیم در این مورد اتفاق‌نظر داریم". این ورزشکار 28 ساله‌ٔ اهل لیورپول بلافاصله پس از آخرین تمرین ورزشی خود و پیش از آنکه محدودیت‌های تازه در این شهر اجرا شود با ما گفتگو کرد.

او می‌گوید: "هیچ‌کس سر در نمی‌آورد چرا سالن‌های ورزشی باید تعطیل شوند، اما بقیه جا‌ها مثل فروشگاه‌ها و رستوران‌ها بتوانند باز باشند و به کار خود ادامه دهند".

خیلی طول خواهد کشید تا محدودیت‌های ویروس کرونا از باشگاه‌های ورزشی بریتانیا برداشته شود ناتان می‌گوید کار در باشگاه ورزشی هم از نظر سلامت جسمی و هم سلامت روانی برای او خیلی مهم است. "سلامتی و تندرستی جسمی و روانی در حال حاضر باید اولویت اصلی برای همه مردم باشد. هم‌چنین برای دولت، نه اینکه طوری برخورد کند که باشگاه‌های ورزشی هیچ اهمیتی ندارند. این رفتار پیام نامعقولی به مردم می‌دهد".

 

ناتان می‌گوید افرادی که او در باشگاه‌های ورزشی آموزش می‌داد همه قوانین را رعایت می‌کردند. اما جک اوکلشاو، 29 ساله، در این مورد تردید دارد. او در ناتینگهام، منطقه دیگری از انگلستان زندگی می‌کند که با میزان بالای موارد ابتلا به بیماری روبه‌رو است.

ناتینگهام در سطح 2 محدودیت‌ها قرار دارد یعنی هنوز باشگاه‌های ورزشی می‌توانند باز باشند. جک می‌گوید: "اوایل دلم می‌خواست تلافی کنم برای همین تا می‌توانستم به باشگاه می‌رفتم".

"باید بگویم کارکنان باشگاه ورزشی تمام اقدامات لازم را انجام داده بودند تا آدم احساس راحتی کند و این وضعیت را خیلی جدی گرفته بودند و همه‌چیز را رعایت می‌کردند".

"مردم حاضر در باشگاه بودند که گاهی همراهی نمی‌کردند".

جک از اعضایی که دستگاه‌ها را پس از استفاده تمیز نمی‌کنند دلسرد شده است و فکر می‌کند مسئولان باشگاه باید با سختگیری بیشتری پیگیر اجرای قوانین باشند. "من مایلم با شنا کردن سلامت روانی و آرامش خود را به دست بیاورم".

"در باشگاه ورزشی ما باید جا رزرو کرد، اما می‌بینی که آدم‌ها راحت می‌آیند و هر جا کنار استخر خواستند می‌نشینند". جوک می‌گوید همه این‌ها باعث شده است که حالا او کمتر به باشگاه ورزشی برود.