انواع دخانیات مانند سیگار، پیپ، قلیان و سیگار برگ می‌توانند در ایجاد این بیماری موثر باشند و تعداد سیگار مصرفی و مدت مصرف در شدت بیماری تاثیر دارد. تنها درمان اصلی این بیماری، قطع مصرف سیگار است.
اگرچه در مواردی این بیماری غیرقابل بازگشت می‌باشد، ولی اگر سیگار زیر سن 50 سالگی قطع شود، مسیر پیشرونده عوارض کاهش می‌یابد؛ چرا که در این سنین ریه هنوز قدرت و توان بازسازی خود را به‌طور کامل از دست نداده است، نکته قابل توجه اینکه این بیماری می‌تواند در افرادی که در معرض دود سیگار دیگران هستند نیز ایجاد شود.
عوارض پوستی در سیگاری‌ها
سیگار با مکانیسم‌های زیر بر پوست اثر دارد.
1- موضعی: تماس دود سیگار با پوست باعث خشکی و تحریک پوست می‌شود و در ایجاد چروک موثر است.
2- سیستمیک: دود سیگار از طریق سموم و مکانیسم کاهش اکسیژن‌رسانی بافتی، روی عروق تاثیر گذاشته و به بافت همبند پوست آسیب می‌رساند. دود سیگار با اثر روی رگ‌های خونی باعث کاهش خون‌رسانی طولانی‌مدت در بدن می‌شود که نقش مهمی در چروک و پیری زودرس دارد.
3- سیگار باعث کاهش سطح هورمون استروژن خانم‌ها می‌شود و به همین دلیل حالتی شبیه به یائسگی زودرس ایجاد می‌گردد که از علائم آن چروک و خشکی پوست است.
4- کاهش سطح ویتامینA پوست که نقش محافظتی در مقابل سموم شیمیایی دارد، از دیگر علل آسیب به پوست است.
5- تاثیر سیگار روی آنزیم‌های پوستی، به ایجاد چروک و تیرگی پوست کمک می‌کند.
6- کلاژن الاستین که از پروتئین‌های انعطاف‌دهنده پوست می‌باشد، در افراد سیگاری کاهش یافته یا از بین می‌رود و نتیجه آن چروک زودرس است.
7- سیگار باعث افزایش رادیکال‌های آزاد سمی در پوست و کاهش میزان آب لایه‌های شاخی پوست و خشکی و چروک پوست می‌شود. به همین دلایل، بیشترین و شدیدترین چین و چروک‌های پوستی در هر گروه سنی و جنسی در سیگاری‌ها دیده می‌شود.
همچنین، میزان چروک پوست با افزایش مصرف و طول مدت سیگار کشیدن ارتباط مستقیم دارد؛ به‌طوری که در مطالعات انجام‌شده میزان چین و چروک عمیق پوستی در افراد سیگاری تا 5 برابر افراد عادی گزارش شده است. بعد از نور آفتاب که مهم‌ترین عامل ایجاد پیری پوست و ابتلا به سرطان پوست می‌باشد، سیگار دومین عامل سرطان‌های پوستی و ایجاد چین و چروک به‌شمار می‌رود.
اگزما: سیگار در تشدید حساسیت و اگزما دخالت مستقیم دارد. تغییر رنگ اجزای پوستی: مصرف سیگار باعث تغییر رنگ ناخن‌ها به رنگ زرد و قهوه‌ای می‌شود که به «علامت نیکوتین» معروف است. این تغییر رنگ که در مو و انگشتان هم نمود دارد، به علت قطران (تار) موجود در دخانیات است. زگیل: زگیل‌ها، به خصوص در ناحیه تناسلی در سیگاری‌ها بیشتر است.
مو: ریزش مو و طاسی در بین سیگاری‌ها بیشتر است. ضمن اینکه دود سیگار در درازمدت باعث کدورت مو می‌گردد. سرطان پوست: افراد سیگاری دو برابر بیشتر از غیرسیگاری‌ها دچار سرطان پوست می‌شوند. این مسأله تا حدی مربوط به اثر تضمینی سیگار روی سیستم ایمنی بدن می‌باشد که با تعداد مصرف روزانه و سال‌های مصرف رابطه مستقیم دارد.
در عین حال، سیگار به‌طور غیرمستقیم در گسترش سرطان‌های دیگر بدن دخالت دارد (بسیاری از سرطان‌ها، مثل سرطان خون، ریه، گوارش، کبد، استخوان،... که به پوست دست‌اندازی می‌کنند، با مصرف سیگار سریع‌تر عمل می‌کنند و البته این سرعت به دیگر اعضای درونی بدن نیز تسهیل می‌گردد).
لوپوس: لوپوس یک بیماری سیستم ایمنی بدن می‌باشد که در سیگاری‌ها شایع‌تر و پرعارضه‌تر است. بیماری‌های عفونی و چرکی کف دست و پا اغلب در سیگاری‌ها رخ می‌دهد. مصرف سیگار وضعیت پوستی افراد مبتلا به پسوریازیس (نوعی بیماری پوستی) را وخیم‌تر می‌کند. بر اساس تحقیقات انجام‌شده شدت علائم در افرادی که روزی یک پاکت سیگار می‌کشند، دو برابر است.
صورت سیگاری: تقریبا نیمی از افرادی که به‌طور مرتب سیگار مصرف می‌کنند، در درازمدت دچار چین و چروک‌های عمیق در صورت می‌شوند. این چهره خاص را «صورت سیگاری» می‌نامند. این افراد دارای صورتی کدر، نحیف و با برجستگی‌های نمایان استخوان گونه و نمایی گلگون و مخلوطی از ته رنگ نارنجی ارغوانی مایل به قرمز، و خطوط و چروک واضح در صورت هستند. طبق تحقیقات به عمل آمده، احتمال بروز حملات و مرگ ناگهانی در سیگاری‌های با چروک واضح در صورت، بسیار بیشتر است.
برای خواندن بخش اول- خود‌کشی تدریجی با سیگار- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش سوم- خود‌کشی تدریجی با سیگار- اینجا کلیک کنید.
