7) به جای وعده خرید یک جایزه، پیشنهاد یک تفریح بعد از پایان کار را بدهید: بسیاری از پزشکان می‌گویند والدین بسیاری را دیده‌اند که به فرزندان خود برای مراجعه به پزشک رشوه می‌دهند.
هیچ‌گاه به فرزند خود نگویید که اگر رفتار خوبی داشته باشی برایت اسباب‌بازی می‌خرم. به جای آن می‌توانید بگویید که ما بعد از اتمام کار می‌توانیم مثلا به باغ‌وحش برویم و یا هر تفریح لذت‌بخش که کودک دوست دارد انجام دهیم و این تفریح را منوط به رفتار وی در مطب نکنید.
8) هیچ‌گاه برای تنبیه کودک از تهدید بردن وی به پزشک و دندانپزشک استفاده ننمایید: بسیاری از والدین فرزند خود را تهدید می‌کنند که «اگر بچه خوبی نباشی تو را پیش دکتر می‌بریم تا آمپول بزند!» «یا اگر دست از گریه کردن برنداری تو را پیش دکتر می‌برم!» این جملات تنها کودک را عصبی‌تر و ناراحت‌تر می‌کند.
9) در منزل با کودک خود دکتر بازی یا دندانپزشک بازی کنید: می‌توانید در منزل با کودک خود دکتر بازی کنید، مثلا دندان‌های وی را معاینه کنید و یا به صدای قلب او گوش دهید. بگذارید او هم همین کار را با شما بکند. در ضمن کودک را تشویق کنید که اسباب‌بازی و یا شیء مورد علاقه خود را هنگام مراجعه به کلینیک ببرد.
10) کتاب‌ها و داستان‌هایی در مورد مراجعه به پزشک برای وی بخوانید.
مرحله اساسی بعدی جهت آماده کردن کودک، مربوط به طرز برخورد با وی در مطب و کلینیک و بعد از آن است. در این مرحه نکاتی موثر وجود دارد که بسیار کمک‌کننده می‌باشند:
1) آرام و مثبت باشید: سعی کنید هرگونه نگرانی و اضطراب را از خود دور کنید. کودکان نسبت به رفتار والدین خود بسیار حساس هستند به طوری که رفتار و اضطراب والدین کاملا به صورت ناخودآگاه به کودک منتقل می‌شود. انتقال این احساسات منفی گاهی به صورت کلامی و گاهی به صورت غیرکلامی و رفتاری است.
2) در مورد آنچه که در مطب می‌بینید صحبت کنید: در محیط مطب و کلینیک به اطراف خود نگاه کنید و در مورد آن با کودک خود صحبت کنید. اگر ماکتی از بدن و یا دهان وجود دارد در مورد آن با کودک صحبت کنید و توضیح دهید. این کار باعث کاهش اضطراب در کودک می‌شود.1
3) کودکتان را نزدیک خودتان نگه دارید: از پزشک و دندانپزشک (طوری که کودک خردسال شما متوجه نشود) بخواهید تا جایی که امکان دارد نزدیک فرزند خود باشید. این مسئله در مورد کودکان کوچک‌تر مصداق داشته و در مورد کودکان بزرگ‌تر اثری معکوس دارد.
4) احساسات فرزند خود را بشنوید و قبول کنید: پزشکان و دندانپزشکان انتظار دارند که با کودکی مضطرب و ناراحت مواجه شوند، بنابراین اگر فرزند شما ناراحت و بی‌قرار است خجالت زده و یا متعجب نشوید و کودک را به خاطر این رفتارش سرزنش نکنید.
5) از پزشک یا دندانپزشک خود خواهش کنید که در مورد کارش توضیح دهد: این کار کمک می‌کند که کودک متعجب و هیجان‌زده نشود. بهترین روش این است که پزشک یا دندانپزشک در مورد وسایل توضیح داده و اجازه دهد کودک به وسایل بی‌خطر دست بزند.
6) بعد از آنکه کار درمانی تمام شد با کودک خود برای تفریح بروید: بسته به علاقه کودک می‌توانید به باغ‌وحش، رستوران یا کتابفروشی بروید. اگر بتوانید این کار را به صورت یک عادت درآورید (یعنی در او القا کنید که بعد از مراجعه به کلینیک، تفریح و خوشحالی خواهد داشت)، می‌توانید انتظار داشته باشید که کودک با میل و اشتیاق بیشتری منتظر مراجعه بعدی به پزشک یا دندانپزشک باشد.
در انتها ذکر این نکته بسیار مهم است که انتخاب صحیح و دقیق پزشک و دندانپزشک را جدی بگیرید. در این مورد حتما تحقیق کنید و مطئمن باشید که کودک شما می‌تواند رابطه خوبی با پزشک و دندانپزشک خود برقرار کند. اگر به رفتار پزشک یا دندانپزشک کودک خود دقت کنید به راحتی می‌توانید متوجه شوید که آیا پزشک یا دندانپزشک به کودکان علاقه دارد یا خیر؟
آیا می‌تواند رابطه انسانی با کودکان برقرار کند یا خیر؟ در صورتی که از پزشک و دندانپزشک خود مطمئن باشید می‌توانید انتظار داشته باشید که ترس و اضطراب کودکتان به تدریج و مرحله به مرحله کاهش پیدا کند و در نتیجه شما هم به راحتی و بدون اضطراب کودک خود را همراهی کنید.
برای خواندن بخش اول- ترس‌های دندانپزشکی در کودکان- اینجا کلیک کنید.
