به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، میلیون‌ها نفر در سراسر جهان از بیماری دیابت رنج می‌برند و همواره ناچار به نظارت مداوم بر سطح گلوکز خون خود و تزریق انسولین به صورت دو بار در روز هستند.
هدف محققان از انجام این پژوهش، پیدا کردن مکانیسمی کنترل شده برای آزاد کردن انسولین بوده که در نهایت نیاز بیماران به تزریق انسولین به دو بار در ماه کاهش یابد.
یک تیم از مهندسان زیستی در نهایت با تولید پلیمرهای زیستی جدید موفق به انجام این کار شدند.
درمان معمول برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 ، استفاده از یک مولکول به نام "پپتید-1 شبه گلوکاگون" (GLP1)است. این مولکول باعث می شود که پانکراس شروع به ترشح انسولین کند، اما از معایب آن این است که دارای عمر کوتاهی بوده و به سرعت در بدن از بین می‌رود.
محققان در توسعه یک درمان طولانی مدت با GLP1 ، با دو مشکل مواجه بودند. اول اینکه، آنها نیاز به پیدا کردن ترکیبی بودند که به GLP1 متصل شده و عمر آن را در بدن طولانی‌تر کند و دوم اینکه نیازمند توسعه یک روش برای کنترل میزان انتشار این مولکول بودند.
گروهی از محققان در دانشگاه دوک، هر دو مشکل را با توسعه یک "پلی پپتید الاستین مانند حساس به حرارت"( heat-sensitive elastin-like polypeptide) که می‌تواند با GLP1 ترکیب شود حل کردند.
هنگامی که این ماده در پوست تزریق شود به حرارت بدن واکنش نشان داده و یک مخزن ژل مانند را بوجود می‌آورد.
این مخزن دارو سپس به آرامی در بدن آزاد شده و حل می‌شود.
آزمایش‌های اولیه نشان می‌دهد که تنها با یک بار تزریق این ماده در حیوانات می‌توان سطح قند خون موش را تا 10 روز و میمون‌های رزوس را تا بیش از 14 روز تنظیم کرد.
این پلیمر زیستی برنامه‌های کاربردی گسترده‌ای فراتر از درمان دیابت دارد. از این سیستم می‌توان در ارائه انواع داروهای ضد درد طولانی مدت و پایدار استفاده کرد.
گفتنی است که این تیم برای انجام این آزمایشات بر روی انسان‌ها نیازمند انجام تحقیقات بیشتر است.
این فناوری جدید در مجله Nature Biomedical Engineering منتشر شده است.
