در شرایطی که گفته می‌شد یامگا دفاع یا نهایتا وینگر راست است، مجیدی از او در خط حمله سود برد و الحق که این بازیکن هم عالی جواب داد. او هر دو گل بازی را به ثمر رساند و غیر از این در تمام طول مسابقه هم نشان داد بازیکن باکیفیت و توانایی است. مانگا در حفظ و حمل توپ عملکرد بسیار خوبی داشت و بارها ساختار دفاعی ذوب‌آهن را تهدید کرد. نمایش این بازیکن در فولادشهر اصفهان بسیار غافلگیرکننده و برای استقلال نویدبخش بود؛ به‌طوری که عکس و اسم او در کوتاه‌ترین زمان ممکن فضای رسانه‌ای و مجازی را تسخیر کرد و ده‌ها هزار پست و توییت درباره یامگا به انتشار رسید.
میراث‌دار خارجی‌های باکیفیت
درباره حضور بازیکنان ناکارآمد خارجی در فوتبال ایران بسیار بحث شده؛ کسانی که با سابقه و کیفیت مبهم، به چند برابر قیمت راهی ایران می‌شوند و فقط جیب دلال‌ها و برخی مدیران فرصت‌طلب را پر می‌کنند. با این همه اما، وقتی هم بازیکن خارجی با کیفیت وارد کشور می‌شود، قشنگ همه را به وجد می‌آورد. در این میان استقلال طی سال‌های اخیر شرایط خوبی داشته و معمولا توانسته بازیکنان استانداردی جذب کند. آنها که اواخر دهه گذشته یک هافبک تراز اول به نام فابیو جانواریو داشتند، در نیمه دوم دهه نود هم توانستند همکاری با چند بازیکن باکیفیت دیگر را تجربه کنند. به عنوان مثال سرور جباروف ازبک در استقلال عملکرد بسیار خوبی داشت. مامه تیام هم مهاجمی بود که در استقلال بسیار خوش درخشید و با هت‌تریک برابر همین ذوب‌آهن در لیگ قهرمانان آسیا اسم خودش را سر زبان‌ها انداخت. مامه تیام در شش بازی آسیایی هفت گل برای استقلال به ثمر رساند و در شش بازی لیگی هم شش گل دیگر زد. با این حال دوران حضور او در این تیم چندان به درازا نکشید. سپس نوبت به شیخ دیاباته مالیایی رسید تا در خط حمله استقلال بدرخشد. این بازیکن دو فصل متفاوت را در جمع آبی‌پوشان پشت سر گذاشت؛ سال اول عالی بود و حتی عنوان آقای گلی لیگ نوزدهم را نیز به دست آورد، اما در فصل دوم عملکرد شیخ رو به نزول گذاشت و سرانجام هم او از جمع آبی‌ها جدا شد. دیاباته به‌طور کلی در 33 بازی لیگی 17 گل برای استقلال به ثمر رساند و در هشت بازی آسیایی هم هشت گل دیگر زد. آیاندا پاتوسی هم دیگر بازیکن خارجی با کیفیت استقلال بود. این هافبک میانی اهل آفریقای جنوبی طی دوران کوتاه حضورش در جمع آبی‌پوشان خوش درخشید و طی 12 بازی چهار گل برای این تیم به ثمر رساند. او در حال حاضر در فولاد خوزستان توپ می‌زند. حالا هم به نظر می‌رسد پرچم درخشش خارجی‌ها در استقلال به دست یامگا رسیده؛ هرچند بی‌گمان تماشای فقط یک بازی برای قضاوت خیلی زود است.
حیف نبود؟
با تماشای نمایش درخشان یامگا، بار دیگر این پرسش به وجود آمد که آیا حیف نبود باشگاه‌های ایرانی یک فصل از جذب بازیکن خارجی محروم شدند؟ ما هم قبول داریم سوءاستفاده‌های زیادی از حضور این بازیکنان در ایران می‌شود، اما نباید به جای حل معضل دزدی و دلالی نامتعارف، صورت مساله را پاک کنیم. فکر کنید استقلال یا پرسپولیس برابر الهلال بازیکنی مثل همین یامگا را در اختیار داشتند؛ آیا شرایط فرق نمی‌کرد؟ در این شرایط سخت، واقعا چرا ما هم دست به خودتحریمی زدیم؟
