افرادی که پرخوری کرده‌اند و دچار چاقی و امتلاء (پرشدگی) می‌باشند، باید از رژیم‌هایی پیروی کنند که بدن سبک شود تا در عمل آمیزش موفق باشند، بنابراین به بعضی از افراد گفته می‌شود مقداری غذایشان را کم کنند و یا روزه‌داری داشته باشند.
یک قاعده کلی و مهم این است که قوه مدیریت داخلی بدن به این ترتیب عمل می‌کند که اول خود شخص و سلامتی وی حفظ شود تا زنده و سرحال باشد و بعد با اصلاح قوا و سلول‌های جنسی، به حفظ نسل خود می‌پردازد.
بنابراین از فردی که چاق است و در بدنش مواد زائد وجود دارد و نیز از افراد ضعیف، نمی‌توان انتظار موفقیت در این عمل داشت در نتیجه این افراد دچار ناباروری و مشکلاتی مانند اسپرم‌های ضعیف یا اسپرم‌های با شکل غیر طبیعی، کیست‌های تخمدان، تنبلی تخمدان، فیبروم، سقط و... می‌شوند که همانگونه که گفته شد ریشه بسیاری از این مشکلات در غذا می‌باشد. در حقیقت، خوردن غذای خوب و خوب غذا خوردن باعث تعادل و سلامت بدن می‌شود و به این ترتیب فرد می‌تواند تداوم نسل هم داشته باشد.
ارتباط غذا با بارداری
در یک فرد باردار، رطوبت‌های بدن افزایش می‌یابد که یک نشانه آن چاقی و اضافه وزن است. اختلاف در میزان اضافه وزن به دلیل اختلاف در مزاج‌ها می‌باشد. از آنجا که فضای داخل لگن و شکم شخص باردار محدودتر می‌شود (به دلیل اشغال فضا توسط رحم بزرگ شونده)، جای معده و روده نیز کم می‌شود و لذا فرد نمی‌‌تواند با همان حجم قبل غذا بخورد، بنابراین دچار تهوع می‌شود.
در زمان بارداری، بدن درگیر رشد و پرورش جنین است و نباید خیلی مشغول امورات دیگر از جمله گوارش شود. پس نیازهای بدن شخص و جنین چگونه باید تامین شود که از یک طرف هیچیک ضعیف نشوند و از طرف دیگر هم مشکلات هضمی برای فرد ایجاد نگردد؟
یکی از توصیه‌های مهم برای بارداری، کاهش حجم وعده‌های غذایی و افزایش تعداد وعده‌ها (تا حتی 10 تا 15 وعده) در روز می‌باشد. هرچه بارداری به آخر نزدیک شود، محدودیت بیشتری در داخل شکم ایجاد می‌شود که به این ترتیب باید حجم هر وعده غذایی بیشتر کاهش یابد. برای مثال در اوایل بارداری، حجم غذا در هر وعده به 60 تا 70 درصد، در اواسط بارداری به 40 تا 50 درصد و در اواخر بارداری، به 15 تا 20 درصد کاهش یابد.
همچنین افراد باردار باید بدانند علاوه بر تغییر تعداد و حجم وعده‌های غذایی، نوع غذا نیز باید تغییر کند و به دلیل ضعیف شدن قوای هضم در بارداری، نباید در این دوران، غذاهای با هضم سخت خورده شود.
از جمله غذاهای با هضم راحت می‌توان به گوشت پرندگان مانند بلدرچین و مرغ جوان، گوشت بره و بزغاله و کباب‌های تهیه شده با این گوشت‌ها، نان‌های سبک و بدون سبوس (البته مصرف سبوس برای رفع یبوست مناسب است)، بادام، حریره بادام، فرنی‌ها، شیربرنج تهیه شده با شیر خوب و مربای خانگی یا عسل، آش‌های سبک (بدون رشته و لعاب) مانند آش شله قلمکار، حلیم خانگی (با لعاب کم و به مقدار کم) و تخم‌مرغ آب پز (که خیلی سفت نشود) اشاره نمود.
مصرف میوه‌هایی مانند توت خشک، انجیر، کشمش و مویز هم مناسب است، زیرا هم رطوبت زیادی ندارند و هم ملین هستند. مصرف این میوه‌ها برای مشکلاتی مانند تهوع، استفراغ و ویار شدید و مشکل بی‌اشتهایی (که یک مشکل شایع در دوران بارداری است و علت آن می‌تواند یبوست، پرخوری و بدخوری باشد) نیز مناسب می‌باشد.
مصرف ملین‌های ضعیف مانند روغن زیتون، انجیر تازه و انجیر خشک (که می تواند از شب تا صبح در گلاب خیس خورده باشد)، خوردن و بوییدن به شیرین، گلابی و سیب نیز توصیه می‌شود؛ اما مصرف ملین‌های شدید و مسهل‌ها در بارداری ممنوع است و حتی می‌تواند منجر به سقط شود.
برای خواندن بخش اول- تغذیه در طب سنتی- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش دوم- تغذیه در طب سنتی- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش سوم- تغذیه در طب سنتی- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش پنجم- تغذیه در طب سنتی- اینجا کلیک کنید.
