سرویس سیاست مشرق- ماجرای طرح رتبه بندی معلمان در صحن مجلس پایان یافته و به شورای نگهبان ارسال شد. داستان رتبه‌بندی فرهنگیان بار اول در سال 90 در شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب می‌شود؛ هدف اولیه از این طرح ارتقای سطح کیفی و استانداردسازی آموزش در کشور بود. سال 92 مجلس این طرح را در 4 رتبه دسته‌بندی کرده تا فرهنگیان متناظر با رده خود تا 80 درصد رده مشابه در دانشگاه دریافتی بگیرند، اما دولت روحانی این طرح را پس از تصویب به حال خود رها کرد. داستان رتبه بندی سال 98 دوباره به صدر اخبار باز گشته و وزیر آموزش‌وپرورش وقت از اعطای اعتبار در بودجه برای اجرای طرح رتبه‌بندی خبر می دهد. البته این وعده هم به سرنوشت سایر اخبار خوش از دولت تدبیر دچار می‌شود.
طرح رتبه بندی با حمایت دولت سیزدهم بار دیگر به مجلس رفته و نمایندگان با بررسی دوباره آن با تصویب ماده ششم طرح و افزایش حقوق معلمان موافقت کردند. طبق این مصوبه برای معلمان با رتبه آموزشیار معلم ده درصد، مربی معلم پانزده درصد علاوه برافزایش رتبه قبلی، استادیار معلم دوازده درصد علاوه برافزایش رتبه‌های قبلی، دانشیار معلم ده درصد علاوه برافزایش رتبه‌های قبلی و استاد معلم پنج درصد علاوه برافزایش رتبه‌های قبلی به مجموع حقوق، مزایا و فوق‌العاده‌های مستمر و ارقام مندرج در احکام کارگزینی معلمان، افزوده می‌شود. علی نیکزاد نایب‌رئیس مجلس از اختصاص 125 هزار میلیارد ریال منابع برای اجرای لایحه رتبه‌بندی معلمان در 6 ماهه اول از تصویب طرح خبر داده است.
باوجود تلاش دولت و مجلس برای توجه بیشتر به وضعیت معیشت معلمان؛ برخی جریان‌های خاص سیاسی بارنگ و لعاب صنفی تلاش می‌کنند؛ با ایجاد انحراف در مطالبات فرهنگیان؛ تشنج سیاسی ایجاد کند. علی سلیمان پور؛ مدیر وب‌سایت صدای معلم دراین‌باره می‌گوید: «برخی چپ‌ها (کمونیست‌ها) در میان تشکل‌های صنفی مربوط به معلمان نفوذ کرده و آن را دچار انحراف کرده‌اند».
آقای پور سلیمان اعتقاد دارد که تبدیل مطالبات صنفی به اعتراض سیاسی و کشاندن آن به خیابان به سود معلمان نیست و آن‌ها را از اهداف اصلی خود دور می‌کند.» مدیر سایت صدای معلم این روزها در کانون اخبار صنفی قرار دارد، او پیش‌ازاین در مقاله‌ای نوشته است که گروه‌های رادیکال با ایجاد تحصن در مدارس؛ به دانش آموزان ضربه زده و مدرسه را گروگان گرفته‌اند.
کانون صنفی معلمان از سال 1385 به این‌سو با هدایت گروه‌های سیاسی در خارج از مدرسه سعی کرده است تا مطالبات صنفی معلمان را به تظاهرات خیابانی گره بزند. برخی از افراد این کانون با اعضای فراری سندیکای اتوبوس‌رانی ارتباط ارگانیک داشته و توسط گروه‌های تروریستی و مارکسیستی در خارج از کشور هماهنگ می‌شوند. علی پور سلیمان می‌گوید: کانون صنفی توسط رسانه‌های خارج از کشور بزرگ‌نمایی شده تا به‌عنوان تشکیلات معلمان جانمایی شود!
در ادامه گفتگوی «مشرق» با مدیر سایت صدای معلم را می‌خوانید.
******************
** داستان رتبه‌بندی معلمان بالاخره به ایستگاه پایانی خود رسیده و طرح در مجلس تصویب و به شورای نگهبان ارسال شد؛ اما هنوز برخی انتقاداتی را نسبت به آن مطرح می‌کنند؛ نقطه قوت و ضعف این طرح چیست؟
رتبه‌بندی معلمان با این شکل و ایده که یک نظام حقوقی جدید برای معلمان ایجاد کرده و فرهنگیان را در یک چهارچوب جدید می‌بیند قدمی روبه‌جلو محسوب می‌شود؛ اما رتبه‌بندی فرهنگیان طرحی برای افزایش حقوق آن‌ها نیست. صورت‌جلسه شورای عالی آموزش و پروش به‌عنوان عالی‌ترین مرجع تصمیم‌گیری فرهنگیان می‌گویند که رتبه‌بندی معلمان باهدف افزایش دستمزد تدوین‌نشده است. اما هیجانات سیاسی و تعجیل شکل‌گرفته در حاشیه این طرح باعث شد، طرح رتبه‌بندی از اهداف اصلی خود دور شود.
هدف اصلی طرح رتبه‌بندی فرهنگیان بالا بردن کیفیت آموزش از طریق افزایش توانمندی حرفه‌ای معلمان بوده نه افزایش دستمزدها! این توانمندسازی نیازمند گام‌هایی دیگر است و مختص به مسائل مالی و انگیزشی نمی‌شود. طرح تصویب‌شده رتبه‌بندی معلمان را پوشش نداده و در جهت اهداف عالی خود حرکت نمی‌کند. در نگاهی علمی و تطبیقی باید گفت که «قانون مدیریت خدمات کشوری» تنها مرجعی است که می‌تواند حقوق معیشتی معلمان را پوشش دهد.
** وضعیت معلمان در قانون خدمات کشوری سال 86 در مجلس موردتوجه قرارگرفته است؛ اما به نظر پاسخگوی مطالبات معلمان نبود.
بله در سال 86 این لایحه تصویب و اجرایی شد؛ اما عملاً موارد آن اجرانشده است. به‌عنوان‌مثال فصل دهم ماده 65 اجرانشده است، یا فوق‌العاده ویژه شغلی معلمان را که بسیاری از کارمندان دولتی می‌گرفتند تازه برای معلمان پرداخت می‌شود. اما تبدیل یک طرح متعالی چون رتبه بندی به یک قانون برای نظام پرداخت؛ بهره‌وری فرهنگیان را به‌سوی بیراهه می‌برد.
** باوجود تلاش دولت و مجلس در توجه به وضعیت معیشتی فرهنگیان و تصویب طرح بازهم شنیده شد که یک تشکل صنفی با تابلو حمایت از حقوق معلمان بیانیه داده و تمایل دارد مطالبات صنفی را به کف خیابان بکشد، این دست رفتارها باعث انحراف از خواسته‌های بر حق معلمان نخواهد شد؟
جامعه فرهنگیان پیچیده نیست و معلم دنبال کار سیاسی نیست؛ متأسفانه در دولت‌های مختلف جامعه فرهنگیان مورداستفاده ابزاری قرارگرفته‌اند و آموزش و پروش در اولویت سیاست‌گذاری‌های کشور قرار نداشته است. اگر مطالبات معلمان پاسخ داده شود؛ آن‌ها از اهداف گروه‌های سیاسی فاصله می‌گیرند.
** اولین جرقه اعتراضات معلمان در دولت اصلاحات زده شد؛ نگاه آن‌ها به این مسئله چه بود؟
بله؛ اعتراضات سازمان‌دهی شده و سیستماتیک از 25 دی‌ماه 1380 شروع شد؛ آن روزها یادم هست که دولت خاتمی می‌گفت معلمان دنبال تسویه‌حساب سیاسی با دولت هستند و می‌خواهند به دولت فشار بیاورند.
** می‌گفتند معلمان گروه فشار هستند؟
اصلاح‌طلبان جایگاه معلمان و مرجعیت آن‌ها را به رسمیت نمی‌شناخت. معلمان تشکیلات مشخص و فراگیری ندارند؛ اما دارای خرد جمعی هستند.
** اما برخی مثل کانون صنفی معلمان ادعا می‌کنند که نماینده معلمان هستند؟
آسیب‌شناسی تشکل‌های صنفی معلمان نشان می‌دهد که هیچ‌کدام از این گروه‌ها؛ حداقل در یک برش 20 ساله فاقد تئوری بوده و طرح مشخصی برای کنش صنفی ندارند.
** هدف این تشکیلات به‌اصطلاح صنفی چیست؟
این‌ها به روی موج هیجانات و مسائل روزمره سوار می‌شوند و فاقد نگاه صنفی هستند؛ به نظر من 20 سال فعالیت برای معلمان هیچ دستاوردی نداشته است. یک گروه خاص و ثابت در میان این جریان است که ادعا می‌کند هزینه سیاسی داده است؛ اما در حل کوچک‌ترین مسئله مربوط به معلمان دستاورد نداشته است.
** این جریان‌های خاص سیاسی با پوشش صنفی سعی می‌کند با ترفندهای مختلف از معلمان سوءاستفاده سیاسی کرده و آن‌ها را به سمت فعالیت‌های رادیکال بکشد؟
فعالیت تشکل‌های صنفی ذیل اصل 27 قانون اساسی هیچ اشکالی نداشته و اتفاقاً دولت باید از آن استقبال کند. بخش گسترده‌ای از معلمان با فعالیت‌های رادیکال زاویه‌دارند.
** اما برخی از اعضای این کانون‌ها و تشکل‌های غیررسمی سعی می‌کنند با انتشار بیانیه در کانال‌های تلگرامی معلمان را به کف خیابان بکشند!
من با تحصن یا اعتصاب معلمان مخالفم و معتقدم اختلافات میان دولت و معلمان نباید به مدرسه کشیده شود؛ زیرا جایگاه معلم تضعیف می‌شود. مطالبات معلمان باید در چهارچوب قانون پیگیری شده و از آن‌سو انتظار است دولت پاسخگو باشد، ما باید به یک مدل گفتگو برسیم؛ معلمان نباید احساس بی‌محلی بکنند؛ این اتفاق باعث می‌شود برخی با فعالیت رادیکال فضا را داغ کنند.
پاسکاری لیدرهای کانون صنفی معلمان با رسانه سازمان سیا و گروهک منافقین
** این افرادی که سعی می‌کنند معلمان را رادیکال کنند؛ چقدر در میان فرهنگیان وزن دارند؟
گرایش‌های مختلف در میان اعضای کانون‌های صنفی وجود دارد. از چپ‌های کمونیست تا افراد مقید به قانون در این کانون‌ها حضور دارند؛ اما وزن رادیکال‌ها بالا نیست.
** کمونیست‌ها یا به‌اصطلاح چپ‌ها سعی می‌کنند صدای معلمان باشند و مطالبات صنفی را رادیکال کنند.
آن‌ها امکانات رسانه‌ای دارند؛ و حرفشان بیشتر شنیده می‌شود. هنر یک تشکل صنفی آن است که از کنش سیاسی دور شده و با کمترین هزینه به اهدافش برسد. فعالیت صنفی محل جنگ گلادیاتورها نیست. تند کردن فضای صنفی معلمان اشتباه است؛ معلم به دنبال دادن هزینه سیاسی نیست. باید به سمتی حرکت کنیم که مطالبات صنفی معلمان قانونی شود، تا زمانی که یک مجموعه صنفی از معلمان متخصص و سرآمد تشکیل نشود؛ رادیکال‌ها تریبون مطالبات معلمان خواهند بود.
حمایت سازمان‌های تروریستی در خارج از کشور از کانون صنفی معلمان
** کانون صنفی معلمان و شورای هماهنگی نماینده معلمان محسوب می‌شود؟ آن‌ها ادعا می‌کنند نبض تحرک معلمان در دست آن‌هاست.
هیچ تشکل و گروهی نمی‌تواند ادعا کند نماینده معلمان است.
** اما آن‌ها به نام معلمان بیانیه می‌دهند وبا رسانه‌های ضدانقلاب گفتگو می‌کنند.
بله؛ هر کس که صدایش را کلفت کرد و در خیابان داد زد که نماینده معلمان نیست، انتخاب نماینده معلمان یک پروسه دارد. نماینده واقعی در مجمعی که وزارت کشور تائید کند انتخاب خواهد شد. اگر آن‌ها می‌خواهند نماینده معلمان باشند باید از یک مسیر شفاف و مشخص پیش برود.
** کانون صنفی معلمان ادعا می‌کند قانونی است.
کانون صنفی آن‌گونه که خود می‌گوید از بخش اصناف پروانه گرفته است؛ من در جریان آخرین تغییرات اعمال‌شده در پروانه آن‌ها نیستم. بعید است آنجا(کانون صنفی) انتخاباتی انجام‌شده باشد؛ این تشکل دچار پیر سالاری شده و به نظر نمی‌رسد قانونی باشد.
اردوکشی خیابانی کانون صنفی معلمان در برابر وزارت کشور
** اگر به بیانیه‌ها و محتوای تولیدشده توسط کانون صنفی معلمان دقت کنیم؛ می‌بینیم که آن‌ها تلاش می‌کنند؛ مطالبات معلمان را منحرف کرده حتی با ادبیات مارکسیستی میان کارگران؛ معلمان؛ دانشجویان؛ زنان و سایر اقشار صنفی یک ارتباط معنادار ایجاد کند. به نظر می‌رسد آن‌ها به دنبال ایجاد یک دیالکتیک باهدف خاص و بالا بردن سطح رادیکالیسم هستند.
اگر فرآیند آموزش شفاف شود؛ عرصه از فرصت‌طلبان و موج‌سواران گرفته خواهد شد. جنس مطالبات معلمان با جنس مطالبات سایر اقشار متفاوت است؛ گروهی که سعی می‌کند مطالبات معلمان و کارگران را کنار هم قرار دهد دنبال ایجاد خط انحراف هستند؛ من بارها در جلسات اعتراض کرده‌ام که معلم سخنگو یا نماینده کارگران نیست.
