آیا جهان زیر آب، ممکن است میزبان حیات فرازمینی باشد؟

فرادید؛ همه ما آرزو می‌کنیم که بتوانیم سیاره (Earth-02) را بیابیم؛ سیاره‌ای به اندازه سیاره خودمان که تقریباً از یک ترکیب شیمیایی مشابه ساخته شده است و در فاصله‌ای مناسب به دور ستاره‌ای شبیه خورشید می‌چرخد ​​تا تمام آب بر سطح آن به صورت مایع باشد.

به گزارش فرادید؛ سیاره (Earth-02) نامزد اصلی میزبانی حیات فرازمینی شبیه به ما (Life 2.0) خواهد بود. حیات از سیاره ما سرچشمه گرفته است، بنابراین اگر می‌خواهیم بدانیم زندگی‌های شبیه به ما در پهنه گیتی چقدر ممکن است وجود داشته باشد،  شرط ما این است که دریابیم جهان‌های شبیه به زمین باید چه اشتراکاتی با زمین داشته باشند.

به نظر می‌رسد که جهان‌های شبیه به زمین نسبتاً کمیاب هستند (یا حداقل تشخیص آن‌ها با روش‌های فعلی ما دشوار است). یک سیاره بسیار رایج‌تر به عنوان «مینی نپتون» شناخته می‌شود، که همانطور که از نامش پیداست نسخه مشابه، اما کمی کوچکتر از سیاره غول پیکر موجود در منظومه شمسی ما است.

شاید فکر کنید که کره‌های سیاره‌های گازیِ غول پیکر آخرین مکان برای جستجوی زندگی هستند، اما خلاقیت و تخیل ستاره شناسان حد و مرزی ندارد. گروهی از دانشمندان اذعان دارند که نوع خاصی از مینی نپتون ممکن است پر از اقیانوس‌های آب مایع و حتی میزبان حیات باشند.

 

به این جهان‌ها، Hycean گفته می‌شود؛ پهنه‌های عظیمی از اقیانوس و هیدروژن. نکته اصلی این است که یک سیاره غول پیکر ممکن است دارای اتمسفر هیدروژنی به اندازه کافی ضخیم (مانند هزار برابر ضخیم‌تر از زمین) باشد که مانند درپوش اجاق گاز تحت فشار عمل می‌کند و آب مایع را روی سطح خود به خوبی نگه دارد و آب مایع میلیارد‌ها سال در آن ذخیره شود.

از آنجا که سیاره‌های غول پیکر تمایل زیادی به داشتن همه چیز دارند، جهان‌های اقیانوس می‌توانند حاوی آب کافی برای غرق شدن کامل خود در اقیانوس کمربندی جهان باشند.

جهان‌های هایکین می‌توانند هر فاصله‌ای از ستاره خود داشته باشند. در فاصله خیلی نزدیک، همه چیز بسیار داغ و در نتیجه بخار می‌شود؛ مانند باتلاق لوئیزیانا. در جهان‌های دورتر از ستاره خود نیز بیشتر شبیه قطب‌های زمین، یخ زده و سرد است. در هر صورت، تا زمانی که آب مایع وجود داشته باشد، امکان زندگی نیز وجود دارد. به عبارتی، تشخیص وجود حیات در سیاره‌های مشابه سیاره زمین، راحت‌تر و منطقی‌تر است.

همه چیز به آن جو غلیظ و وجود اقیانوس‌های آب مایع بر سطح سیارات برمی‌گردد. رصد مستقیم سیارات در حال گردش به دور ستارگان دیگر بسیار دشوار است. در عوض، ما منتظر می‌مانیم تا سیارات از روبروی ستاره اصلی خود عبور کنند و باعث ایجاد یک خورشیدگرفتگی کوچک شوند، این باعث کاهش نور آن ستاره از دید ما می‌شود و در نتیجه ما متوجه حضور یک سیاره در اطراف ستاره‌ای که در حال رصد آن هستیم می‌شویم. در طول رویداد عبور، بخش کوچکی از نور ستاره از جو سیاره بیگانه عبور می‌کند.

همه مواد شیمیایی و مولکول‌ها و عناصر موجود در آن جو، ماهیت نور را تغییر می‌دهد؛ چیزی که ما می‌توانیم از زمین مشاهده کنیم. سپس می‌توانیم به دنبال علائم شیمیایی حیات مانند اکسیژن زیاد یا متان باشیم. از آنجا که جهان Hycean دارای جو‌های بسیار غول پیکر است، ما این شانس را داریم که با تلسکوپ فضایی James Webb که به زودی به فضا پرتاب می‌شود، این اندازه گیری را انجام دهیم.

سال آینده، ممکن است ما از برخی سیارات همسان و دارای اقیانوس‌های آب مایع، سیگنال‌هایی دریافت کنیم.

منبع: Discovery.com