تحریریه زندگی آنلاین : این پژوهش نشان می‌دهد که ابر پیرها با حافظه‌های خارق‌العاده، دارای ویژگی‌های بیولوژیکی منحصربه‌فردی هستند که شامل سلول‌های عصبی سالم‌تر در ناحیه ERC در مغزشان است. یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که چرا برخی از افراد سالمند هنوز در دهه 80 زندگی خود، خاطره‌ها را به شکل شگفت‌انگیزی به یاد دارند. پژوهشگران دریافته‌اند که نورون‌های بزرگ‌تر و سالم‌تری به آن‌ها اجازه می‌دهد ازنظر ذهنی هوشیار و زیرک بمانند. بر اساس یک پژوهش جدید، افراد سالمند سالم که اصطلاحاً "SuperAger" یا "ابر پیر" نامیده می‌شوند، در مغز خود ابر نورون‌هایی دارند که باوجود افزایش سن به یادآوری واضح خاطراتشان کمک می‌کنند. اما چه چیزی این سالمندان را جوان نگه می‌دارد؟ اگرچه این سالمندان سالم یا ابر پیر که اصطلاحی است که توسط مرکز نورولوژی شناختی و بیماری آلزایمر Mesulam Northwestern ابداع‌شده و افراد 80 ساله و بالاتر را توصیف می‌کند، اغلب عادت‌های سالمی را برای تیز نگه‌داشتن ذهن خود در پیش می‌گیرند، اما یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که اعصاب مغز آن‌ها نیز در این قضیه دخیل است. این نورون‌های بزرگ‌تر به آن‌ها اجازه می‌دهند با سرعتی بسیار کند تر از سن واقعی خود پیر شوند. این پژوهش جدید نشان می‌دهد که اعصاب ناحیه‌ای از مغز که مسئول حافظه است، به نام قشر انتورینال (ERC) در این افراد در مقایسه با همسالان خود باقابلیت‌های شناختی متوسط، بسیار بزرگ‌تر است. این مقایسه گروه همسالان شامل سالمندان با شروع زودرس بیماری آلزایمر و افراد 20 تا 30 سال جوان‌تر از آن‌ها بود.
بیشتربخوانید:
اهمیت یافته‌های این پژوهش
پژوهشگران در این پژوهش توانستند دریابند که یک نورونِ در امان مانده از انباشت تائو می‌تواند یکپارچگی ساختاری خود را حفظ کند، به این معنی که می‌تواند سالم و بزرگ بماند. عکس این قضیه نیز درست به نظر می‌رسد. انباشت و گره خوردن تائو می‌تواند منجر به کوچک شدن نورون‌ها شود. این یافته به پژوهشگران اجازه می‌دهد باور کنند که ممکن است به یافتن راهی برای جلوگیری از بیماری آلزایمر و اثرات مخرب آن نزدیک‌تر شده باشند. گفن می‌گوید: بینش قابل‌توجهی که افراد ابر پیر با نورون‌های بزرگ‌تر نسبت به همتایان و حتی افراد جوان‌تر از خود نشان دادند، ممکن است به این معنا باشد که این سلول‌های بزرگ از بدو تولد وجود داشته‌اند و ازنظر ساختاری در طول زندگی‌شان حفظ‌شده‌اند. ما نتیجه می‌گیریم که نورون‌های بزرگ‌تر نشانه‌ای بیولوژیکی از مسیر ابر پیری هستند. پژوهشگران تأکید می‌کنند، این امکان وجود دارد که افراد با این سلول‌های بزرگ‌تر به دنیا بیایند که به آن‌ها اجازه می‌دهد ازنظر ذهنی و شناختی بهتر از همسالان خود باقی بمانند.
بیشتربخوانید:
ابر نورون‌های ابر پیرها
پژوهش دریافتند که نورون‌های این افراد حاوی رگه‌های پروتئین تائو (tau) یا رسوبات غیرعادی پروتئینی نیستند که می‌توانند درون نورون‌ها تجمع کنند و به آن‌ها آسیب برسانند. این پروتئین‌های تائو اغلب نشانه بزرگی از بیماری آلزایمر هستند. پژوهش روی این افراد و یادآوری باورنکردنی خاطرات آن‌ها در دانشکده پزشکی دانشگاه نورث‌وسترن فاینبرگ در شیکاگو انجام شد و "برنامه تحقیقاتی ابر پیری نورث‌وسترن" نام دارد. این پژوهش نشان می‌دهد که ابر پیرها با حافظه‌های خارق‌العاده، دارای ویژگی‌های بیولوژیکی منحصربه‌فردی هستند که شامل سلول‌های عصبی سالم‌تر در ناحیه ERC در مغزشان است. در این مطالعه ذکرشده است که شرکت‌کنندگان مغز خود را برای تحقیق پس از مرگشان، اهدا کرده‌اند. "تامار گفن"، نویسنده اصلی این مطالعه و استادیار روان‌پزشکی و علوم رفتاری در دانشکده پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورث وسترن می‌گوید: برای درک اینکه چگونه و چرا ممکن است افراد در برابر ابتلا به بیماری آلزایمر مقاوم باشند، مهم است که مغز ابر پیرها پس از مرگ از نزدیک بررسی شود تا دریابیم که چه چیزی مغز آن‌ها را منحصربه‌فرد می‌کند و چگونه می‌توانیم از ویژگی‌های بیولوژیکی آن‌ها برای کمک به سالمندان برای جلوگیری از بیماری آلزایمر استفاده کنیم؟ دانشمندان برای این پژوهش، مغز شش فرد ابر پیر، هفت فرد مسن که ازنظر شناختی متوسط هستند، شش فرد جوان و پنج فرد مبتلابه مراحل اولیه آلزایمر را بررسی کردند. سپس اندازه سلول‌های عصبی را در ناحیه ERC مغز آن‌ها اندازه‌گیری کردند و به دنبال وجود گره‌ها و انباشت‌های تائو در قشر مغز آن‌ها بودند. آن‌ها توانستند متوجه شوند که مغز ابر پیرها حاوی انباشت پروتئین تائو که موجب بروز آلزایمر می‌شود، نیست.
بیشتربخوانید:
مطالعه‌ای که می‌تواند از بروز بیماری آلزایمر در آینده جلوگیری کند
این پژوهش در حل معمای علت بیماری آلزایمر نوید بزرگی را نشان می‌دهد. این مطالعه به پژوهشگران اجازه می‌دهد تا عوامل اولیه آلزایمر را شناسایی کنند و گام‌هایی را در جهت ایجاد یک روش درمانی مؤثر و شاید حتی یک درمان و معالجه کارآمد بردارند. اما امید واقعی، پیشگیری کلی از این بیماری و فهمیدن این است که چگونه ابر پیرها در وهله اول به آلزایمر مبتلا نمی‌شوند و چگونه می‌توان از شکل‌گیری آن جلوگیری کرد. ویژگی‌های شیمیایی، متابولیکی یا ژنتیکی این سلول‌ها چیست که آن‌ها را انعطاف‌پذیر می‌کند؟ هنگامی‌که به این سؤال پاسخ داده شود، می‌توان از آن برای ریشه‌کن کردن بیماری ناتوان‌کننده و پیش‌رونده آلزایمر استفاده کرد. نتایج این پژوهش جدید در مجله The Journal of Neuroscience منتشرشده است.
بیشتربخوانید:
