عصر ایران - فلفل چیلی نوعی فلفل تند و خوش طعم است که در طبخ بسیاری از غذاهای محبوب در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد. این دسته از فلفل ها متعلق به جنس Capsicum هستند که شامل فلفل دلمه ای، هالاپینو و هابانرو می شود.
بر اساس مقاله ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، کپسایسین، ترکیب فعال زیستی اصلی در فلفل چیلی، به واسطه فواید سلامتی امیدوار کننده به ویژه برای سیستم قلب و عروق ارزش بالایی دارد. شواهد نشان می دهند که این ترکیب پتانسیل قابل ملاحظه ای برای مدیریت چاقی، دیابت و بیماری های قلبی عروقی دارد.
با این حال، چندین مطالعه مشاهده ای در مقیاس بزرگ، از جمله یک مطالعه جامع انجام شده در مناطق روستایی چین، ارتباط معنی داری را میان دفعات مصرف غذاهای تند و چاقی نشان داده اند.
چنین مطالعاتی این سوال را در ذهن مخاطب ایجاد می کنند: مصرف فلفل چیلی خطر چاقی را کاهش می دهد یا افزایش؟
به منظور بررسی دقیق تر ابعاد پنهان این موضوع، مطالعه ای که در مجله Frontiers in Nutrition منتشر شد، رابطه بین مصرف فلفل چیلی و خطر چاقی را در آمریکایی ها بررسی کرد. مشابه سایر مطالعات مشاهده ای، در مطالعه جدید نیز مشخص شد که مصرف مکرر فلفل چیلی با شاخص توده بدنی (BMI) بالاتر و خطر چاقی، به ویژه در زنان و بزرگسالان بالای 60 سال مرتبط است. با وجود یافته های متناقض در مورد نقش فلفل چیلی در چاقی تا به امروز، متخصصین توضیحات بالقوه ای را برای نتایج ضد و نقیض ارائه داده اند.
ارتباط میان مصرف فلفل چیلی و خطر چاقی
این مطالعه داده های 6138 بزرگسال آمریکایی 20 ساله و بالاتر را با استفاده از نظرسنجی ملی سلامت و تغذیه این کشور (NHANES) بین سال های 2003 تا 2006 مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.
محققان افراد باردار و کسانی را که داده های ناقص یا نامعتبر در مورد مصرف فلفل تند، BMI و کل کالری دریافتی داشتند، حذف کردند.
شرکت کنندگان عوامل جمعیت شناختی و سبک زندگی مانند سن، جنس، تحصیلات، درآمد خانواده، وضعیت استعمال سیگار، مصرف الکل، فعالیت بدنی و شرایط سلامتی مانند دیابت و فشار خون را به صورت خود گزارشی اعلام کردند. تقریبا 51 درصد از شرکت کنندگان زن بودند و بیش از 34 درصد بر اساس وضعیت BMI خود دچار چاقی بودند.
با استفاده از پرسشنامه فرکانس غذا، نظرسنجی های NHANES فراوانی مصرف فلفل را طی 12 ماه گذشته ارزیابی کردند.
محققان بر اساس خوداظهاری ها، شرکت کنندگان را به 3 گروه تقسیم کردند:
- عدم مصرف فلفل چیلی: صفر بار در ماه (17 درصد)
- مصرف گهگاه فلفل چیلی: کمتر از یک بار در هفته (74 درصد)
- مصرف مکرر فلفل چیلی: حداقل یک بار در هفته (9 درصد)
سیستم NHANES همچنین با جمع آوری داده های رژیم غذایی طی حداقل 2 روز غیر متوالی و محاسبه میانگین کل کالری دریافتی، پروتئین، کربوهیدرات، چربی، قند و فیبر، میزان معمول مصرف مواد مغذی توسط شرکت کنندگان را تخمین زد.
پس از دسته بندی داده های حاصل از نظرسنجی ها، محققان مجموعه ای از تحلیل های آماری را با پیروی از دستورالعمل های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا (CDC) انجام دادند. هدف آنها بررسی رابطه بین مصرف فلفل چیلی و شیوع چاقی در میان جمعیت عمومی بزرگسالان در آمریکا بود.
مصرف مکرر فلفل چیلی با افزایش نرخ چاقی در ارتباط است
این مطالعه تفاوت های قابل توجهی را در عوامل جمعیت شناختی و سبک زندگی و همچنین خطر چاقی میان سه گروه مصرف کننده فلفل چیلی مشخص کرد.
هرچند میانگین BMI بین گروه ها مشابه بود (حدود 28.3 تا 29.0)، مشخص شد که فراوانی مصرف فلفل چیلی با خطر بیشتر چاقی مرتبط است.
حدود 30 درصد از افرادی که به ندرت فلفل چیلی می خوردند به چاقی مبتلا بودند، در مقایسه با تقریبا 35 درصد از مصرف کنندگان گهگاه و نزدیک به 38 درصد از مصرف کنندگان مکرر.
تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که به طور متوسط، افرادی که مکررا فلفل چیلی مصرف می کنند، BMI آنها 0.71 واحد بالاتر از افراد غیر مصرف کننده است.
بررسی های کاملا تنظیم شده محققان همچنین نشان دادند که گروهی که بیشترین مصرف فلفل را داشتند، 55 درصد بیشتر از افراد غیر مصرف کننده در معرض خطر چاقی قرار داشتند.
از بین همه عوامل جمعیت شناختی و سبک زندگی، تنها جنسیت به طور قابل توجهی بر نحوه تاثیر مصرف فلفل قرمز بر BMI اثرگذار بود. علاوه بر این، اثرات مصرف فلفل چیلی بر خطر چاقی در بین بانوان و افراد 60 سال به بالا بارزتر بود.
با این حال، مطالعه مورد نظر نوعی پژوهش مشاهده ای بود، بنابراین محققان نتوانستند یک ارتباط علت و معلولی مشخص را میان دفعات مصرف فلفل چیلی و خطر چاقی ایجاد کنند.
غذاهای تند چگونه می توانند باعث افزایش وزن شوند؟
کپسایسین موجود در فلفل چیلی به دلیل اثرات بالقوه ضد چاقی خود به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است.
بسیاری از مطالعات نشان می دهند که این ماده به کاهش وزن کمک می کند! چنین یافته هایی با نتایج مطالعه حاضر و چندین مطالعه مشاهده ای دیگر در مقیاس بزرگ که مصرف بیشتر فلفل چیلی را با افزایش خطر چاقی مرتبط می دانند، در تضاد است.
دکتر توماس ام. هالند، از بخش بیماری های گوارشی و تغذیه دانشگاه راش آمریکا که در مطالعه مذکور شرکت نداشت، توضیح می دهد: فلفل چیلی به عنوان یک غذای مستقل بسیار مغذی و حاوی فلاونوئیدها، کاروتنوئیدها، ویتامین های C، A، B6 و آهن است.
مواد مغذی، فلاونوئیدها و سایر ترکیبات مانند کپسایسین موجود در فلفل چیلی می توانند به کاهش وزن کمک کنند. کپسایسین اکسیداسیون لیپیدها را افزایش داده، فعال شدن چربی قهوه ای را بهبود می بخشد (که منتج به سوزاندن انرژی بیشتر می شود)، احساس سیری را افزایش داده و تنوع میکروبیوتای روده را بالا می برد. اما اینها همگی در حالتی است که در مورد مصرف فلفل چیلی به تنهایی صحبت کنیم!
کیران کمپبل متخصص و مشاور تغذیه ثبت شده اضافه می کند که فلفل چیلی دارای خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی است و به طور بالقوه به جلوگیری از التهاب مرتبط با چاقی کمک می کند. وی گفت: «از آنجایی که ممکن است چاقی و التهاب مزمن با شدت پایین با یکدیگر مرتبط باشند، افزودن فلفل چیلی به یک رژیم غذایی سالم می تواند به بهبود یا پیشگیری از چاقی کمک کند.»
به گفته هالند، هر دو عامل مستقیم و غیرمستقیم بر نتایج تحقیق حاضر تاثیر داشته اند و در این میان شاید حتی عوامل غیرمستقیم اثرگذاری بیشتری داشته اند. به طور خاص، فلفل چیلی اغلب با غذاهای پرچرب و پرکالری مصرف می شود، به این معنی که مصرف بیشتر فلفل چیلی با مصرف بیشتر مواد غذایی پرکالری مرتبط است.
به زبان ساده، اگر کالری مصرفی ما از کالری که می سوزانیم بیشتر باشد، همین موضوع منجر به افزایش وزنمان می شود. هالند همچنین تاکید کرد که در این مطالعه با وجود داده های کامل موجود، کیفیت رژیم غذایی نادیده گرفته شده است و تنها به یک سوال در خصوص مصرف فلفل چیلی یا عدم مصرف، بدون در نظر گرفتن نوع فلفل، تندی، اندازه سروینگ یا غذای همراه بسنده شد که همین عوامل تفسیر نتایج مطالعه را دشوار می کنند.
