به گزارش ایمنا، پوریا عادلی با بیان اینکه مننژیوما یکی از تومورهای اولیه سیستم عصبی مرکزی است، اظهار کرد: به طور معمول مننژیوما بسیار آهسته رشد می‌کند و علائم آن نیز که شامل تاری دید، مشکلات گفتاری، ضعف در بازوها یا پاها، سردرد و تشنج است، به تدریج بروز خواهد کرد.
وی با اشاره به اینکه مننژیوما قبل از آغاز علائم به ندرت تشخیص داده می‌شود، افزود: انجام اسکن مغزی شامل ام‌آرآی یا سی‌تی اسکن به پزشک کمک می‌کند تا مننژیوما را پیدا و اندازه آن را تعیین کند و جراح برای مشخص کردن خوش‌خیم یا بدخیم بودن آن، قسمتی یا تمام تومور را برمی‌دارد.
عضو هیئت مدیره انجمن علمی رادیوانکولوژی ایران تصریح کرد: پس از تشخیص مننژیوما، اسکن مغز به صورت منظم انجام خواهد شد تا مشخص شود که تومور در حال رشد است یا خیر؛ در صورتی که تومور باعث ایجاد مشکل یا علائم آن آغاز شود، ممکن است عمل جراحی ضروری باشد.
عادلی با بیان اینکه در صورت نیاز به عمل جراحی به طور معمول کرانیوتومی انجام خواهد شد، ادامه داد: این عمل شامل برداشتن یک تکه استخوان از جمجمه است و این جراحی برای پزشک شرایطی فراهم می‌کند که به قسمت آسیب دیده مغز دست یابد و پس از انجام عمل جراحی، استخوانی که در ابتدا برداشته شده است، جایگزین می‌شود.
وی با اشاره به اینکه میزان دسترس‌پذیری به مننژیوما بسته به محل قرارگیری آن متفاوت خواهد بود، گفت: در صورتی که با جراحی، پزشک به مننژیوما دسترسی پیدا نکند، ممکن است از پرتودرمانی برای کوچک کردن تومور یا جلوگیری از بزرگ‌تر شدن آن استفاده شود.
عضو هیئت مدیره انجمن علمی رادیوانکولوژی ایران با بیان اینکه در صورت وجود تومور بدخیم، از تشعشع نیز می‌توان برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده کرد، خاطرنشان کرد: در صورتی که برای این بیماران امکان انجام جراحی و رادیوتراپی فراهم نباشد، ممکن است پزشک از روش‌های مختلفی مانند استفاده از انواع داروهای ایمنی‌درمانی و هدف‌درمانی استفاده کند.
