دنینگ می‌گوید: «از نظر تعداد، در هر بالش با میلیاردها یا تریلیون‌ها ذره‌ی قارچی سروکار داریم.» به گفته‌ی دنینگ، دلیل وجود قارچ‌ها، تعریق سر است. همچنین، هیره‌های خانگی در رختخواب‌های همه‌ی ما حضور دارند و فضولات آن‌ها، غذای قارچ‌ها است. البته، بالش زیر سر نیز هر شب گرم می‌شود، چون سر ما روی آن قرار می‌گیرد. بنابراین، رطوبت، غذا و گرما تأمین می‌شود.
بیشتر ما بالش‌هایمان را به‌ندرت می‌شوییم، بنابراین قارچ‌ها در حالتی نسبتاً آرام باقی می‌مانند و می‌توانند برای سال‌ها زندگی کنند. تنها زمانی شرایط آن‌ها مختل می‌شود که بالش‌ها را پف می‌دهیم و این عمل نیز می‌تواند هاگ‌های قارچی را در فضای اتاق‌خواب منتشر کند. حتی اگر بالش‌ها را بشوییم، قارچ‌ها تا دمای 50 درجه سانتی‌گراد زنده می‌مانند و در هر صورت، شستن بالش‌ها ممکن است آن‌ها را مرطوب‌تر کند و رشد قارچ‌ها را نیز افزایش دهد.
با توجه به زمانی که افراد برای خوابیدن صرف می‌کنند و نزدیکی بالش به دهان، یافته‌های محققان برای بیماران مبتلا به بیماری‌های تنفسی، به‌ویژه آسم و سینوزیت، اهمیت ویژه‌ای دارد. نیمی از افرادی که دچار آسم شدید هستند، به آسپرژیلوس فومیگاتوس حساسیت دارند. قرارگیری در معرض این قارچ، باعث ایجاد بیماری‌های مزمن ریوی در افرادی می‌شود که از بیماری سل یا بیماری‌های ریوی مرتبط با مصرف سیگار رنج می‌برند.
به گفته‌ی دنینگ، 99٫9 درصد افراد با سیستم ایمنی سالم می‌توانند به‌راحتی از پس استنشاق هاگ‌های قارچ آسپرژیلوس فومیگاتوس بر بیایند. اما در افراد دارای نقص ایمنی، این قارچ می‌تواند از سد سیستم دفاعی ضعیف میزبان بگذرد و باعث ایجاد عفونت‌های خطرناک شود.
دنینگ می‌گوید: «اگر به سرطان خون مبتلا هستید یا پیوند عضو داشته‌اید، یا حتی اگر به دلیل ابتلا به کووید یا آنفلوانزا در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شده‌اید، وضعیتی را تجربه می‌کنید که تهاجم قارچی آسپرژیلوس نامیده می‌شود؛ یعنی زمانی که قارچ به ریه‌ها نفوذ و بافت آن‌ها را تخریب می‌کنند.»
فرد سالم باید هر دو سال یک بار بالش خود را عوض کند
پس اگر شستن بالش‌ها کمکی نمی‌کند، چه کاری از دست ما بر می‌آید؟ به گفته‌ی دنینگ، اگر به آسم، بیماری ریوی یا سینوزیت مبتلا نیستید، باید هر دو سال یک بار بالش خود را عوض کنید. اما افرادی که از چنین مشکلاتی رنج می‌برند، باید هر سه تا شش ماه یک بار، بالش جدیدی تهیه کنند.
در همین حال، وقتی نوبت به شستن روکش‌های رختخواب می‌رسد، بیشتر متخصصان توصیه می‌کنند که این کار را به‌صورت هفتگی انجام دهید. علاوه بر شستن ملافه‌ها، اتوکردن آن‌ها نیز می‌تواند تعداد باکتری‌های موجود در ملحفه‌ها را کاهش دهد.
دنینگ می‌گوید: «در صورتی که وقت کافی دارید، می‌توانید تمام ملحفه‌هایتان را با دقت اتو کنید، اما باکتری‌ها در بدن همه‌ی ما وجود دارند، بنابراین برای فرد سالم واقعاً اهمیت زیادی ندارد.»
دنینگ می‌افزاید: «اما اگر شخص بیمار و آسیب‌پذیر است، این موضوع ممکن است اهمیت بیشتری پیدا کند و اگر فرزندی دارید که تخت را خیس می‌کند، باید در مورد شست‌وشو در دمای بالا، سخت‌گیرانه‌تر عمل کنید.»
خوابیدن حیوان خانگی در تخت نیز تعداد باکتری‌ها و قارچ‌های رختخواب‌ها را افزایش می‌دهد. همچنین، دوش نگرفتن پیش از خواب، خوابیدن روی تخت با جوراب‌های کثیف یا خوابیدن با آرایش صورت یا لوسیون روی پوست نیز به همین ترتیب، وضعیت را بدتر می‌کنند. البته، فقط در صورتی که میل‌کردن صبحانه یا میان‌وعده‌ی نیمه‌شبانه در تخت را در نظر نگیریم.
دنینگ می‌گوید: «نمی‌گویم هیچ‌کس نباید در تخت غذا بخورد، اما گمان می‌کنم اگر این کار را انجام می‌دهید، شستن ملافه‌ها به‌صورت منظم، دارای اهمیت بسیاری است و باید بگویم که به نظر من، یک بار شستشو در هفته ممکن است کافی نباشد.»
