قهوه را چه ساعتی بنوشیم تا خطر مرگ زودرس و بیماری قلبی کاهش یابد؟

محققان نتایج تحقیقی را روز سه‌شنبه در مجله قلب اروپا منتشر کردند که داده‌های رژیم غذایی و سلامتی 40 هزار و 725 داوطلب بزرگسال بالای 18 سال را در فاصله سال‌های 1999تا 2018 مورد مطالعه قرار داده است.

به گزارش یورونیوز، در رژیم غذایی شرکت کنندگان در این مطالعه هم قهوه بدون کافئین و هم قهوه کافئین‌دار گنجانده شد و زمان‌بندی مصرف قهوه نیز در سه دوره صبح (از ساعت 4 تا 11:59)، بعد از ظهر (از 12 تا 4:59) و عصر وشب (از 5 تا 3:59 بامداد) طبقه‌بندی شد.

در پایان این دوره مطالعاتی، چهار هزار و 295 مورد مرگ به هر علتی، هزار و 268 مورد ابتلا به بیماری قلبی عروقی و 934 مورد ابتلا به سرطان ثبت شد.

در مقایسه با افرادی که قهوه نمی‌نوشیدند، افرادی که به نوشیدن قهوه فقط در صبح عادت داشتند، 16 درصد کمتر از سایرین با خطر مرگ زودرس مواجه شدند. خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی نیز برای آنها 31 درصد کاهش یافت. اما کسانی که تمایل به نوشیدن قهوه در طول روز داشتند، با کاهش خطر مرگ و ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی مواجه نشدند.

نویسندگان این مطالعه یادآوری کردند که نتیجه مثبت ثبت شده برای کسانی که قهوه صبحگاهی می‌نوشند، به کافئین‌دار یا بدون کافئین بودن قهوه ارتباطی نداشته است.

نتیجه این مطالعه نشان می‌دهد که مصرف قهوه در بعدازظهر یا عصر ممکن است ریتم شبانه روزی و سطح هورمون‌هایی مانند ملاتونین را مختل کند. سطوح پایین ملاتونین با سطوح بالاتر فشار خون و استرس اکسیداتیو و خطر بیشتر بروز بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است.

قهوه همچنین حاوی آنتی اکسیدان‌هایی است که با خنثی کردن رادیکال‌های آزاد که ممکن است خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش دهد، التهاب را در بدن کاهش می‌دهد.

به گفته نویسندگان نتایج این مطالعه، برخی از نشانگرهای التهابی در خون معمولاً در صبح بالاترین میزان را دارند و به همین دلیل اثر ضد التهابی الگوی مصرف قهوه متمرکز بر صبح ممکن است مفیدتر از الگوی متمرکز بر نوشیدن قهوه در بعدازظهر و عصر باشد.

با این حال، برخی کارشناسان یادآوری کردند که این مطالعه می‌تواند دارای کاستی‌ها و سوگیرهایی باشد. مثلا شاید الگوی نوشیدن قهوه صبحگاهی نشان‌دهنده یک سبک زندگی سالم است باشد. چون ممکن است افرادی که قهوه صبحگاهی می‌نوشند، تمایل بیشتری به ورزش و خوردن غذاهای غیرفرآوری شده داشته باشند.

علاوه بر این، اطلاعات ژنتیکی مشارکت کنندگان در این مطالعه در دسترس نبوده، بنابراین نویسندگان نتایج این مطالعه قادر به بررسی اثر احتمالی نرخ متابولیسم کافئین بر پایه تفاوت‌های ژنتیکی نبودند.