البته اتحاد ویگانگی و وحدت کلمه، شرط اصلی است؛ چه از لحاظ ملیتی یعنی برداشتن این ناسیونالیسمها و ملت گراییها، عرب و عجم و ترک و فارس و بقیه ی این قومیتها و ملیتها در سطح جهان اسلام چه از لحاظ مذهبی، که شیعه و سنی و فرق گوناگون اهل تسنن و شیعه، باید اختلافات را کنار بگذارند و با هماهنگی و با تکیه بر نقاط مشترک، آن خواست معنوی را تأمین کنند . البته اشکالی ندارد که نقاط مختلف فیه هم باشد . هر دوگانگی و اختلافی، به معنای دعوا که نیست . یکی از یک فقه و دیگری از فقه دیگر، یکی از یک مذاق کلامی و دیگری از یک مذاق دیگر تبعیت می کند . امروز که دیگر روزی نیست که مذاقهای کلامی، مثل جنگهای اشاعره و معتزله در دوران خلافت بنی عباس یا بقیه ی جنگهای فرقه یی و مسلکی در اسلام، یا شیعه و سنی و یا مذاقهای کلامی گوناگون، باز به جان هم بیفتند . باید هم در محدوده های بزرگ و هم در محدوده های کوچکتر داخل کشور، داخل استانها، داخل شهرها با هم یکی باشند .
وحدت کلمه، چیز بسیار مهمی است که بحمدالله امروز هم به کوری چشم دشمن هست . هروقت هم که ما به وحدت کلمه توصیه می کنیم، فورا این تبلیغاتچیهای خارجی می گویند باز دعوا و اختلافی وجود دارد و به همین خاطر فلانی به وحدت کلمه توصیه کرده است! اصلا نمی توانند درک کنند و بفهمند که وضع ما چه طوری است؛ اختلافاتی که هست، چه طور اختلافاتی است . بر همان چیزی که بین خود اهل دنیا وجود دارد یعنی اختلافات و جنگ قدرتها و کشمکشهایی که با همدیگر دارند حمل می کنند . نمی دانند که در این جا بحمدالله آن خبرها نیست . هماهنگی و مهربانی و تفاهم، باید هرچه بیشتر بشود . امیدواریم که خداوند ان شاءالله این توفیق را به همه ی ما عنایت کند .
