وی مرجعی نامدار و فقیهی بزرگ بود، شهرت او در زمان آیت الله بروجردی هم فراگیر بود و بسیاری از شیعیان عراق و لبنان از مقلدین ایشان بودند اما بعد از فوت آیت الله بروجردی مرجعیت ایشان عمومی تر شد. گرچه در کنار ایشان آیت الله شاهرودی هم مرجع بسیاری از مردم بودند اما می توان سالهای 1380 تا 1390 را سالهای مرجعیت آیت الله حکیم دانست. احاطه او بر علم فقه از کتاب گرانقدرش «مستمسک عروة الوثقی » به خوبی نمایان است. مرحوم آیت الله حکیم با تالیف این کتاب بزرگترین خدمت را به حوزه های علمیه نمود. زیرا این کتاب از جهت ترتیب و تنظیم مباحث و شیوه استدلال نخستین تالیفی است که بدین صورت به جامعه علم و فقه عرضه شده است و همین ویژگی ها توجه و استقبال بیش از حد فضلا و دانشمندان را به آن برانگیخته است.
وی در سال 1390 هجری قمری در نجف اشرف وفات یافت.
