متن:
«فلما اختار اللّه لنبیه [صلی اللّه علیه و آله ] دار انبیائه و ماؤی اصفیائه، ظهر فیکم حسیکة النفاق، و سمل جلباب الدین، و نطق کاظم الغاوین و نبغ خامل الاقلین و هدر فنیق المبطلین، فخطر فی عرصاتکم، و اطلع الشیطان رأسه من مغرزه، هاتفا بکم، فالفاکم لدعوته مستجیبین ،و للغرة فیه ملاحظین، ثم استنهضکم فوجدکم خفافاً و احمشکم فالفاکم غضاباً، فوسمتم غیر ابلکم، و اوردتم غیر شربکم، هذا و العهد قریب، و الکلم رحیب، و الجرح لما یندمل، و الرسول لما یقبر، ابتداراً زعمتم خوف الفتنة،
«الا فی الفتنة سقطوا و ان جهنم لمحیطة بالکافرین» فهیهات منکم؟ و کیف بکم؟ و انی تؤفکون؟ و کتاب اللّه بین اظهرکم امروره زاهرة [ظاهرة] و اعلامه باهرة، و زواجره لایحة، و او امره واضحة، قد خلفتموه و راء ظهورکم ارغبة عنه تریدون؟ ام بغیره تحکمون؟ بئس للظالمین بدلا.
«و من یتبع غیر الاسلام دیناً فلن یقبل منه و هو فی الاخرة من الخاسرین»
ترجمه:
اما هنگامی که خداوند سرای پیامبران را برای پیامبرش برگزید، و جایگاه برگزیدگانش را منزلگاه او ساخت، ناگهان کینه های درونی و آثار نفاق در میان شما ظاهر گشت، و پرده دین کنار رفت، و گمراهان به صدا درآمدند، و گمنامان فراموش شده سربلند کردند، نعره های باطل برخاست و در صحنه اجتماع شمابه حرکت در آمدند.
شیطان سرش را از مخفیگاه خود بیرون کرد و شما را به سوی خود دعوت کرد، وشما را آماده پذیرش دعوتش یافت و منتظر فریبش!
سپس شما را دعوت به قیام کرد و سبکبار برای حرک یافت! شعله های خشم و انتقام را در دلهای شما بر افروخت، و آثار غضب در شما نمایان گشت.
و همین امر سبب شد بر غیر شتر خود علامت نهید، و در غیر آبشخور خود وارد شوید، - و به سراغ چیزی رفتید که از آن شما نبود و در آن حقی نداشتید و سرانجام به غصب حکومت پرداختید-.
در حالی که هنوز چیزی از رحلت پیامبر نگذشته بود، زخمهای مصیبت ما وسیع و جراحات قلبی ما التیام نیافته، و حتی هنوز پیامبر(ص) به خاک سپرده نشده بود.
بهانه شما این بود که «می ترسیم فتنه ای برپا شود!»
و چه فتنه ای از این بالاتر که در آن افتادید؟ و همانا دوزخ به کافران احاطه دارد.
چه دور است این کارها از شما!
راستی چه می کنید؟ و به کجا می روید؟
با اینکه کتاب خدا قرآن در میان شماست، همه چیزش پرنور نشانه هایش درخشنده، نواهیش آشکار، اوامرش واضح، اما شما آن را پشت سر افکنده اید!.
آیا از آن روی برتافته اید؟ یا به غیر آن حکم می کنید آه که سمتکاران جانشین بدی را برای قرآن برگزیدند.
و هرکسی آئینی غیر از اسلام را انتخاب کند از او پذیرفته نخواهد شد و در آخرت از زیانکاران است.
تفسیر:
1- حرکتهای مشکوک و خطوط انحرافی
بانوی اسلام(س) در این بخش از سخنان به بازماندگان احزاب جاهلی و منافقین اشاره می کند که در زمان حیات پیامبر(ص) عرصه بر آن ها تنگ شده بود و سر در لاکهای خود فرو برده، و در لانه های خود خزیده بودند.
اما ناگهان این حشرات الارض با مرگ پیامبر خدا(ص) از لانه ها سر برآوردند، و خفاشانی که در برابر مهر فروزنده وجود پیامبر(ص) تاب خودنمائی نداشتند بازیگران میدان شدند!، و حرکتهای مشکوک آغاز شد و خطوط انحرافی آشکار گشت و بازیگران سیاسی وارد معرکه شدند!
2- گروهی به دعوت شیطان لبیک گفتند!
انده عمیق دختر پیامبر(ص) از اینجا شروع می شود که چگونه جمعیت کثیری به دعوت شیطان لبیک گفتند، و به آوای شوم جغدها به حرکت در آمدند، آلت دست منافقان کور دل، و حزب شیطان شدند، و با اینکه هنوز آب کفن پیامبر(ص) نخشکیده بود و صدای اذان مؤذنش در گوش و بانگ تکبیرش در دلها طنین افکن بود، حرکتهای ارتجاعی آغاز شد.
غیر از ساده لوحان و بیمار دلان، گروه دیگری به عنوان اینکه می ترسیم اگر سخنی بگوئیم اختلاف و نفاقی روی دهد، مهر سکوت بر لب زدند، و تماشاگر صحنه شدند، و یا با آن هماهنگی کردند، تا اختلافی بروز نکند در حالی که این خود بزرگترین اختلاف و انحراف بود!
3- پناه به قرآن برید
فاطمه(س) این منادی الهی سپس بر آن ها بانگ می زند که کجا هستید؟ و به کجا می روید ای راه گم کرده ها؟ گوئی سخن پدرش پیامبر(ص) را به خاطر می آورد که:
«اذا التبست علیکم الفتن کقطع اللیل المظلم فعلیکم بالقرآن فمن جعله امامه قاده الی الجنة و من ترکه خلفه ساقه الی النار!»
«هنگامی که فتنه های همچون پرده های شب ظلمانی به شما روی آورد باید به سایه قرآن پناه برید آن کس که قرآن را پیش روی خود دهد- و از آن پیروی کند- به بهشتش رهبری کند، و آن که آن را پشت سر افکنده به دوزخش می راند»
بر آن ها فریاد می زند که قرآن را رها نکنید، اوامر و نواهی آن روشن است، و دستورهائی را که برای مسأله خلافت بعد از پیامبر(ص) داده آشکار است، پیش بینی لازم را برای بعد از رحلتش کرده، و چیزی در پرده ابهام باقی نگذارده است.
4- هشدار به اصحاب و یاران پیامبر(ص)
بانوی اسلام(س) این فریادگر زمان، به آن ها هشدار می دهد که اگر یادگار بزرگ پیامبر(ص) «قرآن» را رها کنید، و دست به دامان غیر آن بزنید، و افکار ناتوان خود را بر تعلیمات اسلام مقدم بدارید، و به بهانه مصلحت اندیشی ها یا جلوگیری از فتنه ها خود را حاکم بر قرآن بدانید، نه محکوم فرمان آن، زیان بزرگی دامان شما را خواهد گرفت.
آتش فتنه در جامعه شما هرگز خاموش نخواهد شد، و از آنچه می ترسید در آن واقع می شوید، روح اسلام از میان شما رخت بر می بندد و جز قشری بی مغز، و ظاهری بی محتوا چیزی باقی نخواهد ماند.
1. قرآن کریم، سوره توبه، آیه .49
2. قرآن کریم، سوره آل عمران، آیه .85