در میان عباداتی که در اسلام واجب گردیده است، بدون تردید ارزش و اهمیت نماز از همه بیشتر است . شکل فارسی واژه نماز از لفظ پهلوی نماک گرفته شده که به معنی خم شدن و تعظیم کردن است و به تدریج در معنای «صلاة » یعنی نماز مسلمانان استفاده شده است . پس از اشاره ای اجمالی به معنای لغوی و ریشه یابی واژه نماز و صلاة و همچنین نگاهی به کاربردهای قرآنی لفظ صلاة، نویسنده دو پرسش مطرح می کند:
1 . وجوب نماز قبل از اسلام در آیین های آسمانی دیگر
2 . کیفیت نماز در آن ادیان و تفاوت آن با نماز مسلمانان .
نویسنده در پاسخ به پرسش نخست با استفاده از آیات قرآن وجود نماز در ادیان دیگر را ثابت می کند چرا که بهترین وسیله برای نزدیکی به خداوند است . در پاسخ به پرسش دوم نیز با تکیه بر آیات قرآن مشخص می شود که برای مثال نماز دیگر ادیان، رکوع نداشته است و یا فاقد حمد و سوره بوده است چرا که هنوز قرآن نازل نشده بود و یا سلام تشهد که مخصوص مسلمانان است . همچنین جهت قبله نیز در دیگر ادیان با قبله در اسلام متفاوت بوده است .
نویسنده در ادامه به کیفیت نماز در اسلام و روند واجب شدن آن از طرف خداوند متعال می پردازد . دستور خداوند در شب معراج که امت پیامبر صلی الله علیه و آله هر شبانه روز در پنج وعده نماز بخوانند از مسلمات تاریخ اسلام است و مطابق بیان نورانی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در شب معراج تمام انبیاء الاهی به امر خداوند به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله اقتدا کردند و اولین اذان گفته شد و نماز اقامه گردید . همچنین ترتیب ذکرهای نماز و افعال آن و کیفیت وضو در همین شب به پیامبر صلی الله علیه و آله آموخته شد . البته ابتدا پنجاه نماز تشریع گردید، ولی با درخواست نبی اکرم صلی الله علیه و آله به پنج نماز یومیه تبدیل شد و خداوند فرمود که در همین پنج نماز اجر پنجاه نماز را قرار خواهد دهد . تعداد رکعات نیز ابتدا ده رکعت بود و بعد از تولد امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام، پیامبر صلی الله علیه و آله هفت رکعت بر آن افزود و خداوند این عمل را امضا فرمود:
افزوده شدن قنوت نیز در سال چهارم هجری پس از واقعه بئر معونه (که در آن چهل نفر از رجال علمی اسلام که حافظ قرآن و احکام بودند، به شهادت رسیدند) اتفاق افتاد . ناراحتی پیامبر از این حادثه به اندازه ای بود که تا یک ماه در قنوت نماز صبح بر قاتلان آنها با اسم و رسم نفرین می کرد و این آغاز قنوت بود»
