32 - ترجمه نهج البلاغه به زبان کجراتی
مترجم: سید سرور حسن ابن سید معجز حسین رضوی هندی امروهوی مرادآبادی(1326 - 1376) و قبلا گفتیم وی نهج البلاغه را به زبان فرانسه نیز ترجمه کرده است و شرح حالش درکتاب «تذکرة علمای امامیه پاکستان » ص 383 آمده است.
33 - ترجمه نهج البلاغه به زبان کجراتی
مترجم: مولوی غلام علی بن اسماعیل هندی بهاونکری(1283 - 367ه) جلد اول آن در 200 صفحه چاپ شده است. (1) و مکرر تجدید چاپ شده تا آنکه چاپ هشتم آن در سال 1983م. در لاهور انجام گرفته است. (2)
34 - ترجمه نهج البلاغه به زبان سند
مترجم: لعلی محمدو، راهوسندی. و در سال 1975م. در کراچی چاپ شده است.
35 - ترجمه نهج البلاغه به زبان سند به شعر و نظم
مترجم: حافظ میر محمد حسن علی خان بن میر محمد نصیر خان حیدرآبادی، حیدرآباد سند(1240 - 1324ه) مترجم قرآن را در ده سالگی حفظ کرده بود. نقوی در کتاب «تذکره علمای امامیه پاکستان » صفحه 289 - 290 شرح حال او را نوشته و مؤلفات وی را شمرده از جمله همین کتاب.
36 - ترجمه نهج البلاغه به زبان سند
مترجم: مولانا محمد رضا نجفی فرزند دریاخان پاکستانی سندی خیربوری متولد 1954م. و ترجمه وی هنوز چاپ نشده است و نقوی در «تذکره علمای امامیه پاکستان » ص 303 شرح حال او را نوشته است.
37 - ترجمه نهج البلاغه به لغت گیلکی (و آن زبان مردم گیلان در شمال ایران است.)
مترجم: م.ب. جکتاجی. و قسمتی از آن در مجله «گیله ور» در دو شماره 6 و 7 از سال اول (آذر و دی سال 1371شمسی) صفحه 19 انتشاریافته است.
38 - ترجمه نهج البلاغه به زبان فارسی
مترجم آن معلوم نیست. ترجمه ای است از قرن ششم به زبان فارسی قدیم که بین سطرهای نهج البلاغه به خط قدیم نوشته شده است و این قدیمی ترین کتابی است که روی ا وراق سمرقندی نگارش یافته است و تاریخ کتابت متن عربی این نسخه نهج البلاغه سال 573ه می باشد و این نسخه در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است و تحت شماره 4876 ثبت شده است. (3)
39 - ترجمه نهج البلاغه به زبان فارسی
تالیف: بعض اعلام قرن ششم و ممکن است یکی از خراسانیها باشد.
نسخه ای از آن که در سال 973 نوشته شده و ترجمه ها وسط سطر نهج البلاغه قرار گرفته، موجود است و آن نسخه ای است بسیار نفیس و با آب طلا تزیین شده و در اول آن لوحه فنی دارد و آن را شاه عباس صفوی به کتابخانه امام رضاعلیه السلام در مشهد مقدس در سال 1017ه وقف کرده است و این کتاب در کتابخانه آستان قدس قسمت مخطوطات حت شماره 2180 ثبت شده است. و آن را دکتر عزیز الله جوینی تحقیق کرده و در دو جلد چاپ کرده است و متن نهج البلاغه در بالای صفحات قرار دارد واز انتشارات «شرکت انتشارات علمی و فرهنگی » در سال 1408ه ق می باشد.
40 - ترجمه نهج البلاغه به زبان فارسی
ترجمه ای است به فارسی قدیم از قرن هفتم یا قبل از آن. و آن د رنسخه ای از نهج البلاغه نوشته شده که تاریخ کتابت آن 818 ه است بدین ترتیب که ترجمه ها به خط قدیم وسط سطرها قرار گرفته است و این نسخه در کتابخانه عمومی مسجد گوهرشاد مشهد مقدس تحت رقم 104 موجود است. (4)
41 - ترجمه نهج البلاغه به زبان فارسی
ترجمه فارسی قدیمی است که روی نسخه ای از نهج البلاغه نوشته شده و آن را شخصی به نام «محمد بن سلطان الحافظ بالشجرف » به خط فارسی در وسط سطرها نگاشته است و از آن در ماه مبارک رمضان 891 فارغ شده است و شاید ترجمه هم از همان شخص باشد کمااینکه دیوان امیرالمؤمنین علیه السلام موسوم به «انوارالعقول فی اشعار وصی الرسول صلی الل.ه علیه وآله » را باترجمه فارسی آن خلال سطرها، به آن ملحق نموده است. واین نسخه خطی نفیس در کتابخانه آیة الله مرعشی در قم به شماره 826 موجود است. (5)
42 - ترجمه نهج البلاغه به زبان فارسی
در نسخه ای از نهج البلاغه که تاریخ کتابت آن 918 می باشد وسط سطرها نگارش شده است و این نسخه در «دارالکتب الظاهریة » در دمشق به شماره 775 موجود است. (6)
43 - ترجمه نهج البلاغه به زبان فارسی
به ترجمه: کمال الدین حسین بن شرف الدین عبدالحق الالهی اردبیلی متوفای 950ه در سالهای 1267 ه و 1288 ه در تبریز چاپ شده است.
وبا متن نهج البلاغه نیز در وسط سطرها در سالهای 1343ه و 1355ه چاپ سنگی شده است. و سپس (دفتر نشر فرهنگ اهل بیت) در تهران افست کرده و کمی از حجم آن کاسته است.
ویک نسخه خطی از آن با این خصوصیات که ترجمه ها به خط فارسی در وسط سطرهای نهج البلاغه قرار گرفته و تاریخ تحریر آن 920ه می باشد و تاریخ نگارش متن عربی نهج البلاغه همان نسخه 912ه است و این نسخه در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران به شماره 2398 موجود است.
44 - ترجمه نهج البلاغه
ترجمه: عز الدین جعفر بن شمس الدین آملی. و از آن روز دوشنبه 29 ذی القعدة سنه 944ه فارغ شده به اسم وکیل السلطنة تاج الدین آقا حسن مت، از وزراء مازندران و در سال 1397ه در مشهد چاپ شده است. (7)
45 - ترجمه نهج البلاغه به زبان فارسی
در نسخه ای از نهج البلاغه که به تاریخ 960ه نگارش یافته، به خط فارسی وسط سطرها نوشته شده است و در آخر آن آمده است: کتبه العبد المذنب یاری الکاتب واین نسخه در کتابخانه ا مام رضاعلیه السلام در مشهد مقدس موجود است و تحت شماره 8058 ثبت شده است.
46 - ترجمه نهج البلاغه
از قرن هشتم یا نهم. مترجم موارد مشکل را ترجمه کرده نه همه نهج البلاغه و خلال سطرهای نهج البلاغه نوشته است و یک نسخه از آن در کتابخانه دانشکده ادبیات دانشگاه تهران به شماره 75295 موجود است و آن از مخطوطات امام جمعه کرمانی است.
47 - ترجمه نهج البلاغه به فارسی
آن را شخصی به نام محمد حسین نوشته واز نگارش آن در ماه ربیع الآخر 1093 فارغ شده است و به خط فارسی خلال سطرهای نهج البلاغه به خط نسخ نوشته است و آن در کتابخانه «المتحف البریطانی » به رقم 18401، (ADD) نگاهداری می شود. (8)
48 - ترجمه نهج البلاغه به فارسی
مترجم: سید شرف الدین علی بن محمد نصیر دست غیب حسینی شیرازی. از مشایخ محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائریی شیرازی است. ترجمه نهج البلاغه را در ماه رمضان سال 1110ه شروع کرده و در ربیع الآخر سال 1111ه به پایان رسانده و ترجمه را با خط خود وسط سطرهای نهج البلاغه نوشته و آن را محب علی کازرونی سال 1111ه تمام کرده است. و آن از مخطوطات کتابخانه عمومی ملک در تهران می باشد و تحت شماره 2216 ثبت شده است. (9)
49 - ترجمه نهج البلاغه به فارسی
مترجم آن معلوم نیست ولی در قرن یازدهم می زیست. و در کتابخانه مجلس تهران به شماره 2019 موجود است و در فهرست کتابخانه مزبور چنین توصیف شده است:
نسخه نفیس، نهج البلاغه با خط نسخ خوش و عناوین با آب طلا و ترجمه ها با رنگ قرمز وسط سطرها به خط فارسی زیبا نوشته شده و شرح ابن ابی الحدید هم در هامش به خط فارسی زیبا نگارش یافته است (10) نسخه ارزنده ای است.
50 - ترجمه نهج البلاغه به فارسی
مترجم: محمد بن نصرالله خوئی. بدین ترتیب که ترجمه به خط فارسی در وسط سطرها و متن عربی نهج البلاغه با خط نسخ نوشته شده است و این نسخه در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران به شماره 3521 موجود است. (11)
پی نوشتها:
(1) الذریعة، ج 4، ص 146 - ج 24 ص 413 ج 14، ص 142.
(2) مجله تراثنا، همان شماره.
(3) فهرستها، ج 14، ص 3917.
(4) مجله تراثنا، شماره 4، سال 7، ص 77.
(5) فهرست فارسی، ج 3، ص 26.
(6) فهرس دارالکتب الظاهریة، الکتب الادیبة، ج 2، ص 367 - مصادر نهج البلاغه، ج 1، ص 195.
(7) مجله تراثنا، شماره 4، سال 7، ص 79 - مقاله مرحوم آقا عزیزالله طباطبائی.
(8) تراثنا، شماره 4، سال 7، ص 88.
(9) فهرست کتابخانه ملک، ج 1، ص 786.
(10) فهرست کتابخانه مجلس، ج 6، ص 16 و 17
(11) فهرست نسخه های خطی، ج 12، ص 2537.