ام اس ازجمله بیماری هایی است که در دهه اخیر در ایران و جهان به ویژه در زنان شیوع زیادی یافته است به طوری که شیوع آن در زنان سه برابر بیشتر ازمردان است.
علل شیوع بیشتر ام اس در زنان
علت شیوع بیشتر این بیماری در بین زنان چندان مشخص نیست اما بخشی مربوط به نوع زندگی زنان، سیگار کشیدن، کمبود ویتامین D، مصرف قرص های ضدبارداری، عدم زایمان و هورمون های زنانه است که می تواند در بروز این بیماری نقش داشته باشد.یکی از دلایل شیوع بیشتر این بیماری در بین زنان هورمون های زنانه است.
احتمال داده می شود که در سنین باروری یعنی 20 تا 40 سالگی که هورمون های زنانه در حداکثر اوج فعالیت خود قرار دارند، تعداد زیاد این هورمون ها نقشی دربروز این بیماری داشته باشند.
استفاده از قرص های ضد بارداری به مدت طولانی می تواند یکی از ریزفاکتورهای ابتلا به ام اس در زنان باشد.
در زنانی که ازدواج دیرهنگام ، بارداری در سن بالاتر و صاحب فرزند نمی شوند، خطر ابتلا به این بیماری بیشتر است.
چاقی در سنین نوجوانی و جوانی نیز از دیگر عوامل موثر در بروز این بیماری است.
همچنین ارتباط کمبود ویتامین D با این بیماری ثابت شده است به طوری که مصرف این ویتامین به صورت خوراکی و تزریقی می تواند تاحدی از بروز این بیماری پیشگیری کند. ثابت شده است در مناطقی که افراد نور آفتاب کمتری دریافت می کنند خطر ابتلای آنها افزایش می یابد بنابراین باید دقت کرد که افراد دقایقی را در طول روز در معرض تابش نور آفتاب قرار گیرند.
علائم بیماری ام اس
ام اس علایم اولیه متعددی دارد چون در این بیماری قسمت های متعددی از مغز و نخاع درگیر می شود اما به طور شایع بیماران با علایمی مانند تاری دید، گرفتگی طولانی مدت در اندام ها، ضعف در هر دو پا، دوبینی، عدم تعادل، ضعف حرکتی و سرگیجه به پزشک مراجعه می کنند.
البته داشتن این علایم به معنای ابتلای قطعی به این بیماری نیست و افرادی که این علایم را دارند ابتدا باید به یک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنند تا آزمایش و معاینه کافی مانند (آزمایش مایع نخاع) انجام شود تا در صورت رد سایر بیماری ها بتوان به تشخیص بیماری ام اس رسید.
به طور کلی افرادی که یکی از علایم ذکر شده را دارند باید به آن توجه کنند و به سرعت به پزشکان مربوطه مراجعه کنند. اگر در فردی اولین علایم ام اس ظاهر و مشخص شد که مبتلا به ‘ام اس’ یا ‘پیش ام اس’ شده است، با ارایه درمان های لازم می توان از بروز بیماری پیشگیری و بیمار را درمان کرد. بیمارانی که زود درمان می شوند وضعیت درمان آنها خیلی بهتر از افرادی است که دیر درمان های لازم را می گیرند.
درمان بیماری ام اس
این بیماری درمان قطعی ندارد اما در دهه اخیر پیشرفت های زیادی در زمینه درمان و کنترل آن حاصل شده است و بهترین کاری که برای پیشگیری از بروز آن می توان انجام داد، شناسایی و کنترل ریزفاکتورها است. افراد جامعه باید فاکتورهای خطرزا در مورد این بیماری را بشناسند و اگر علایمی دارند زود به پزشک مربوطه مراجعه کنند تا در صورت تشخیص ام اس هرچه سریعتر درمان های لازم را بگیرند.
ام اس تغذیه خاصی ندارند اما بهتر است از مصرف چربی های غیراشباع مانند کره یا روغن های حیوانی پرهیز شود و بیشتر از غذاها و میوه های تازه استفاده شود.
