یکی از نقاط بسیار مقدس مسجد الحرام
[1]
،محلی است به نام «مقام ابراهیم ».این مقام،یکی از شعائر الهی خوانده شده و خداوند درباره آن فرموده است:« و اتخذوا من مقام ابراهیم مصلی. »
[2]
این مکان مربوط به زمانی است که ابراهیم-ع-دیوارهای کعبه را بالا می برد.زمانی که دیوار بالا رفت و دیگر دست بدان نرسید،سنگی آوردند و ابراهیم-ع-بر روی آن ایستاد و سنگها را از دست اسماعیل-ع-گرفت و دیوار کعبه را بالا برد.در روایت دیگری آمده است که ابراهیم بر روی این سنگ ایستاد و مردم را به حج فرا خواند.بر روی این سنگ اثری از انگشتان پای آن حضرت دیده می شود.این سنگ به شکل تقریبی،مربع است با طول و عرض 40 سانتی متر و ارتفاع تقریبی 50 سانتی متر و رنگ آن،رنگی میانه سفید و سیاه و متمایل به زرد است.از زمان مهدی عباسی بدین سو،این سنگ با طلا پوشانده شده و در محفظه ای قرار گرفته است تا صدمه نبیند.
در گذشته،بر روی این محل،قبه ای بزرگ از آجر و سنگ و چوب بنا شده بود که اطراف آن را با آیات قرآن مزین کرده بودند.از آنجا که این قبه قسمتی از مسجد را به خود اختصاص داده و از فضای مطاف کاسته بود،در سال 1385 ه.ق.به دستور دولت سعودی تخریب گردید و ضریحی کوچک بر روی آن ساخته شد.بدین ترتیب،مساحت مطاف،نزدیک به پنج متر افزایش یافت.
