رضی الله عنه فصل زمستان امسال دوازدهمین سالگرد صدور حکم تاریخی حضرت امام خمینی قدس سره مبنی بر ارتداد و واجب القتل بودن سلمان رشدی می باشد، به این بهانه مطالب زیر را با هم می خوانیم:
سلمان رشدی در رمان آیات شیطانی مرتکب چهار عمل توهین آمیز شده است. اول، توهین به قرآن کریم کرده و روحی را یک کار شیطانی، افسانه و اسطوره دانسته است. البته این مطلب در صدر اسلام توسط مشرکین نیز مطرح شد که مطابق با نهی صریح قرآنیِ، ان هوالاّ وحی یوحی؛ «این وحی است که از طرف خدا آمده است».
دوّم، توهین به فرشته وحی، جبرئیل است که جبرئیل را شیطانی دانسته که این مطالب را از خودش آورده است. این مطلب نیز توسط مشرکین مطرح بوده و قرآن در پاسخ می فرماید: نزل به روح الامین علی قلبک و جبرئیل را امین دانسته است.
در محور سوّم مطالب، سلمان رشدی همچون مشرکین صدر اسلام سعی کرده، شخص پیامبر را مورد اهانت قرار دهد. در سوره حجر ضمن بیان توهین مشرکین نسبت به پیامبر، در آیه ای دیگری می فرماید: انا نحن نزلنا الذکر و اناله لحافظون؛ «ما خودمان قرآن را نازل کردیم و خودمان آنرا حفظ می کنیم». در این جا قرآن، پیغمبر را امین می داند که این قرآن را حفظ می کند. این آیه در واقع پاسخ به همه این چند توهین بود که مطرح شد. قرآن در تعریف های دیگر پیامبر را رحمة للعالمین می داند.
محور دیگر اهانت ها متوجه ازواج پیغمبر می باشد.
پس مجموعا در چهار محور سعی شده به بالاترین مقدسات توهین شود. سب النبی از باب حدود جدا و داخل در باب قصاص است. کسی که پیغمبر را مورد اهانت قرار دهد حکمش اعدام است و هر کس می تواند این حکم را اجر کند، منتها در زمان حکومت اسلامی، حاکم اسلامی باید با تشخیص موضوع، حکم را اعلام کرده و افراد موظف به اجرای آن هستند که اگر اجرا نکردند خود حاکم اسلامی موظف به اجرای آن است.
نمونه این حکم را در روایات متعدد داریم. در جلد 9 بحارالانوار نقل شده است که پیامبر در پاسخ عده ای که خدمت ایشان عرض کردند جمعی به پیغمبر توهین کرده اند، فرمودند که آن ها را بکشید حتی اگر آنها در مسجدالحرام و کنار کعبه به پرده کعبه چسبیده باشند. این مسئله که کشتن کسی را که به پیغمبر اهانت کرده در حرم امن الهی جایز می داند، نشان دهنده اهمیت این موضوع است که اگر کسی به پیغمبر اهانت کند به قلّه رفیع اسلام اهانت کرده است و راه را برای بقیه اهانت ها باز می کند. با همین توضیح اجرای حکم امام بر همه واجب است.
شیوه برخورد امام
حضرت امام از دو موضع با این موضوع برخورد کردند: یکی، از موضعِ فقاهت: درباره کسی که به مقدّسات اسلام توهین کرده باشد. موضع دیگر، موضع حاکم اسلامی بوده که امام از آن موضع دستور اجرای این حکم را صادر نمودند. این موضعِ حضرت امام، دستِ جبهه استکبار را در اهانت به اسلام بست.
البته در تحلیل این قضیه باید توجه داشت که این کار امام یک عوارض جانبی داشت، همچون معروف شدن سلمان رشدی و کتابش، ترجمه کتاب به زبان های مختلف، بازگشت سفرای اروپایی به کشورهایشان و صدمات اقتصادی و سیاسی به ایران.
به همین دلیل، عده ای مخالف این کار بودند. امّا اینان یک مقدار سطحی نگری می کردند. همچنان که قرآن قصاص را موجب حیات جامعه اسلامی می داند چرا که اگر قصاص نباشد، هرج و مرج در جامعه رواج می یابد. قاضی هم دلسوز است و از این که اعلام قصاص نموده و زنی بی شوهر و فرزندانی را بی پدر شوند ناراحت می شود ولی به احساس خود اعتنایی نکرده و به خاطر مصلحت نظام و جامعه حکم اعدام را صادر می کند. در این جا هم مسئله همین طور است همه مسائل جانبی در برابر اصل قضیه یعنی حفظ کیان اسلام از تهاجم های بعدی و توطئه استکبار چیز مهمی نبود. همچنان که دیدیم بدون این که ما از موقعیت خود تنزل کنیم سفرای کشورهای اروپایی خودشان برگشتند، انتشار کتاب متوقف شده و سلمان رشدی در بدترین وضع زندگی می کند که این خودش مرگ تدریجی است بنابراین امام خمینی با حکم خود علیه سلمان رشدی راه را باز کردند برای اینکه در آینده اگر کسی از این قبیل اهانتها نسبت به اسلام داشت جرأت مقابله و اقدام از طرف جبهه اسلامی وجود داشته باشند.
