مجموعه اشعار درباره غدیر

رسم عاشق نیست...
  باده بده ساقیا...
علامه محمدحسین اصفهانی یا علی نام تو بردم...
محمد حسین شهریار
یا علی نام تو بردم نه غمی ماند و نه همّی بِأَبی اَنْتَ و اُمّی گوییا هیچ نه همّی به دلم بوده نه غمّی بِأَبی اَنْتَ و اُمّی تو که از مرگ و حیات این همه فخری و مباهات علی ای قبله حاجات گویی آن دزد شقی تیغ نیالوده به سمّی بِأَبی اَنْتَ و اُمّی گویی آن فاجعه دشت بلا هیچ نبوده است درِ این غم نگشوده است سینه هیچ شهیدی نخراشیده به سُمّی بِأَبی اَنْتَ و اُمّی حق اگر جلوه با وجه اتَم کرده در انسان کان نه سهل است و نه آسان به خودِ حق که تو آن جلوه با وجهِ اتَمّی بِأَبی اَنْتَ و اُمّی منکر عید غدیر خم و آن خطبه و تنزیل کر و کور است و عَزازیل با کر و کور چه عید و چه غدیریّ و چه خمّی بِأَبی اَنْتَ و اُمّی در تولاّ هم اگر سهو ولایت! چه سفاهت؟
اف بر این شمّ فقاهت!
بی ولای علی و آل چه فقهی و چه شمّی؟!
بِأَبی اَنْتَ و اُمّی تو کم و کیف جهانیّ و به کمبود تو دنیا از ثِری تا به ثریّا شر و شور است و دگر هیچ نه کیفیّ و نه کمّی بِأَبی اَنْتَ و اُمّی آدمی جامع جمعیّت و موجود اتَمّ است گر به معنای اعمّ است تو بهین مظهر انسان به معنای اعمّی بِأَبی اَنْتَ و اُمّی چون بود آدم کامل، غرض از خلقت عالم پس به ذرّیّة آدم جز شما مهد نبوت نبوَد چیز مهمّی بِأَبی اَنْتَ و اُمّی عاشق تواست که مستوجب مدح است و معظّم منکرت مستحق ذم وز تو بیگانه نیَارزد، نه به مدحی نه به ذمّی بِأَبی اَنْتَ و اُمّی بی تو ای شیر خدا سَبْحه و دستار مسلمان شده بازیچه شیطان این چه بوزینه که سرها همه را بسته به دمّی بِأَبی اَنْتَ و اُمّی لشکر کفر اگر موج زند در همه دنیا همه طوفان همه دریا چه کند با تو که چون صخره صمّا و اصمّی بِأَبی اَنْتَ و اُمّی یا علی خواهمت آن شعشعه تیغ زر افشان هم بدو کفر سرافشان بایدم این لَمَعانْ دیده، ندانم به چه لِمّی بِأَبی اَنْتَ و اُمّی فتح الفتوح
محمد حسین شهریار
* * *
* * *