منم

در روزگار صفویان (905 - 1135ق) نقالی رواج بسیار یافت . نقال ها بر سر هر کوی و برزن و در قهوه خانه ها و مراکز عمومی به نقالی و داستانسرایی می پرداختند و مردم عوام را به دور خود ، گرد می آوردند و آنها را با نقل های ساختگی و داستان شجاعان و دلاوران خیالی ، سرگرم می ساختند و این ، وسیله ای برای اخاذی و ارتزاق آنان بود .

بارالها بر من خشم مگیر که اگر تو بر من خشم نیاوری، مرازغیر تو باکی نیست و مگر نه این است که فراخناک لطف و عافیت تومرا کافی است!

مردی صالح از شیعیان اهل بیت علیهم السلام نقل می کند: « سالی به قصد تشرف به حج بیت الله الحرام، به راه افتادم

ز گل نسیم تو جوید دل چو غنچه من

  مؤلف مهمان نامه بخارا - فضل الله بن روزبهان خنجی «سده نهم و دهم هجری » که خود به زیارت آن مرقد عالی امام الثامن الضامن علی بن موسی الرضا سلام الله علیه شتافته، قصیده ای سروده است که ما درین جا می آوریم:

واگویه های حضرت سیدالشهدا(ع) در آخرین لحظات شهادت